Stanisław Dobrzański h. Sas (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

DOBRZAŃSKI Stanisław (10 III 1847 Lwów - 16 XI 1880 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatru
Był synem => Jana D. i => Karoliny Smochowskiej, bratem => Celiny D., mężem => Marii Kwiecińskiej, ojcem => Juliana D. Uczył się w gimn. we Lwowie, ale nie skończył szkoły. Za udział w powstaniu styczniowym 1863 r. osadzony został w więzieniu w Konigstein. Po powrocie do Lwowa pracował w redakcji „Gazety Narodowej”. Debiutował 17 III 1867 w roli Papkina („Zemsta") w zespole M. Stengla w Stanisławowie. 5 X tego roku wystąpił w t. krak. w roli Letkiewicza („Opieka wojskowa"). W Krakowie pozostał przez sez. 1867/68. W maju 1868 brał udział w występach zespołu krak. w Poznaniu. Następnie wrócił do Lwowa, gdzie 4 IX 1868 wystąpił po raz pierwszy w tamtejszym t. w roli Brzechwy („Podlotek"). W t. lwow. pracował przez cały sez. 1868/69; wystawił tam wtedy swoją pierwszą sztukę pt. „Tajemnica”. W 1869 debiutował w WTR: 7 VII grał rolę Gerwazego („Cicha woda brzegi rwie") i Kasperka („Siostra Kasperka"), a 12 VII rolę Papkina („Zemsta"). Nie został jednak zaangażowany. Od września 1869 do grudnia występował w t. krak., a od stycznia 1870 w t. pozn. (dyr. L. Nowakowski i M. Stengel, następnie L. Nowakowski). Wraz z zespołem pozn. wyjeżdżał na występy gościnne do Kalisza. Od 30 IX 1871 do 24 III 1872 sam kierował t. pozn. korzystając z pomocy finansowej swego ojca. Następnie powrócił do Lwowa, pracował tam jako aktor, a do lutego 1873 także jako reżyser opery i operetki. W 1874 (od kwietnia do października) należał do trzyosobowego zarządu zrzeszenia aktorów kierującego t. lwow., potem na krótki czas usunął się z teatru. We wrześniu 1874 poślubił aktorkę Marię Kwiecińską. Gdy w czerwcu 1875 jego ojciec Jan D. został dyr. t. lwow., D. pomagał ojcu sprawując kierownictwo artystyczne. Pełnił tę funkcję bez przerwy do 1879; w tym czasie tylko dwukrotnie (w lecie 1873 i w maju 1878) wyjeżdżał na występy gościnne do Krakowa.
Był inteligentny i wykształcony; zdobył poważną pozycję w t. lwow. i przyczynił się do podniesienia poziomu artyst. tej sceny. Wzbogacał jej repertuar wprowadzając wiele interesujących sztuk współczesnych (np. „Pana Damazego") i inicjując lwow. konkurs dramatyczny. Wystawił też cykl komedii A. Fredry. Dbał szczególnie o utrzymanie w zespole wybitnych aktorów i śpiewaków. W okresie jego kierownictwa podniósł się poziom lwow. opery i operetki. Był również dobrym aktorem; grał zwykle role charakterystyczne w komediach, farsach i operetkach. Wszystkie swoje role opracowywał starannie i nadawał im często głębszy podkład satyryczny. Ważniejsze role: Łatka („Dożywocie"), Szambelan („Pan Jowialski"), Kapelan („Damy i huzary"), Rejent („Pan Damazy"), Jonatan („Nitka jedwabiu"), Kajcio („Kajcio"), Menelaus („Piękna Helena"), Gondremark („Życie paryskie"). Z mniejszym powodzeniem występował w rolach dramatycznych, jak np. Gessler („Wilhelm Tell"). Wielką popularność zdobył jako autor fars i lekkich komedii. Najbardziej znane jego utwory: „Żołnierz królowej Madagaskaru” (1879), „Złoty cielec” (1880), „Wujaszek Alfonsa” (1882). W 1874 opublikował we Lwowie broszurę „Kilka słów o teatrze”. Wiosną 1879 zachorował na serce i wyjechał na kurację do Włoch. Po powrocie wystąpił już tylko raz grając rolę tyt. w „Panu Benecie” w uroczystym przedstawieniu 13 IX 1880.

Stanisław Dobrzański h. Sas (ID: psb.4433.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl