Mieczysław Romanowski (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

WINKLER Mieczysław, właśc. M. Romanowski(30 VII 1891 Naborowo k. Płońska - 29 XI 1971 Częstochowa), aktor, reżyser, dyrektor teatru
Był synem młynarza, Antoniego, i Marianny Romanowskich, mężem najpierw - Marii Hryniewicz, potem aktorki Ludmiły Danjell. Według własnej relacji zdał maturę w Warszawie w 1909, a nast. uczęszczał do Szkoły Aplikacyjnej (nie jest jednak wymieniony w wykazach absolwentów tej szkoły). Być może on występował w 1908 w t. na Dynasach w Warszawie pod nazwiskiem Romanowski (bez imienia). Według własnej relacji debiutował jednak w 1910 w warsz. T. Małym i pozostał w nim do 1912; grał tam z przerwami, podczas których występował w objazdowych zespołach prowincjonalnych, m.in. pod kier. S. Zborowskiego. Na prowincji występował także później do 1914, m.in. podobno w Piotrkowie i w Kielcach. Wiadomo, że w sez. 1914/15 grał dorywczo w warsz. T. Polskim oraz w T. Na Czasie pod kier. C. Danielewskiego, w grudniu 1915 w T. Ludowym, pod nazwiskiem Romanowski. Później do 1917 występował zapewne w Lublinie. W styczniu 1918 już pod pseud. Winkler kierował objazdowym kabaretem Czarny Kot, występującym m.in. w Radomiu. Od października t.r. grał u L. Jaroszyńskiego w Płocku, a od 7 XII 1918 do 21 IV 1919 kierował tamtejszym zespołem, wraz z S. Czapelskim. W końcu 1919 występował znów w Lublinie, 1920-21 w objazdowych zespołach wojskowych m.in. pod kier. S. Czapelskiego w Gdańsku oraz B. Oranowskiego, w sez. 1921/22 w Sosnowcu u H. Czarneckiego. W lecie 1922 występował w T. Miejskim Opera i Operetka w Krakowie, w sez. 1922/23 tamże w T. Bagatela. Po przeniesieniu się do Warszawy występował w 1923 w t. Stańczyk, w sez. 1924/25 w T. Letnim, jesienią 1925 w T. im. Fredry, w 1926 w t. Wodewil. W tym czasie ożenił się z Marią Hryniewiczówną. W sez. 1926/27 występował w T. Miejskich we Lwowie, 1927/28 w Lublinie, w lecie 1928 w warsz. T. Nowości, wiosną 1929 w objazdowej operetce pod kier. H. Czarneckiego, m.in. w Płocku, gdzie też w sez. 1929/30 był aktorem i dyr. administracyjnym zespołu pod kier. K. Wojciechowskiego. W lecie 1931 występował w t. Bagatela i w T. Nowości w Warszawie, w sez. 1931/32 w T. Objazdowym Samorządów Woj. Białostockiego m.in. w Grodnie. W 1933-36 kierował T. Popularnym w Łodzi. Od listopada 1936 do maja 1937 i od grudnia 1937 do marca 1938 był kier. artyst. warsz. T. Rozmaitości. W sez. 1938/39 występował najpierw w t. Cyrulik Warszawski, potem w T. Letnim, a w sierpniu 1939 w T. 8 . W okresie II wojny świat. przebywał w Warszawie; pracował jako kelner i kasjer; dorywczo występował w jawnym T. Nowości; brał udział w powstaniu warszawskim. W 1945 jako pełnomocnik rządu do spraw kultury na Kielecczyźnie był jednym z organizatorów życia teatr. w tym regionie. W sez. 1945/46 kierował wraz z I. Erwanem T. Woj. Kieleckiego. W sez. 1946/47 występował i reżyserował w T. Studio MO w Warszawie, w 1947-48 w Miejskich T. Dramatycznych, 1948-54 w T. Nowym. W tym czasie współpracował też z Teatrem PR. W sez. 1954/55 występował w T. Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy i Toruniu. Od maja 1955 do 1 X 1957 był dyr. i kier. artyst. T. im. Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1957 do końca życia występował i reżyserował w T. im. Mickiewicza w Częstochowie. Kilkakrotnie obchodził jubileusze, m.in. trzydziestopięciolecia pracy - 9 III 1946 w Kielcach w sztuce „Ostrożnie, świeżo malowane"; pięćdziesięciolecia - 9 IV 1960 w Częstochowie w roli Alfreda Doolittle („Pigmalion"), pięćdziesięciopięciolecia - 2 IV 1967 w Częstochowie w roli Szambelana („Głupi Jakub"). Był aktywnym działaczem PZPR-u, delegatem na zjazd partii.
Od początku kariery występował gł. w rolach charakterystycznych w komediach i operetkach. Sam zresztą stwierdził w wypowiedzi udzielonej „Gazecie Częstochowskiej” w 1960: „Najlepiej czuję się w rolach charakterystycznych o podkładzie komicznym”. Z okazji jubileuszu w 1967 T. Kwaśniewski pisał, że aktorstwo W. „pełne wyczucia wymogów sceny, uczuciowo zaangażowane, odznacza się pasją, temperamentem i bezbłędną interpretacją ról”, a M. Zawadzki stwierdził oceniając rolę Wistowskiego („Grube ryby"), że to „postać prawdziwa, jakby wyjęta z albumu Uniechowskiego, postać tchnąca realizmem, zagrana z umiarem w sposób kameralny”. W innych rec. zarzucano mu jednak nadużywanie zbędnych efektów i przerysowywanie postaci. W pocz. okresie grał m.in. takie role, jak: Błażek („Pan poseł"), Kapelan („Damy i huzary"), Apasz („Pierścień z szafirem"), Stary Firułkes („Małka Szwarcenkopf"). Po II wojnie świat. do jego ważniejszych ról należały: Dulski („Moralność pani Dulskiej"), Rotmistrz („Damy i huzary"), Puchalski („Imieniny pana dyrektora"), Mazurkiewicz („Żołnierz królowej Madagaskaru"), Kanonik („Popas króla jegomości"), Kowal („Kowal, pieniądze i gwiazdy"), Żyd („Wesele"). Reżyserował m.in. „Grube ryby”, „Madame Sans Gene”, „Damy i huzary”, „Zaczarowane koło”, „Szczęście Frania”.

Mieczysław Romanowski (ID: teatr.12456.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

	żona (ślub: około 1910): Zaloguj się ?1930 , (Rodzice : Zaloguj się, człowiek teatru 1893-1978 & ? ? )
	żona (ślub: w roku 1926): Zaloguj się, człowiek teatru 1904-1970 , (Rodzice : Zaloguj się, artykuł w Nekrologii 1874-1932 & Zaloguj się 1878-1955)