Roman Hierowski (ID: teatr.15593.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. HIEROWSKI Stanisław (1855-1917) artysta dramatyczny 1°
2. KOZŁOWSKI Leon Tadeusz (1892-1944) profesor archeologii, premier RP 2°
3. PILLER Kornel (1823-1885) drukarz, nakładca 2°
4. KOZŁOWSKI Stefan Rafał (1859-1908) działacz rolniczy 3°
5. BOGUCKI Antoni Wojciech (1812-1881) powstaniec, sybirak 3°
6. PILLER Piotr (1801-1874) drukarz, litograf, nakładca 3°
7. PILLER Józef Jan (zm. 1824) drukarz, księgarz 4°
8. NEUMANN Józef (1857-1932) prezydent Lwowa, poseł 4°
9. KOMAN Władysław Florian (1856?-1911) Śpiewak 4°
10. KOZŁOWSKI Tomasz Stefan (1895-1946) prezes Kieleckiej Izby Rolniczej 4°
11. STRASBURGER Edward Bogumił (1803-1874) cukiernik warszawski 5°
12. PILLER Franciszek (ok. 1798-1871) księgarz, nakładca 5°
13. PILLER Antoni (zm. 1781) drukarz 5°
14. KOSMOWSKA Irena (1856-1932) publicystka, działaczka społeczna 5°
15. STRASBURGER Julian Teofil (1847-1916) inżynier-mechanik, przemysłowiec, działacz gospodarczy i społeczny 6°
16. STRASBURGER Józef (1859-1924) chemik, przemysłowiec 6°
17. STRASBURGER Edward Adolf (1844-1912) botanik, profesor Sächsische Universität w Bonn 6°
18. RADZIEJOWSKI Stanisław (1863-1950) malarz 6°
19. KOSMOWSKA Irena (1879-1945) nauczycielka, działaczka ludowa 6°
20. SCHÜTZ Fryderyk Adolf (1782-1854) budowniczy 6°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  Hierowski Roman (21 I 1894 Lwów -2 VIII 1974 Warszawa), aktor
  Był synem Stanisława H. (zob. t. 1) i Izabeli z Pillerów, mężem Janiny z Niemiryczów. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął na wydz. filoz. uniw. lwow. studia przerwane po trzech latach. Aktorstwa uczył się u R. Żelazowskiego i od 1916 występował w t. lwowskim. W 1917 odbywał służbę wojskową. W sez. 1918/19 należał do zespołu T. Plebiscytowego w Cieszynie, w 1919 powrócił do Lwowa i występował w T. Miejskim do 1925. Przeniósł się nast. do T. Polskiego w Warszawie i grał tam do końca sez. 1928/29, m.in. Karola Windsora („Lojalność") i Montana („Otello"). Od sez. 1929/30 do 1934/35 występował w T. im. Słowackiego w Krakowie. „Niezastąpiony w rolach salonowych amantów”, grał w tym okresie m.in. Czesława („Przyjaciele"), Romeczka („Maman do wzięcia"), Franka Oryana („Człowiek, który zmienił nazwisko"), Hoora („Rywale"), Antoniego („Pan Damazy"), Tibora („Niebieski lis"), Jacka Wheelera („Jutro pogoda"), Rudolfa („Mayerling"), Leonarda („Krąg interesów"), Waldemara („Fortepian"), Edmunda („Damy i huzary"), Żelskiego („Dom otwarty"), Kleanta („Skąpiec"), Albina („Śluby panieńskie"), Norberta („Zalotnicy niebiescy"), Ludwika XV („Madame Dubarry"). W sez. 1935/36 i 1936/37 występował w T. Miejskim (nast. T. Polskim) w Łodzi, 1937/38 w T. Miejskich w Wilnie, 1938/39-1940/41 i 1944/45 w Pol. T. Dramatycznym we Lwowie. Grał m.in. Roberta Corbetta („Szesnastolatka"), Chopina („Lato w Nohant"), Charmidesa („Stare wino szumi"), Orsina („Wieczór Trzech Króli"), Ben Jochaja („Uriel Akosta"), Dziennikarza („Wesele"). W 1945 z zespołem Pol. T. Dramatycznego ze Lwowa przyjechał do Katowic i występował w T. Śląskim im. Wyspiańskiego do przejścia na emeryturę w 1970. „Warunki zewnętrzne predestynowały go zawsze do grania ról reprezentacyjnych. Piękna twarz o rzeźbionych rysach, znakomita, do końca życia, czupryna, przyprószona ostatnio bielą, wytworna, smukła sylwetka i autentyczny talent aktorski - słowem natura obdarzyła Romana Hierowskiego wszelkimi warunkami na czołowego scenicznego amanta”. „Powściągliwy, opanowany, o precyzyjnym warsztacie aktorskim reprezentował najwyższy poziom aktorstwa, pozwalającego tworzyć postacie pełne psychologicznej prawdy”. („Trybuna Robotnicza” 1974). W T. Śląskim grał m.in. Twardosza („Dożywocie"), Wielkiego Inkwizytora („Don Carlos"), Wojewodę („Mazepa"), Lekarza („Maskarada"), Biskupa („Święta Joanna” B. Shawa), Doktora („Pierwszy dzień wolności"). Występował także w filmach polskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.15593.1
  sw.6606 Informacja p. J.O. (sprzed 1.9.2006)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim