Paweł Darasz (ID: psb.3928.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DARASZ Wojciech Władysław (1808-1852) działacz polityczny, publicysta 2°
2. ŚLIWIŃSKI Stanisław (1893-1940), scenograf 6°
3. CERCHA Maksymilian (1818-1907) malarz, rysownik 12°
4. MOSDORF Jan (1904-1943) publicysta, filozof, działacz Stronnictwa Narodowego, współzałożyciel Obozu Narodowo-Radykalnego 12°
5. KSIĘŻARSKI Feliks (1820-1884) architekt 13°
6. CERCHA Ezechiel (zm. po 1820) miniaturzysta 13°
7. ŚWIDZIŃSKI Edmund Leopold (1848-1919), generał rosyjskiej armii, naczelnik Komitetu Organizacyjnego Legionów Polskich, organizator życia polskiego w Kijowie 13°
8. CERCHA Maksymilian Leon (1860-1927) lekarz 13°
9. CERCHA Stanisław (1867-1919) malarz, historyk sztuki, etnograf 13°
10. CIEŚLEWSKI Franciszek (1841-1920) śpiewak operowy 14°
11. KSIĘŻARSKI Henryk Bernard (1822-1874) ksiądz, działacz niepodległościowy 14°
12. SZYSZKO-BOHUSZ Jakub (1855-1942), generał WP 14°
13. CIECHOMSKI Stanisław (1853-1900) krytyk muzyczny 15°
14. SZYSZKO-BOHUSZ Zygmunt (1893-1982), generał WP, pisarz 15°
15. TRAPSZO Irena (18681953) aktorka 15°
16. RODOWICZ Stanisław (1883- po 1939) inżynier technolog, bibliograf, dokumentalista 15°
17. REMBIELIŃSKI Jan (1897-1948) publicysta, działacz polityczny 15°
18. PUCHALSKI Edward Cyprian (1874-1942) reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta 15°
19. PESZKA Marcin Fryderyk Józef (1767-1831) malarz, profesor 15°
20. PAWŁOWSKI Wacław Michał (1880-1946) inżynier elektryk, redaktor 15°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 432: psb.3928.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 433: psb.3929.3
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 269): Darasz Paweł, Wydział Lekarski, wpis 15 XI 1828
  Młodszy brat Wojciecha Darasza. Kośmiński podaje mylnie, że był lekarzem polskim do r. 1831, jak również że w Montpellier doktoryzował się powtórnie. W powstaniu listopadowym służył jako podlekarz w szpitalu polowym nr 2. Po upadku powstania przeszedł do Prus, a stamtąd wyjechał do Francji. Mieszkał w Avignon, Lunel, a od kwietnia 1832 w Montpellier, gdzie w 1835 uzyskał stopień doktora medycyny i chirurgii za pracę „Sur la péritonite aigue”. Pracę dedykował bratu Wojciechowi („Amitié inalterable”). Później praktykował w południowej Francji, w Sigean i Charonne, a w 1844-1845 w Paryżu. Był członkiem Tow. Lekarsko-Chirurgicznego w Montpellier. Od 1834 członek TPD. W połowie 1835 był członkiem Młodej Polski (gmina Castres – pseud. Modlin). Od 1846 był emisariuszem TPD, praktykując oficjalnie w Galicji. W 1848 we Lwowie zorganizował Legię Akademicką i Gwardię Narodową, był też redaktorem „Dziennika Stanisławowskiego”. Po 1848 działał jako emisariusz TDP w Poznańskiem, Prusach Zach. i Królestwie, jako emisariusz Centralizacji Londyńskiej „dr Paweł”. W lipcu 1852 opuścił Poznańskie w obawie przed aresztowaniem i udał się do Anglii. W 1853 działał ponownie w Księstwie Poznańskim. W 1853-1854 propagował sprawę polską w Anglii, wygłaszając m. in. razem z Hercenem przemówienia na obchodach polskich w rocznicę powstania listopadowego. W 1856 przebywał w Bordeaux pod nazwiskiem Chocimski, skąd w 1856 rząd francuski zesłał go w kajdankach do Algieru jako nieprawomyślnego republikanina, umożliwiając mu praktykę lekarza władz kolonialnych. Z Algieru brał korespondencyjnie udział w życiu emigracji. Zmarł w Algierze.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DARASZ Paweł - Ukończył 1828 warszawską szkołę pijarów, zapisał się na Wydział Medycyny UW. W powstaniu chirurg 2 psp., potem 3 psp., przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. 12.31 w Elblągu deklarował chęć udania się do Francji. Przybył do Francji 1.32 i należał początkowo do zakładu w Awinionie, skąd przybył 26.7.32 do Lunel, a następnie znalazł się w Le Puy. 12.32 udał się do Montpellier, by kontynuować studia medyczne. Tu 5.8.34 potępił Czartoryskiego, a 12.34 wstąpił do TDP. 5.5.35 uzyskał dyplom dra med. Jeszcze w czasie studiów wyjeżdżał do Castres do brata Wojciecha, gdzie przebywał od 7.33 do 6.34, przygotowując się do prowadzenia praktyki lekarskiej. Po uzyskaniu dyplomu wrócił do Castres, ale już 14.7.35 wyjechał do Montferier, a 18.5.36 przeniósł się do St-Hilaire w dep. Aude, próbując tam praktykować. Ok. 1844 znalazł się w Charonne pod Paryżem, potem mieszkał w samym Paryżu. 1846 jako emisariusz wyjechał do Lwowa. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i organizował we Lwowie Legię Akademicką i gwardię narodową oraz był redaktorem „Dziennika Stanisławowskiego”. Po zbombardowaniu Lwowa przez Austriaków przeniósł się do Wielkopolski. Działał nadal jako emisariusz TDP, również na terenie Królestwa Polskiego. Obawiając się aresztowania przez policję pruską, wyjechał 6.52 do Anglii. 1853 wrócił na krótko do Wielkopolski. Czynny w Anglii w okresie wojny krymskiej. 1856 przybył do Francji pod przybranym nazwiskiem Chocimskiego. Aresztowany w Bordeaux, zesłany został do Algierii jako „niepoprawny republikanin”. Pracował jako lekarz. Zm. 3.12.72 w Algierze.
  sw.562174 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim