Stanisława Alina Mazarek (ID: teatr.16338.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ORDĘGA Władysław Symforian (1828-1896) dyplomata 5°
2. MARYLSKI Antoni Józef (1894-1973) budowniczy Lasek, ksiądz 5°
3. MARYLSKI-ŁUSZCZEWSKI Antoni Eustachy (1865-1932) ziemianin, działacz Narodowej Demokracji 5°
4. TATARKIEWICZ-MAŁKOWSKA Wanda (1890-1972), pisarka, reżyser teatralny i radiowy 5°
5. PRZYŁUSKI Tadeusz (XVIII w.) marszałek czernihowski konfederacji barskiej 6°
6. MARYLSKI Eustachy Anastazy (1806 ?-1871) ziemianin, pisarz 6°
7. ORDĘGA Józef (1802-1879) polityk emigracyjny 6°
8. RUSIECKI Józef (1817-1873) ziemianin, kolekcjoner, wydawca źródeł historycznych 7°
9. PIETRASZKIEWICZ Stanisław Mikołaj (1868-1921) przemysłowiec 7°
10. RADZIMIŃSKI Zygmunt Feliks (1843-1928) ziemianin, archeolog, historyk, genealog, heraldyk 7°
11. RAKOWSKI Tadeusz (1837-1863) lekarz, powstaniec 1863 7°
12. JAROSZYŃSKI Zachariasz (1700-1774) poseł, konfederat barski 7°
13. FUCHS Franciszek Ksawery (1798-1885) kupiec, przemysłowiec 7°
14. CZAPSKI Edward (1819-1888) ziemianin, pamiętnikarz 7°
15. SZWEDE Ludwik (1816-1901), przemysłowiec, filantrop 7°
16. PADLEWSKI Władysław Ludwik (ok. 1814-1863) ziemianin, powstaniec 7°
17. SAPIEHA Eustachy Kajetan (1881-1963) minister spraw zagranicznych 7°
18. RUSIECKI Stefan (zm. 1671) rotmistrz królewski, kasztelan miński 8°
19. RUSIECKI Stanisław Filip (1862-1944) kolekcjoner 8°
20. ROGOWSKI Jan (1913-1944) cichociemny, oficer AK 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  MAZAREKÓWNA Stanisława, właśc. S. Mazarek, zamężna Żółkiewska (16 IX 1899 Elizawetpol - 7 X 1976 Poznań), aktorka, reżyser
  Była córką Adama M. i Teodozji z Chylo-Chylińskich, żoną Tadeusza Żółkiewskiego. Skończyła gimn. w Armawirze; przez rok uczyła się aktorstwa w Studiu K.S. Stanisławskiego w Moskwie, uczęszczając równocześnie na kursy prawnicze. W 1918 przyjechała do Warszawy; w 1919 wstąpiła do zespołu Reduty, gdzie zadebiutowała w grudniu t.r. jako Helena („Ponad śnieg bielszym się stanę"), nast. zagrała Margeritę („Balwierz zakochany"). Recenzenci pisali o „akcentach prawdziwej szczerości"; „aktorka młoda, o dobrych warunkach zewnętrznych i dającej się wyczuć w słowie inteligencji”, „gra ze zrozumieniem, które doprowadzi ją do wybitnych rezultatów” (M. Orlicz). W sez. 1922/23-1924/25 występowała w T. im. Słowackiego w Krakowie (m.in. jako Ofelia w „Hamlecie”, Tytania w „Śnie nocy letniej”, Laura w „Kordianie"), 1925-27 w T. Polskim w Warszawie, 1927/28-1929/30 w T. Miejskim we Lwowie, a w sez. 1930/31 w T. Ateneum w Warszawie. Na jesieni 1929 odbyła duży objazd miast południowych i zachodnich z T. Premier F. Frączkowskiego z udziałem K. Junoszy-Stępowskiego. W latach nast. wiązała się dorywczo z różnymi zespołami; objeżdżała większe ośrodki teatr. lub dawała serie występów gościnnych. Współpracowała z Redutą (1932, 1936), T. Artystów w Warszawie (1932), objazdowym zespołem K. Adwentowicza (1932), występowała gościnnie w Płocku, Bydgoszczy, Grudziądzu i Kielcach (lato 1933), jesienią 1933 grała w T. Nowym w Poznaniu. Od lutego 1934 do końca sez. 1934/35 występowała w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu, w którym zagrała wiele ról gościnnie także w sez. 1935/36 i 1936/37; brała udział w objazdach tego teatru (m.in. Gdańsk, Sopot, Ciechocinek, Inowrocław). W grudniu 1934 grała Maszę („Kwiecista droga") w T. Miejskim na Pohulance w Wilnie. W sez. 1935/36 występowała gościnnie w zespole T. Wielkopolskiego; w 1935 grała także w T. Kameralnym, a w 1936 w T. Wielkim w Warszawie. W sez. 1936/37 występowała w Objazdowym T. Woj. Białostockiego. Na sez. 1937/38 zaangażowała się ponownie do T. Miejskich we Lwowie. Po operacji przebytej w 1938, na pół roku przerwała pracę, po czym w lecie 1939 występowała znów w T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu. Okres okupacji spędziła w Warszawie; pracowała w kawiarniach „Mon Cafe”, „Dorota” i „U Aktorek”. W sez. 1945/46 grata w T. Polskim w Bielsku i Cieszynie, 1946/47 w Opolu, 1947/48 w T. Powszechnym TUR w Krakowie. W Bielsku i Opolu zajmowała się również reżyserią; wystawiła m.in. „Obcym wstęp wzbroniony”, „Cień” D. Niccodemiego, „Popas króla jegomości”. W sez. 1948/49, za dyrekcji W. Horzycy, zaczęła pracować w T. Polskim w Poznaniu, gdzie pozostała do emerytury (1 X 1966). W ostatnim okresie z powodu choroby serca występowała coraz rzadziej. Była aktorką „subtelną, liryczną” (H. Małkowska), miała b. dobre warunki scen., podkreślano ciepłą barwę jej głosu. O roli Beatrice („Wiele hałasu o nic") zagranej w Krakowie (1925), a nast. we Lwowie w 1927 recenzenci zgodnie pisali: „Była śliczna, żywa, ciepła, kobieca, śmiechem rozpromieniona i porankowo świeża” (H. Zbierzchowski), „czarowała urokiem, wdziękiem, humorem pełni życia i temperamentem” (R. Dragan) - oba cyt. za „Wiadomościami Teatralnymi” 1927. Grała m.in.: Annę („Warszawianka"), Laurę („Kordian"), Bertę („Świerszcz za kominem"), Roksanę („Cyrano de Bergerac"), Helenę Ziemską („Drugie imię miłości"), Janinę Żelską („Dom otwarty"), Amelię („Mazepa"), Desdemonę („Otello"), Małgorzatę („Dama kameliowa"). W zespołach teatr., w których występowała, cieszyła się uznaniem i sympatią, nie tylko dzięki poziomowi artyst. granych ról, ale także dzięki swojej postawie. Z. Koczanowicz pisał m.in. i o M.: „byli ludźmi o wysokiej kulturze osobistej, bardzo koleżeńskimi, dającymi młodszym piękny przykład umiejętności życia w gromadzie i cierpliwości w pokonywaniu objazdowych trudów”. Po wojnie podkreślano dojrzałość jej aktorstwa skoncentrowanego na odtwarzaniu najprostszymi środkami subtelnych niuansów i półtonów psychiki granych postaci, wzruszających i ciepłych. Do najważniejszych ról tego okresu należały: Beata (Cień D. Niccodemiego), Julia Czer-wińska (Dom Kobiet) - uznana przez W. Natansona za najciekawszą rolę pozn. przedstawienia, Radczyni („Wesele"), Linda („Śmierć komiwojażera"), Pani Dobrójska („Śluby panieńskie").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16338.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.2687
  sw.746064 Akt małżeństwa: Warszawa św. Aleksander (obecn. m. Warszawa), 31/1929 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=8&zs=9214d&sy=345&kt=1 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim