Antoni Hann (ID: psb.8195.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PASZKIEWICZ Józef (1816-1882) przemysłowiec, kupiec 3°
2. GRUDZIŃSKI Ignacy (1815-1904) powstaniec 1863 8°
3. JANCZEWSKI Stefan Mikołaj (1872-1938) lekarz ginekolog 8°
4. JAGODZIŃSKI Teofil (1833-1907) kanonik warszawski 9°
5. SKŁODOWSKI Zdzisław Józef (1841-1914) prawnik, powstaniec 1863 r., tłumacz utworów literackich 9°
6. TESLAR Antoni (1898 1972), malarz, rysownik, emalier 10°
7. FRYCZ Karol Stefan (1910-1942) publicysta 10°
8. CYPRYSIŃSKI Wincenty (1803-1835) emigrant 10°
9. CYPRYSIŃSKI Antoni (1806-1860) pełnomocnik ord. Zamoyskich 10°
10. STRZESZEWSKI Wiktor (1888-1973), inżynier górniczy 10°
11. NIEKRASZOWA Stefania (1886-1973) pianistka, pedagog, publicystka 10°
12. SKŁODOWSKI Józef h. Dołęga (1804-1882) pedagog, dyrektor gimnazjum w Lublinie 10°
13. NIESIOŁOWSKI Stanisław (1874-1948) malarz 11°
14. OŁTUSZEWSKI Władysław (1855-1922) lekarz, pionier polskiej foniatrii 11°
15. PIOTROWSKI Stanisław (1849-1919) prawnik, ekonomista, socjolog 11°
16. SKŁODOWSKI Władysław (1832-1902) przyrodnik, pedagog, popularyzator nauk ścisłych i przyrodniczych 11°
17. SOSNOWSKI Arystarch (1811-po 1872) spiskowiec, zesłaniec 11°
18. STOKOWSKI Jan (ok.1742-1794) konfederat barski, konsyliarz Rady Nieustającej 11°
19. STYPIŃSKI Józef Jacenty (1880-1943), poseł na Sejm 11°
20. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 11°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 2, str. 22): HANN Antoni (1796-1861), chemik, wynalazca w dziedzinie litografii, dyrektor Mennicy Warszawskiej
  Epitafium na cm. Powązkowskim:

  ANTONI HANN
  + 14-III 1861
  
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 70/1861, 71/1861, 73/1861, 75/1861, 137/1861 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44598 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Antoni HANN
  technik i mąż uczony, dyrektor Mennicy Warszawskiej, b. prof. Szkoły Politechnicznej, czł. Warszawskiego Tow. Dobroczynności; po długiej chorobie zm. 14 III 1861 o godzinie siódmej wieczorem, odpr. 17 III 1861 z kapl. przy kośc. Reformatów na cm. Powązkowski, nab. żał. 21 III 1861 w tymże kośc., zapr. pozostała w głębokim żalu familia; nab. żał. 10 VI 1861 w kośc. Tow. Dobroczynności
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 25 str. 274: psb.21763.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 9 str. 277: psb.8195.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 426): Hann Antoni, Wydział Filozoficzny, sekcja Filozof., wpis 5 III 1819
  Uczył się początkowo na prywatnej pensji Marchanda, a potem w Liceum warszawskim. Jako student był członkiem „Gospody Akademickiej”. 27 VII 1822 ukończył Wydział Filozoficzny ze stopniem magistra filozofii w dziale nauk przyrodniczych, po czym został zatrudniony jako adiunkt-prepa-rator przy katedrze chemii. W 1822 otrzymał złoty medal na Wydziale za pracę konkursową O kwasie jarzębinowym i jego związkach. W 1825-1829 korzystał ze stypendium na wyjazd za granicę na studia chemii technicznej (garbarstwo, biało-skórnictwo) dla przygotowania się na profesora Instytutu Politechnicznego. W czasie 4-letniego pobytu za granicą kształcił się przede wszystkim w zakładach przemysłowych wiedeńskich i paryskich. Ponadto zwiedzał zakłady przemysłowe w Austrii, Niemczech, Francji, Belgii, Holandii i Anglii, pracując w nich dla lepszego zapoznania się z ich urządzeniem jako robotnik. Po powrocie z zagranicy w 1829 otrzymał katedrę chemii stosowanej w Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego. Jako profesor Szkoły Przygotowawczej ogłosił w jej programie studiów na rok 1830/31 artykuł Uwagi nad niektórymi gałęziami przemysłu. Po upadku powstania listopadowego, w czasie którego był członkiem Tow. Patriotycznego i kierował fabryką saletry w Warszawie, emigrował do Prus i zamieszkał w Elblągu. Po powrocie do Warszawy nie mógł uzyskać przez dłuższy czas posady państwowej. Dopiero w 1840 został na mocy decyzji Paskiewicza skreślony z listy obciążonych przynależnością w 1831 do Tow. Patriotycznego, na podstawie dość dziwnego sformułowania, iż „Antoni Hann zamieszczony w liście [Tow. Patriotycznego] nie ma być uważany za Antoniego Hann, b. profesora Szkoły Politechnicznej, niegdyś w Warszawie istniejącej”. W 1843 został mianowany intendentem, a potem dyrektorem mennicy warszawskiej. Na tym stanowisku zmarł w Warszawie. H. pisywał artykuły techniczne do Kalendarza St. Janickiego. W 1857 ogłosił sprawozdanie o wyrobach garbarskich i białoskórniczych w Królestwie Polskim. W 1857 ogłosił też w „Wieńcu” Wyjątki z opisu podróży przemysłowej do Londynu. W ostatnim roku życia należał do redakcji „Biblioteki Warszawskiej”.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: HANN Antoni - Ukończył Liceum Warszawskie, od 5.3.1819 student Wydziału Filozoficznego UW, 27.7.22 otrzymał stopień mgra filozofii w dziale nauk przyrodniczych. 1825-29 kształcił się za granicą m. in. w Paryżu, po powrocie do Warszawy został wykładowcą chemii stosowanej w Instytucie Politechnicznym, ogłosił już wówczas kilka prac naukowych. Zajmował się też litografią i pierwszy zastosował kwas fluorowy do utrwalania rysunku na szkle. W powstaniu członek Towarzystwa Patriotycznego, od końca 1830 do 9.31 kierował jedną z trzech fabryk saletry otrzymywanej z tynków murów, 19.9.31 wszedł do służby jako ppor. art. z przeznaczeniem do sztabu gen. Bema, 4.10.31 por., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. W obawie przed represjami osiadł w Elblągu, gdzie próbował założyć szkolę przemysłową. Po powrocie do Warszawy nie mógł otrzymać pracy. 1836 wydelegowany przez dyrekcję Banku Polskiego do Niemiec i Francji w celu zapoznania się z nowymi metodami warzenia soli i zastosowania ich w Ciechocinku. Dopiero w 1840 decyzją Paskiewicza skreślony z listy osób ściganych za przynależność do Towarzystwa Patriotycznego. 1840 buchalter w KRSW. 1843 intendent, a potem dyrektor mennicy warsz. Zm. 14.3.61, pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1861:
  1850–1857: Intendent w Urzędzie Mennicy Warszawskiej
  1858–1861: Dyrektor Mennicy
  1855–1858: Członek Komitetu Drogi Żelaznej Warszawsko- Wiedeńskiej Ordery: SS 2 (1861).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4718.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1854–1861:
  1854–1861: Członek przybrany Rady Przemysłowej Wydziału Przemysłu i Kunsztów Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych
  1854–1860: Intendent Mennicy Warszawskiej
  1861: Dyrektor Mennicy Warszawskiej
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 4719.
  n.12076 Nekrologia Minakowskiej (12076)
  sw.184662 Akt zgonu: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 177/1861 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=522&kt=2&plik=172-177.jpg [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim