Jadwiga Fontana h. wł. (ID: psb.5768.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FONTANA Maria Julian (1864-1937) organizator ruchu śpiewaczego 1°
2. FONTANA Julian (1810-1869) pianista, kompozytor 6°
3. OSIŃSKI Aleksander (1870-1956) generał-major, senator 7°
4. HOLEWIŃSKI Jan (1871-1927) malarz, literat, publicysta 7°
5. HOLEWIŃSKI Józef (1848-1917) drzeworytnik, malarz 7°
6. GAY Henryk (1875-1936) architekt 8°
7. GRABOWSKI Franciszek (1750-1836) prawnik, senator 9°
8. JEŻEWSKI Kazimierz Antoni (1880-1948) działacz społeczny 9°
9. GAY Jakub (1800-1849) architekt 10°
10. LILPOP Stanisław (1817-1866) przemysłowiec, konstruktor 10°
11. JENTYS Stefan (1860-1919) profesor UJ, fizjolog roślin 10°
12. GRABOWSKI Tomasz (1787-1840) senator 10°
13. KRASSOWSKI Jan Marian (1883-1947) astronom 10°
14. KOEHLER Ludwik (1799-1871) lekarz 11°
15. SKARBEK Fryderyk Florian (1792-1866) ekonomista, historyk, powieścio- i dramatopisarz, pamiętnikarz, działacz społ. 11°
16. KRAUZE Wacław (1862-1898) matematyk, pedagog 11°
17. LILPOP Wacław Józef (1884-1-949) chirurg urolog 11°
18. MARCONI Henryk (1842-1920) inżynier-technolog, przemysłowiec 11°
19. MIŁASZEWSKA Wanda (1894-1944) nowelistka, pisarka 11°
20. PLESZCZYŃSKI Adolf (1841-1925) ksiądz, etnograf, historyk, pisarz, działacz społeczny 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  FONTANÓWNA, Fontana, Jadwiga, lv. Pie-troń, 2° v. Czapelska (13 IV 1905 Lwów - 22 XI 1975 Bytom), śpiewaczka
  Data urodzenia w zestawieniu z datą ukończenia studiów i debiutu wydaje się mało prawdopodobna. Pochodziła z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Była córką Juliana Marii Fontany (zob. t. 1) i Marii z Jaworskich, żoną najpierw śpiewaka Wiktora Pietrania, potem - Stanisława Czapelskiego. Ukończyła gimn. O. Filippi we Lwowie i konserwatorium Krak. Tow. Muzycznego. W 1920 uzyskała dyplom i złoty medal w klasie fortepianu S. Eisenbergera. Głos kształciła m.in. u H. Zboińskiej-Ruszkowskiej. Debiutowała 7 VI 1921 w T. Wielkim w Warszawie partią Siebla („Faust"). W sez. 1921/22 występowała w T. Miejskim Opera i Operetka w Krakowie. W sez. 1922/23-1929/30 należała do zespołu T. Wielkiego w Poznaniu. Już w pierwszym sez. podbiła publiczność rolą Małgosi („Jaś i Małgosia"); Ł. Kamieński napisał wtedy w rec., że stała się „sprężyną i atutem przedstawienia” i choć nie uniknęła błędów wynikających z braku doświadczenia - „rzekłbyś, że zrodziła się na scenie operowej"; „Sopran sam w sobie śliczny, lekki i pełny - jednym słowem materiał na wielką artystkę”. Sukces odniosła też jako Orestes („Piękna Helena"); ponadto śpiewała partie: Blondy („Uprowadzenie z seraju"), Pacholęcia („Maria” H. Opieńskiego), Olimpii („Opowieści Hoffmanna"), Adeli („Zemsta nietoperza"), Arsinoe („Zamarłe oczy"), Pazia Urbana („Hugonoci"). Miała zgrabną figurę i żywość gestu, więc często powierzano jej role młodych chłopców (obok wymienionych, także: tyt. w „Boccacciu”, „Chochlika w Goplanie”, czy Cherubina w „Weselu Figara"). Śpiewała lekkie partie sopranowe, a także koloraturowe i mezzosopranowe. Niezbyt chyba roztropnie eksploatowała swój głos, bo już od 1925 krytycy dostrzegali niedomogi w brzmieniu i technice wokalnej, przyznając zawsze wielką muzykalność, temperament scen. i dobrą grę aktorską. Jedną z ostatnich poważnych partii operowych, jakie śpiewała była Psyche („Eros i Psyche”, sez. 1925/26). Niesłabnącym powodzeniem cieszyła się w repertuarze operetkowym, m.in. w tyt. partiach Nitouche i Bettiny, Krysi („Ptasznik z Tyrolu"), Małgosi („Skowronek"), Heleny („Polska krew"), Krysi („Krysia leśniczanka"). Wnosiła na scenę humor i śmiech, nadawała spektaklom właściwe tempo; „umiała się cudownie śmiać i swą wesołością zarażała całą widownię” (K. Nowowiejski); publiczność nazywała ją Fontanką i darzyła wielką sympatią. W maju i wrześniu 1927 z grupą artystów pozn. występowała gościnnie w Bydgoszczy, w 1930 w pozn. Operetce Objazdowej. W sez. 1930/31 należała do zespołu operetkowego lwow. T. Miejskich, w czerwcu 1931 występowała gościnnie w warsz. T. Nowości, potem od 18 VII do 17 VIII t.r. z zespołem lwow. w Krakowie. W sez. 1931/32-1933/34 ponownie śpiewała w operetkach w T. Wielkim w Poznaniu i wyjeżdżała na występy gościnne: w czerwcu 1933 do Bydgoszczy, od maja do lipca 1934 do Torunia, w sierpniu t.r. do Płocka. Na sez. 1934/35 i 1935/36 zaangażowała się do T. Miejskiego w Bydgoszczy. W 1936 wróciła do Poznania i występowała w T. Wielkim do wybuchu II wojny światowej. W l. trzydziestych śpiewała drobne partie operowe i czołowe w operetkach, takie jak: Pepita („Ewa"), Hania („Domek trzech dziewcząt"), Ciboletta („Noc w Wenecji"), Hortensja („Bal w operze"). Latem 1938 z zespołem pozn. gościła w Krakowie i Lwowie. Podczas okupacji niem. występowała (1940-43) w jawnych t. warsz.: Scala (nast. Nowości), T. Miasta Warszawy. W 1945-49 mieszkała w Krakowie, występowała na koncertach estradowych. W sez. 1949/50 należała do zespołu T. Muzycznego w Lublinie. W 1950 podjęła pracę korepetytora w Operze Śląskiej w Bytomiu, skąd 1 IX 1968 odeszła na emeryturę. Miała wrodzony talent śpiewaczy i aktorski, poparty sumienną pracą oraz dar zjednywania widowni. Wdzięk i naturalność górowały w niej nad urodą. Dyspozycje artyst. i osobowość F. składały się na typ subretki i wodewilistki. Wielu rolom przydawała rysów komicznych i charakterystycznych.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.31222.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.40938.4
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.135385
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.213789
  Polski Słownik Biograficzny t. 7 str. 59: psb.5768.4

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim