Longin Telesfor Adam Gudowski (ID: psb.7908.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KRZYWOSZEWSKI Stefan (1866-1950) komediopisarz, dziennikarz, prozaik 4°
2. LUTOSŁAWSKI Wincenty (1863-1954) filozof, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie 6°
3. KURTZ Aleksander (1814-1876) ziemianin, ekonomista, polityk 6°
4. KRZYWOSZEWSKI Dominik (1787-1851) adwokat 6°
5. BOGUSKI Henryk Daniel (ur. 1831) kupiec, przemysłowiec 6°
6. MIECZNIK Antoni Józef (1870-1921) literat, dziennikarz 7°
7. MIERZEJEWSKI Henryk (1881-1929) inżynier mechanik, profesor Politechniki Warszawskiej 7°
8. SKŁODOWSKI Józef Władysław (1863-1937) lekarz 7°
9. SKŁODOWSKA-SZALAYOWA Helena (1866-1961) nauczycielka, wizytatorka szkół warszawskich, działaczka oświatowa 7°
10. CURIE Maria (1867-1934) fizyk, profesor Uniwersytetu Paryskiego 7°
11. BOGUSKI Józef Jerzy (1853-1933) chemik, fizyk 7°
12. SKŁODOWSKI Władysław (1832-1902) przyrodnik, pedagog, popularyzator nauk ścisłych i przyrodniczych 7°
13. LUTOSŁAWSKA Zofia (1861-1958) poetka, powieściopisarka, dziennikarka 7°
14. LUTOSŁAWSKI Józef (1881-1918) ziemianin, działacz polityczny 7°
15. LUTOSŁAWSKI Kazimierz (1880-1924) ksiądz, działacz Narodowej Demokracji i harcerstwa, poseł 7°
16. LILPOP Edward August (1844-1911) budowniczy 7°
17. KURTZ Zygmunt (1848-1917) właściciel Otwocka Wielkiego, ogrodnik 7°
18. SMOLIKOWSKI Jan Kanty Józef (ok. 1798-1868) inżynier dróg wodnych i mostów, generał-major Cesarskiego Korpusu Inżynierów 7°
19. JASIŃSKI Jakub (1791-1855) lekarz, fizyk 7°
20. LUTOSŁAWSKI Marian (1871-1918) inżynier mechanik i elektryk, działacz gospodarczo-społeczny 7°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  GUDOWSKI Longin (1816 - 5 III 1892 Warszawa), prezes WTR
  Ukończył prawo na uniw. w Wilnie. Po przeniesieniu się do Warszawy został aplikantem w Komisji Skarbu, potem pełnił kolejno różne funkcje we władzach administracyjnych Królestwa Polskiego, a po zniesieniu odrębnych władz pol. został tajnym radcą, senatorem i przewodniczącym departamentu Senatu Rządzącego. Był powoływany do wielu komisji, pełnił też obowiązki prezesa Tow. Kredytowego Warszawy. W 1879 przewodniczył powołanej przez P. Kotzebuego komisji zajmującej się projektem reorganizacji t. warszawskich. Jesienią 1882 objął stanowisko prezesa WTR. Zastał teatry bardzo zadłużone przez swego poprzednika i wprowadził cały szereg oszczędności. Oszczędny niekiedy aż do przesady „utrwalił niesłuszną opinię o jego szkodliwym dla teatru skąpstwie” (M. Rulikowski). Punktualny, systematyczny, wymagający, energiczny przyczynił się w krótkim czasie do uzdrowienia finansów t. warszawskich. Przez siedem lat piastował funkcję prezesa bezinteresownie (zrzekł się pensji), a po pożarze T. Rozmaitości (1883) z niezwykłą energią w ciągu siedmiu miesięcy przeprowadził odbudowę gmachu (poświęcając nawet na ten cel własne pieniądze i obciążając hipotekę swojego domu). Dzięki jego staraniom przez cały czas odbudowy zespół dramatu WTR występował w T. Letnim i w Salach Redutowych. W stosunkach z aktorami był bezwzględny, nie znosił próżniactwa i lekceważenia obowiązków. Na wysokim poziomie utrzymywał nie tylko zespół opery, ale także i dramatu. W 1884 usiłował stworzyć komisję repertuarową złożoną z literatów, plan ten jednak nie został zrealizowany z powodu niechętnego stanowiska aktorów warszawskich. Za jego prezesury występowało w Warszawie gościnnie wielu wybitnych artystów pol. i obcych, m.in. Józefina Reszke, E. Coquelin mł., Adelina Patti, a w 1885 słynny t. Meiningeńczyków. W 1886 zainaugurowano też doroczne występy t. ros. w Warszawie.
  Mimo przykrego charakteru i nieznajomości spraw artyst. położył znaczne zasługi dla utrwalenia bytu sceny warsz. i przyczynił się do jej rozwoju jako zdolny i uczciwy administrator. Ożeniony był z Teodozją ze Sbarborych, 1° v. Erum. Zmęczony i schorowany ustąpił ze stanowiska prezesa w 1889. Był ostatnim prezesem WTR - Polakiem, po nim obejmowali to stanowisko już tylko Rosjanie.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77036.1
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.1130.1.1 - Gudowski
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.1130.1.2 - Gudowski
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  (prawy bok pomnika)
  Ś. P.
  LONGIN
  GUDOWSKI
  TAJNY RADCA SENATOR
  PREZES TOW. KRED. M. WARSZAWY
  SPOCZĄŁ W BOGU
  5 MARCA 1892
  PRZEŻYWSZY LAT 77
  CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI
  
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś. P.
  LONGINOWI
  GUDOWSKIEMU
  ZACNEMU CZŁOWIEKOWI
  I MĘŻOWI ŻONA
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 136: psb.7908.1
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1836–1841:
  adiunkt, następnie urzędnik do szczególnych poruczeń w Kancelarii Przybocznej Dyrektora Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4562.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1848–1848:
  1848: urzędnik do szczególnych poruczeń przy dyrektorze głównym w Kancelarii Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego Ordery: SS 3.
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4561.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1866:
  1850–1851: Urzędnik do szczególnych zleceń przy dyrektorze głównym w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych
  1852–1855: Naczelnik 1-ej ekspedycji w Wydziale Celnym Kancelarii Namiestnika Królestwa Polskiego
  1856–1861: Dyrektor Kancelarii Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych
  1862–1866: Dyrektor Wydziału Administracji Ogólnej tejże Komisji
  1859–1866: Członek Rady Głównej Opiekuńczej
  Radca honorowy
  1853: Asesor kolegialny
  1854: Radca dworu
  1857: Radca kolegialny
  1859: Radca stanu
  1862: Rzeczywisty radca stanu Ordery: SS 3, za 15 lat nieskazitelnej służby (1852), za 20 lat nieskazitelnej służby (1858), SA 2 (1860), SW3 (1863), SA 2 z koroną (1864), SS 1 (1866).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4563.
  n.27326 Nekrologia Minakowskiej (27326)
  n.37200a Nekrologia Minakowskiej (37200)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim