Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DARASZ Paweł (1811-1872) lekarz 2°
2. ŚLIWIŃSKI Stanisław (1893-1940), scenograf 6°
3. CERCHA Maksymilian (1818-1907) malarz, rysownik 11°
4. MOSDORF Jan (1904-1943) publicysta, filozof, działacz Stronnictwa Narodowego, współzałożyciel Obozu Narodowo-Radykalnego 11°
5. KSIĘŻARSKI Feliks (1820-1884) architekt 12°
6. CERCHA Ezechiel (zm. po 1820) miniaturzysta 12°
7. ŚWIDZIŃSKI Edmund Leopold (1848-1919), generał rosyjskiej armii, naczelnik Komitetu Organizacyjnego Legionów Polskich, organizator życia polskiego w Kijowie 12°
8. CERCHA Maksymilian Leon (1860-1927) lekarz 12°
9. CERCHA Stanisław (1867-1919) malarz, historyk sztuki, etnograf 12°
10. SZYSZKO-BOHUSZ Jakub (1855-1942), generał WP 13°
11. KSIĘŻARSKI Henryk Bernard (1822-1874) ksiądz, działacz niepodległościowy 13°
12. CIECHOMSKI Stanisław (1853-1900) krytyk muzyczny 14°
13. SZYSZKO-BOHUSZ Zygmunt (1893-1982), generał WP, pisarz 14°
14. TRAPSZO Irena (18681953) aktorka 14°
15. CIEŚLEWSKI Franciszek (1841-1920) śpiewak operowy 14°
16. RODOWICZ Stanisław (1883- po 1939) inżynier technolog, bibliograf, dokumentalista 14°
17. REMBIELIŃSKI Jan (1897-1948) publicysta, działacz polityczny 14°
18. PUCHALSKI Edward Cyprian (1874-1942) reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta 14°
19. PESZKA Marcin Fryderyk Józef (1767-1831) malarz, profesor 14°
20. PAWŁOWSKI Wacław Michał (1880-1946) inżynier elektryk, redaktor 14°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 4 str. 433: psb.3929.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 38): Darasz Wojciech, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 1824
  Ojciec odźwierny w pałacu Potockich w Warszawie. Wybitny publicysta i działacz demokratyczny. W 1828 ukończył Wydział Prawa. Członek Gwardii Honorowej Akademickiej. 1 IX 1831 mianowany pporucznikiem wojska polskiego. W powstaniu listopadowym walczył w 20 P. Piech. Lin. pod Wawrem, Dębem, Ostrołęką i na Podlasiu. Po upadku powstania wyemigrował przez Austrię do Francji. Władze Królestwa skazały go na konfiskatę majątku. Członek stowarzyszeń węglarskich i Młodej Polski. W 1834 wstąpił do TDP.
  Mieszkał początkowo w Avignon, potem w Lunel, w Lapuy; był tam członkiem Rady Polaków; w Castres, gdzie związał się z węglarstwem, w 1836 przeniósł się do Tuluzy i rozpoczął na tamtejszym uniwersytecie dalsze studia prawne; w 1837 w Poitiers, w 1843 w Wersalu, a potem w Paryżu. W miejscowościach, w których mieszkał, należał do kierownictwa sekcji TDP. W 1836 zgłosił wystąpienie z Młodej Polski, w której używał pseudonimu „Maciej”. W tymże roku podpisał manifest TDP i został wybrany sekretarzem sekcji TDP w Tuluzie. W 1837 został wybrany do Centralizacji i grał w niej dużą rolę. W 1842 wyszedł ze składu Centralizacji wobec objęcia funkcji redaktora „Demokraty Polskiego”. W 1846 został ponownie wybrany do Centralizacji i był jej członkiem do końca życia. W 1837-1843 był współredaktorem „Pisma TDP”, w 1838-1839 wespół z Heltmanem redagował „Przegląd Dziejów Polski”. W pismach tych zamieszczał ponadto swoje artykuły. W 1837 ogłosił w „Piśmie TDP” artykuł O głównych przyczynach bezskuteczności dotychczasowych powstań w Polsce. W 1838 ogłosił Rozbiór kwestii polityczno-socjalnych, w 1833 w „Demokracie Polskim” Powstanie Polski i jej przyszłe urządzenie według pojęcia stronnictw arystokracji polskiej na tułactwie. W tymże roku ogłosił Kilka rad ku oswobodzeniu Polski, wreszcie w „Demokracie Polskim” z września 1848 dał analizę wypadków w Małopolsce Zachodniej (Ostatnie wypadki w Krakowskiem).
  Współpracował też w 1843-1846 z postępowym pismem poznańskim „Rok”, pod kryptonimem Boquet, a w okresie Wiosny Ludów z pismem Ledru-Rollina ,Le Proscrit”. W 1849 ogłosił w nim wspólnie z Worcellem i Podoleckim artykuł Tendence sociale de l'idee democratique polonaise, a w 1850 Polska w roku 1848. W 1848 wyjechał wraz z Heltmanem do Galicji, gdzie kierował z ramienia Centralizacji Radą Centralną Obywatelską Galicji. Po powrocie do Francji zajmował się m. in. opieką nad młodą emigracją. Był rzecznikiem hasła zjednoczenia Słowian, podpisał też w tym duchu 29 XII 1849 odezwę TDP do Słowian. Wydalony w 1849 z Francji, wyjechał do Londynu, gdzie wraz z Worcellem i Podoleckim stanowił trzyosobową Centralizację Londyńską. Przeniósł też do Londynu wydawnic-ctwo „Demokraty Polskiego”. W 1850 jako delegat polskiej demokratycznej emigracji londyńskiej wszedł do Centralnego Komitetu Demokracji Europejskiej, gdzie współpracował z Mazzinim, Ledru-Rollin, Rugem. Był uznanym przedstawicielem lewicy TDP, przyjacielem Worcella, z którym ogłosił wspólnie opracowane broszury O socjalizmie, Prawo a wiara, Co przed nami, Rewolucja i Polska, Prawda i praca. Zmarł w Brighton, pochowany został na cmentarzu Highgate pod Londynem, we wspólnym grobie ze Stanisławem Worcellem, wystawionym kosztem Komitetu Centralnego Demokracji Europejskiej. Wspomnienia jego (Pamiętnik emigranta) wydała A. Rynkowska.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DARASZ Wojciech Władysław - Ukończył 1824 warszawską szkołę pijarów, 1824-28 student Wydziału Prawa UW, uzyskał stopień mgra. W powstaniu podof. 20 ppl., 1.9.31 ppor., 16.9.31 przeszedł z Ramorino do Galicji. Internowany przez Austriaków na Morawach. 19.12.31 otrzymał paszport francuski i przez Bazyleę dotarł 2.32 do Awinionu. Skierowany do Lunel, a potem do Le Puy, 19.1.33 w imieniu Rady tego zakładu domagał się zwołania Sejmu na emigracji. 10.6.33 przeszedł do Castres w dep. Tarn, gdzie 4.8.34 potępił Czartoryskiego. Początkowo w związkach węglarskich i Młodej Polsce, został 1834 członkiem TDP. 28.9.36 przeniósł się do Tuluzy, gdzie kontynuował studia prawnicze na miejscowym uniwersytecie. Wybrany 1837 do Centralizacji TDP, wyjechał 12.11.37 do Poitiers. 1838-39 wspólnie z zaprzyjaźnionym Heltmanem wydawał „Przegląd Dziejów Polski”. 9.11.40 zamieszkał w Wersalu, 1842 opuścił Centralizację i zajął się po Tomkiewiczu redakcją „Demokraty”. 1846 znalazł się ponownie w Centralizacji. 1849 wydalony wraz z Worcellem do Anglii, wszedł w skład tzw. Centralizacji Londyńskiej. Od 7.50 członek Centralnego Komitetu Rewolucyjnego Europejskiego. Zm. 19.8.52 w Londynie na gruźlicę. Zorganizowano mu manifestacyjny pogrzeb.
  sw.564149 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
  sw.858333 Akt urodzenia: Warszawa ASC Cyrkuł I (obecn. m. Warszawa), 237/1809 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://szukajwarchiwach.pl/72/183/0/-/7/skan/full/qkJkJki_cwVW-OMUjZCfmA

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim