Antoni Gubarzewski (ID: psb.7894.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RAKIEWICZ Wincenty Karol (1834-1899) architekt 3°
2. RAKIEWICZOWA Aleksandra (1838-1898) aktorka 4°
3. ŁADNOWSKI Aleksander (1815-1891) aktor, reżyser, dyrektor scen prowincjonalnych, autor utworów dramatycznych 5°
4. ŁADNOWSKI Bolesław (1841-1911) aktor, reżyser 6°
5. ŁADNOWSKA Henryka Gabriela (1857-1920) aktorka 7°
6. GRANZOW Kazimierz (1832-1912) budowniczy przemysłowiec 8°
7. TEMLER Aleksander (1825 1917), przemysłowiec 9°
8. HOESICK Ferdynand Wilhelm (1835-1900) księgarz, wydawca 9°
9. HOESICK Ferdynand (1867-1941) literat, wydawca 9°
10. CZERNICKI Gustaw (1827-1911) literat, publicysta 9°
11. STROIŃSKI Leon Zdzisław (1921-1944) poeta, krytyk literacki, żołnierz Armii Krajowej 9°
12. BENDA Feliks (1832-1875) aktor, reżyser 9°
13. TARASIEWICZ Zenon (1911-1994), major Armii Krajowej, podpułkownik WP 10°
14. FAUCHER Aleksandra (1812-1905) pianistka, działaczka społeczna 10°
15. CZERNICKI Gustaw (1857-1914) śpiewak, pedagog 10°
16. SCHIELE Kazimierz (1890-1956) taternik, alpinista, narciarz 10°
17. SCHIELE Kazimierz Ludwik (1860-1931) przemysłowiec 10°
18. SCHIELE Aleksander (1890-1976) taternik, alpinista, narciarz 10°
19. PFEIFFER Józef Mieczysław (1888-1969) przemysłowiec 10°
20. SUCHORZEWSKI Jan (ok. 1754-1804 lub 1809), poseł na Sejm Czteroletni, targowiczanin 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  GUBARZEWSKI Antoni (22 VII 1810 Bestwina pow. Wadowice- 19 VIII 1862 Kraków), dyr. teatru
  Był synem Ludwika G. i Katarzyny z Garnuszewskich. Szkolę średnią ukończył w 1828, a następnie służył w Wojsku Polskim. Po ukończeniu studiów na Uniw. Jagiell. w Krakowie rozpoczął pracę najpierw w sądzie, a potem u adwokata. W 1839 złożył egzamin sądowy, następnie był „obrońcą spraw rządowych i instytutowych”, a od 12 VI 1844 zastępcą prokuratora rządowego przy Trybunale Wolnego Miasta Krakowa; w 1846 został sędzią Trybunału Rzeczypospolitej Krakowskiej. Ożenił się w tym czasie z właścicielką ziemską z Ciężkowic, Wiktorią Strauss. W 1856 został zwolniony ze swego stanowiska z powodu nieznajomości jęz. niemieckiego. Uległ namowom rodziny Ładnowskich i rozpoczął w 1857 starania o wakującą dyr. t. krakowskiego. Po porozumieniu z F. Blumem, ówczesnym kierownikiem sceny pol. i niem. w Krakowie, zawarł z nim umowę na prowadzenie t. pol. i zawiązał spółkę ze swym siostrzeńcem, inż. W. Rakiewiczem. Skompletował dobry zespół (trzydzieści pięć osób), zakupił bibliotekę, dekoracje i kostiumy, wkładając w to kapitały swoje oraz rodziny. Zerwanie kontraktu przez F. Bluma i objęcie sceny pol. przez J.Pfeiffera, postawiło G. w ciężkiej sytuacji, a zaangażowany przez niego zespół pozostawał przez dłuższy czas w Krakowie bez pracy. Dopiero po długich staraniach udało mu się uzyskać zezwolenie na dawanie przedstawień w miastach Galicji Zachodniej, w większości nie posiadających stałych sal teatr., ani publiczności do t. przyzwyczajonej, ale nie zrezygnował ze swoich planów. 17 V 1857 „Teatr Polski z Krakowa” pod jego dyr. rozpoczął występy w Tarnowie (G. wystawił tam własnym kosztem teatr letni, a jesienią zimowy). W Tarnowie pozostał niemal przez rok (do 29 III 1858); w tym czasie od 13 VIII do 15 XI 1857 występował także w Nowym Sączu. W organizowaniu przedstawień pomagał mu sekretarz teatru, W. Anczyc, i reżyser A. Ładnowski. W pocz. 1858 nastąpiło pierwsze finansowe załamanie imprezy i część aktorów musiała wyjechać; G. udało się jednak na nowo zorganizować zespół. W 1858 występował z nim w Rzeszowie (od 26 III przez kwiecień i maj), Jaśle (czerwiec), Rzeszowie (od 8 VI), Iwoniczu (8-31 VII), Bochni (sierpień), Tarnowie (do 12 IX) i Rzeszowie (listopad 1858-styczeń 1859). W końcu listopada lub na początku grudnia 1858 G. przyjechał do Poznania i starał się o pozwolenie na występy zespołu w pozn. T. Miejskim, jednak spotkał się z odmową władz pruskich. W 1859 prowadził zespół w Nowym Sączu (od stycznia i następnie od 26 VIII do 26 XII). W 1860 ustąpił ze stanowiska, a kierownictwo zespołu przekazał A. Ładnowskiemu.
  Miał ambicję stworzenia na prowincji sceny na dobrym poziomie, także z pobudek patriotycznych; chciał zdobyć dla t. pol. publiczność, która dotąd miała jedynie okazję oglądania zespołów niemieckich. Starannie dobierał zespół - występowali w nim m.in. A. Rakiewiczowa, I. Kaliciński, A. Ładnowski, B. Ładnowska (później Wolska), W. Wolski, L. Ortyński, płacił aktorom wysokie gaże, dbał o repertuar, grając przede wszystkim utwory z klasyki pol. (A. Fredro, J. Korzeniowski, W. Bogusławski). Brak zdolności administracyjnych i niepowodzenia finansowe spowodowały jednak obniżenie poziomu i wreszcie upadek jego teatru. Zmarł w ciężkich warunkach finansowych.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.70476.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 128: psb.7894.1
  n.12914 Nekrologia Minakowskiej (12914)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim