Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. TATARKIEWICZ Władysław (1886-1980), historyk sztuki, historyk filozofii 2°
2. TATARKIEWICZOWA Teresa (1892-1978), tłumaczka 3°
3. SUCHORZEWSKI Stanisław Józef (1911-1988), adwokat, radca prawny 4°
4. BRZEZIŃSKI Kazimierz (1824-1876) prawnik 5°
5. BRZEZIŃSKA Filipina (1800-1886) kompozytorka, pianistka 5°
6. POTWOROWSKI Gustaw Adolf (1889-1951) dyplomata 5°
7. KRYSIŃSKI Dominik (1785-1853) polityk, ekonomista 6°
8. GRABOWSKI Edward Józef (1809-1899) adwokat 6°
9. HEMPEL Leon (1864-1924) działacz robotniczy 6°
10. MATUSZEWSKI Bolesław (czynny w 1895-1901) fotograf, operator filmowy 6°
11. TATARKIEWICZ Jan (1843-1891), reżyser, aktor 6°
12. KRYSIŃSKI Stanisław Dominik (1846-1897) lekarz, matematyk 6°
13. ŁASZCZYŃSKI Jakub Ignacy (1791-1865) prezydent Warszawy, gubernator cywilny, członek rady Stanu 6°
14. BOROWSKA Aniela (1832-1915) przełożona ss. felicjanek 6°
15. HEMPEL Antoni (1865-1923) działacz społeczny i gospodarczy 6°
16. SCHWARTZ Jan Maciej (1772-1828) złotnik 6°
17. SOKOŁOWSKI Alfred Marcin (1849-1924) lekarz internista, ftyzjatra, profesor Uniw. Warsz. 7°
18. SZYMANOWSKI Jan Michał (1805-1864), członek Rady Stanu Królestwa Polskiego 7°
19. SOUBISE-BISIER Gustaw Wilhelm Ludwik (1849-1937) kolekcjoner, antykwariusz 7°
20. SZWARCE Jan (1805-1848), adwokat, powstaniec listopadowy, emigrant 7°

Uwagi

• Epitafium na cm. Powązkowskim:

  TU SPOCZYWAJĄ Ś.P.
  JAKÓB TATARKIEWICZ
  ARTYSTA RZEŹBIARZ
  UR. 31 MARCA 1798
  UM. 3 WRZEŚNIA 1838.
  
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 230/1854, 231/1854, 234/1854 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=40262 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Jakub TATARKIEWICZ
  artysta rzeźbiarz znany powszechnie z prac swoich, głównie popiersi i pomników, ukończył szkoły pijarskie 1817, w tymże roku zapisał się na Wydział Sztuk Pięknych b. Uniw Warszawskiego, w 1823 wyjechał do Rzymu i kształcił się tam w pracowni Thorwaldsena, doskonalił też swoją sztukę w Paryżu, powrócił do Warszawy 1828, gdzie w okresie 1834-1840 był prof. w Instytucie Głuchoniemych; ur. 1798 w Warszawie, opatrzony św. sakramentami zm. 3 IX 1854 o godzinie czwartej rano w domu nr 495 przy ul. Miodowej, eksp. 5 IX 1854 z domu na cm. Powązkowski, nab. żał. 9 IX 1854 w kośc. Kapucynów, zapr. pozostała w ciężkim smutku żona wraz z dziećmi
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 52 str. 603: psb.35093.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 409): Tatarkiewicz Jakub, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Sztuki Piękne, wpis 20 III 1817
  Najwybitniejszy rzeźbiarz spośród wychowanków Uniw. Warszawskiego. Przed studiami pracował jako aplikant w służbie wojskowej. W czasie studiów był uczniem prof. Malinowskiego, potem wpłynął na jego twórczość A. Brodowski i Thor-valdsen. W 1819 otrzymał na Wystawie II nagrodę, wielki srebrny medal za kopię figury ze szkoły ateńskiej Rafaela. Następne nagrody (medale) uzyskał w 1821 i 1823. Był stypendystą rządowym, jednak zagranicznego nie uzyskał i w 1823 pojechał do Rzymu na koszt własny. W Rzymie został uczniem Thorvaldsena i pracował pod jego kierunkiem 2 łata. W tym samym roku otrzymał stypendium zagraniczne do Rzymu na studia rzeźbiarskie i srebrny medal za umieszczoną na Wystawie Warszawskiej figurę św. Jana. W 1825 urządził w Rzymie własną pracownię. W 1829 wrócił przez Paryż, Monachium i Berlin do Warszawy na wezwanie Komisji Rządowej. W 1830 po konkursie mianowany został profesorem Uniw. Krakowskiego, lecz w związku z równoczesnym zwinięciem na tym Uniwersytecie katedry rzeźby wrócił do Warszawy, gdzie założył pracownię rzeźbiarską. W 1834-1840 był nauczycielem rzeźby w Instytucie Głuchoniemych. Przygotował ozdoby do Teatru Wielkiego w Warszawie i kominki w Opinogórze. Autor wielu pomników na cmentarzu Powązkowskim, grobowca Potockich, posągów J. Kochanowskiego i F. Karpińskiego w parku w Wilanowie, pomnika ks. J. K. Kluka w Ciechanowcu oraz m. in. wykonanego w Rzymie popiersia Marii Szymanowskiej. Był znakomitym twórcą rzeźb portretowych, ponadto płaskorzeźb Miłość macierzyńska, Chrystus uzdrawiający niewidomych, popiersi ks. Józefa Poniatowskiego, Chopina, Kościuszki, Piotra Bielińskiego i własnej żony. W twórczości jego znajdujemy mozaikę stylów od neoklasycznego poprzez neogotycki, neorenesansowy do romantycznego. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Powązkach. Napis na jego nagrobku głosił: „Tu gdzie tyle prac jego grobowce okrywa – otoczon dzieły swemi artysta spoczywa”. Współcześni uważali go za wybitnego rzeźbiarza cmentarza Powązkowskiego. Napisał Przewodnik sztuki rzeźbiarskiej. Pozostawił też Pamiętniki, obszerną autobiografię, opublikowaną przez W. K. Wójcickiego w I tomie Cmentarza Powązkowskiego.
  n.31468a Nekrologia Minakowskiego (31468)
  n.6376 Nekrologia Minakowskiego (6376)
  sw.164020 Akt małżeństwa: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 18/1835 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryka.php?ar=8&zs=9233d&sy=317&kt=5&skan=018-019.jpg [podgląd]
  sw.32884 Informacja p. Daniela Kamińskiego (sprzed 2.9.2007)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim