Bolesław Rosłan (ID: teatr.17687.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SKORYNA Cezary Franciszek Feliks (1840-1903) właściciel fabryki maszyn młyńskich w Warszawie, działacz społeczny 9°
2. ŁOŚ Jan Nepomucen (1860-1928) profesor filologii słowiańskiej i języka polskiego UJ 10°
3. SKORYNA Jan (1888-1961) pułkownik WP, inżynier 10°
4. RAUER Emil Ignacy (1870-1943) przemysłowiec, działacz społeczny i niepodległościowy 11°
5. OKRĘT Władysław (1870-1910) redaktor, wydawca 11°
6. PILLATI Henryk (1832-1894) malarz, rysownik, ilustrator 12°
7. PIJANOWSKI Lech Andrzej (1928-1974) publicysta, reżyser, literat 12°
8. CHEŁMIŃSKI Jan (1851-1925) malarz 12°
9. KRAUZ Antoni (XIX w.) matematyk, technolog 12°
10. KOŹMIŃSKI Karol (1888-1967) historyk, literat, malarz 12°
11. KOZŁOWSKI Stefan (1888-1963) konstruktor samolotu 12°
12. CZERNICKI Gustaw (1827-1911) literat, publicysta 12°
13. DĄBROWSKI Konstanty Ludwik (1856-1938) pedagog 12°
14. BOCHEŃSKI Roman (1842-1907) oficer w powstaniu 1863 r., działacz oświatowy 12°
15. BOCHEŃSKI Tadeusz (1791-1849) ziemianin 12°
16. SYGIETYŃSKI Leon (1822-1891) właściciel ziemski, dziennikarz, tłumacz, literat 13°
17. SMOSARSKA Jadwiga (1898-1971) aktorka teatralna i filmowa 13°
18. CZERNICKI Gustaw (1857-1914) śpiewak, pedagog 13°
19. KELLES-KRAUZ Kazimierz Radosław (1872-1905) socjolog, działacz PPS 13°
20. ROSIŃSKI Ludwik (1861-1931) drukarz, księgarz, nakładca 13°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ROSŁAN Bolesław (4 VIII 1882 Warszawa - 1 XI 1952 Poznań), aktor, reżyser
  Był synem Walentego R. i Klary z Puchalskich, mężem aktorki Marii Bystrzyńskiej. Po ukończeniu gimn. w Warszawie studiował w akademii handlowej w Lipsku, a następnie odbywał praktykę w Gdańsku i tam wystąpił po raz pierwszy w amatorskim przedstawieniu „Nikt mnie nie zna” (prawdopodobnie w 1911). Pracę na scenie zawodowej rozpoczął podobno w objazdowym zespole L. Czystogórskiego. Ok. 1916 należał do zespołu K. Adwentowicza. W 1916-18 występował w T. Małym w Warszawie, w sez. 1918/19 w T. im. Staszica, w sez. 1919/20 w zespole L. Dybizbańskiego, najpierw w objeździe, a od stycznia 1920 w Bydgoszczy, w sez. 1920/21 w T. Miejskim w Łodzi, w 1921-24 w T. Polskim i T. Małym w Warszawie, w sez. 1924/25 w T. Miejskim w Grudziądzu. W 1925-27 grał i reżyserował w T. im. Fredry w Warszawie, w 1927-29 w T. Miejskim w Lublinie, w sez. 1929/30 w t. Gong w Krakowie, 1930/31 w Grodnie, 1931/32 w T. Nowym w Poznaniu, jesienią 1932 w T. Artystów w Warszawie, potem w T. Wesołym, w 1933 w T. im. Żeromskiego oraz w T. Polskim (dorywczo), potem w T. Rozmaitości. W sez. 1934/35 występował w t. Ateneum, w 1935-36 w T. Kameralnym, w 1936-37 w T. Polskim w Poznaniu, w 1938-39 w T. Miejskim w Bydgoszczy. Podczas II wojny świat. mieszkał na wsi, był aresztowany przez gestapo i więziony w Pułtusku. W sez. 1946/47 występował w T. Polskim w Bydgoszczy, 1947/48 w T. Kameralnym w Krakowie, 1948/49 w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach. Od 1949 do końca życia należał do zespołu T. Polskiego w Poznaniu. Wg A. Grzymały-Siedleckiego był „niewysokiego wzrostu, krępy, atletycznie ciężki w ramionach, pękaty”, wg S. Dąbrowskiego „o miłych, pogodnych rysach, zamaszystej postaci, doskonałym głosie”. Grzymała-Siedlecki tak charakteryzował jego grę: „Lekko mu się wygłaszało słowo, leciutkimi naciskami wyodrębniał w zdaniu decydujący wyraz, lekko przerzucał poza rampę stan duchowy odtwarzanej postaci. I to nie tylko w rolach komicznych; z taką samą łatwością szło z niego najcięższe dramatyczne, ważne uczucie”. O jego wszechstronności w zakresie ról charakterystycznych wspominał Dąbrowski: „przy niezdarnych fajtłapach, dobrodusznych poczciwcach kroczą kreacje ludzi mocnych, brutalnych, męskich”. Ważniejsze role: Grabarz I („Hamlet"), Bos („Nadzieja"), Hetman („Horsztyński"), Pankracy („Nie-boska komedia"), Napoleon („Madame Sans Gene"), Cezar („Mariusz"), Tobiasz („Wieczór Trzech Króli"), Miechodmuch („Krakowiacy i Górale"), Major („Damy i huzary"), Tartuffe („Świętoszek"), Slaj („Poskromienie złośnicy"), Nut („Żeglarz"), Wosmibratow („Las"), Przyciechowski („Ruchome piaski"). Występował też czasem w operetkach, m.in. w partii Kajmana Żupana („Baron cygański"). Tłumaczył sztuki z rosyjskiego, jak np. „Las”, a także adaptował na scenę powieści, m.in. „Dzieje grzechu”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17687.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.900499
  sw.635481 Akt małżeństwa: Warszawa-Czerniaków św. Bonifacy (obecn. m. Warszawa), 24/1909 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=3215d&sy=1908b&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim