Aleksander Napoleon Dybowski z Dybówki h. Nałęcz (ID: sw.561467)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NORWID Jan (1784-1835) sędzia, urzędnik 3°
2. SOBIESKI Michał Karol Hieronim h. Janina (1779-1847) powstaniec 1794 r., oficer Ks. Warsz., członek Heroldii Król. Pol. 3°
3. NORWID Cyprian Ksawery (1821-1883) poeta, malarz, emigrant 3°
4. DYBOWSKA Anna (1848-1927) nauczycielka 3°
5. DYBOWSKI Jan (1855-1928) podróżnik, agronom 3°
6. NORWID Franciszek Ksawery (1825-1864) urzędnik, kupiec, polityk 3°
7. NORWID Ludwik Jan (1818-1881) agronom, poeta, krytyk literacki 3°
8. NARUSZEWICZ Adam Tadeusz (1733-1796) jezuita, biskup smoleński, publicysta, historyk 4°
9. KLECZKOWSKI Michał Aleksander (1818-1886) dyplomata, sinolog 4°
10. KOMIEROWSKA Zofia (1834-1925) pamiętnikarka 4°
11. ŁEMPICKI Jerzy (1887-1955) działacz gospodarczy 5°
12. KOMIEROWSKI Józef (1813-1861) ziemianin, konspirator, literat 5°
13. JAWORNICKI Jan Marceli (1813-1895) powstaniec, działacz gospodarczy 5°
14. NARUSZEWICZ Mikołaj (ok. 1560-1603) kasztelan żmudzki 5°
15. RADWAN Wacław (1870-1922) malarz 5°
16. HORNOWSKI Józef Stanisław (1874-1923) profesor anatomii 6°
17. DOWNAROWICZ Medard (1878-1934) polityk, działacz niepodległościowy 6°
18. HORNOWSKA Maria (1875-1944) działaczka oświatowa 6°
19. CZARNOWSKI Ignacy (1841-1910) inżynier, powstaniec 6°
20. NARUSZEWICZ Mikołaj (zm. 1575) sekretarz królewski, pisarz litewski 6°

Uwagi

• Potomkowie tej osoby bardzo proszeni są o kontakt ze mną (Markiem Minakowskim): mj@minakowski.pl.
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 46): Dybowski Aleksander Napoleon, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 16 X 1829
  Uczestnik powstania listopadowego, żołnierz Akademickiej Gwardii Honorowej, potem podoficer, a pod koniec powstania podporucznik Pułku Jazdy Płockiej. Po przejściu granicy Galicji emigrował do Francji, gdzie w 1832 należał do Zakładu w Be-sançon. W 1833-1834 brał udział w wyprawach frankfurckiej i sabaudzkiej. Internowany przez władze szwajcarskie, pozostał w 1834-1836 w Genewie; tam został wyznaczony na przedstawiciela Komitetu Tymczasowego Młodej Polski przy Komitecie Centralnym Młodej Europy. Działał w tym okresie pod pseudonimem Bartłomiej Siekiera. Jesienią 1836 wyjechał do Londynu. W Wielkiej Brytanii przebywał do 1842. W 1842– 1844 mieszkał w Paryżu, zaś od 1844 w Poitiers, a po 1849 w Angouleme. W 1857 wyjechał z powrotem do Anglii. Ostatnie lata życia spędził w Paryżu. Na emigracji utrzymywał się z pracy drukarskiej jako zecer i korektor oraz nauczyciel i bibliotekarz. Od 1832 działał czynnie na emigracji. W Besançon był związany z węglarstwem. W Anglii, gdzie mieszkał od 1836, był członkiem Ogółu Londyńskiego oraz Towarzystwa Wzajemnego Oświecania się, był redaktorem „Republikanina” i wydawcą czasopisma „The Polish Monthly Magazine” oraz współwłaścicielem wraz ze Stanisławem Milewskim drukami polskiej w Londynie. Należąc do lewicy emigracyjnej, dążył do zjednoczenia emigracji polskiej i w 1837 prowadził rokowania w sprawie połączenia Ogółu Londyńskiego z Gromadami Ludu Polskiego. W 1838 przystąpił do Zjednoczenia. W 1839 brał udział w demonstracjach czartystowskich, za co został pozbawiony przez rząd angielski zasiłku. W 1839-1842 pracował w Liverpool jako zecer, a potem bibliotekarz w Instytucie Mechanicznym. Po powrocie do Francji zamieszkał w Poitiers i był czynnym członkiem Zjednoczenia. W 1848 opuścił Poitiers, gdzie był nauczycielem języka niemieckiego w liceum królewskim, i wyjechał do Niemiec, a potem do Galicji, skąd nadsyłał korespondencję do prasy francuskiej. Aresztowany 5 III 1849 w Przemyślu, skąd został przewieziony do Lwowa. Wrócił do Francji, gdzie był nauczycielem języka niemieckiego i angielskiego. W 1854 przystąpił do Tow. Demokratycznego Polskiego. W 1858 mieszkał znowu w Londynie jako agent handlowy. W tymże roku wszczął starania i otrzymał obywatelstwo brytyjskie. W 1862 był jednym ze współzałożycieli Stowarzyszenia Podatkowego Emigracji Polskiej. Ogłosił dwie prace polityczne: Myśli o wychowaniu narodowym (Poitiers 1846) oraz projekt konstytucji Republiki Polskiej – Entwurf einer provisorischen Verfassung der Republik Polen (Drezno 1848), a także wynik swej pracy pedagogicznej, podręcznik języka niemieckiego dla szkół francuskich: Leçons et devoirs allemands pour la classe de troisieme d'apres le nouveau pro-gramme des lycées (Charonne 1854). Zmarł w Paryżu.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DYBOWSKI Aleksander Napoleon - Ukończył szkoły w Łomży, od 1829 student Wydziału Prawa UW. Uczestnik Nocy Listopadowej, wszedł 30.11.30 do akademickiej gwardii honor., następnie ppor. jazdy płockiej i 2 puł., 26.9.31 przeszedł z Różyckim do Galicji. Internowany przez Austriaków na Morawach. Przybył do Francji 12.31 i należał kolejno do zakładów w Besançon i Luxeuil. 25.7.32 w Besançon prosił o zgodę na wyjazd do Karlsbadu, gdzie oczekiwała go rodzina. Wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 4.32 przeszedł z Luxeuil do Szwajcarii. 1834 więziony w Genewie za udział w wyprawie sabaudzkiej. Należał do Młodej Polski i był jej przedstawicielem w Komitecie Centralnym Młodej Europy. 16.8.34 potępił Czartoryskiego. Od 7.35 do 4.36 pracował w drukarni pisma „La Jeune Suisse” jako zecer i korektor. 9.36 wyjechał do Londynu, gdzie należał do Ogółu Emigracji Polskiej i Towarzystwa Wzajemnego Oświecania się. 1837 wydawał pismo „Republikanin” (11 numerów). 1837 prowadził rokowania z Gromadami Ludu Polskiego w sprawie zjednoczenia. 1838 został członkiem Zjednoczenia. 1839 utracił zasiłek rządu bryt. za udział w demonstracjach czartystów. Od 17.8.39 do 1842 pracował jako bibliotekarz w Liverpool Mechanics Institution. Żył w bardzo trudnych warunkach. 1842 wyjechał do Francji, zamieszkał w Paryżu, a od 1844 w Poitiers, gdzie był nauczycielem języka niemieckiego w miejscowym col-lège'u. 3.46 przystąpił do aktu powstania krakowskiego. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i 4.48 przybył do Paryża, gdzie działał w Komitecie Emigracji Polskiej. Jako reprezentant tego Komitetu wyjechał do Niemiec i Galicji, skąd pod pseudonimem William Durst nadsyłał sprawozdania do prasy francuskiej. We współpracy z Józefem Wysockim zajmował się przerzutami ochotników na Węgry. 5.3.49 aresztowany w Przemyślu, przewieziony do Lwowa, wydalony do Francji. Pracował jako nauczyciel języków angielskiego i niemieckiego w Napoléon-Vendée i Angoulême. Na krótko wyjechał do Londynu, gdzie 20.10.58 otrzymał poddaństwo bryt. 2.3.62 podpisał w Paryżu akt założenia Stowarzyszenia Podatkowego. Zm. 13.6.62 w Paryżu, pochowany na cmentarzu Père-Lachaise.
  sw.561467 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim