Władysław Kieszczyński h. Niesobia (ID: teatr.22971.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. HERBURT HEYBOWICZ Jan Henryk (1842-1900) historyk, socjolog, publicysta 4°
2. PEŁCZYŃSKI Michał (1775-1833) generał brygady, topograf 7°
3. BARANIECKI Marian Aleksander (1848-1895) matematyk 9°
4. ŚWIDA Andrzej (1905-1995), salezjanin, historyk 10°
5. KALENKIEWICZ Maciej (1906-1944) inżynier, podpułkownik 10°
6. MATEJKO Jan Alojzy (1838-1892) malarz 10°
7. PEŁCZYŃSKA Wanda Izabela (1894-1976) działaczka społeczna, redaktorka, posłanka 11°
8. SMOLUCHOWSKI Roman (1910-1996) fizyk, astrofizyk, profesor Instytutu Technologicznego w Pittsburgu (Pensylwania) oraz uniwersytetów w Princeton (New Jersey) i Austin (Teksas) w USA 11°
9. OKOŁÓW-PODHORSKI Leonard (1891-1957) poeta, tłumacz 11°
10. MIŁOBĘDZKI Tadeusz Benon (1873-1959) chemik, profesor 11°
11. SUCHODOLSKI Antoni (zm. 1799), kasztelan smoleński, wojewoda grodzieński 11°
12. SMOLUCHOWSKI Marian Wilhelm Teofil (1872-1917) fizyk, profesor Uniw. Lwow. i UJ 11°
13. KRZYWIEC Wacław Zbigniew (1908-1956) komandor podporucznik 11°
14. GODLEWSKI Antoni (1826-1899) ziemianin, ekonomista 11°
15. SZYRAJEW Antoni (1837-1895), powstaniec styczniowy, przedsiębiorca, malarz 12°
16. GEMBARZEWSKI Kazimierz (1840-1876) prawnik 12°
17. SZANIAWSKI Alfons (1837-1905), generał armii rosyjskiej, przedsiębiorca, filantrop 12°
18. PFANHAUSER Michał Jakub (1799-1857) zegarmistrz 12°
19. GODLEWSKI Michał (1872-1956) biskup, historyk 12°
20. MILBERG Otton Henryk (1785-1863) generał, powstaniec 1831 12°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KIESZCZYŃSKI Władysław, także W. Reder (15 I 1888 Warszawa - 1 VIII 1964 Koszalin), aktor, reżyser
  Uczył się w Warszawie, najpierw w szkole handlowej, następnie w 1908-09 w Szkole Aplikacyjnej. W sez. 1910/11 występował w t. w Płocku, w 1911-12 w zespole objazdowym pod dyr. T. Pola, w sez. 1912/13 w Sosnowcu, latem 1913 w Busku, w sez. 1913/14 w T. na Pohulance w Wilnie, w sez. 1914/15 w sekcji dram. Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Mińsku Litewskim (tu także reżyserował), w 1915 w Wilnie pod dyr. S. Książka, w 1917-19 nadal w Wilnie w zespole T. Lutnia (grał i reżyserował), w 1919 w objazdowym zespole pod dyr. L. Dybizbańskiego m.in. na Pomorzu, w 1920-21 w Bydgoszczy i Poznaniu, w sez. 1921/22 w Warszawie w T. Komedia i w sierpniu 1922 z zespołem tego t. gościnnie w Kaliszu, Piotrkowie, Płocku i Włocławku, w sez. 1922/23 w T. Miejskim w Łodzi, w sez. 1923/24 w T. Polskim w Wilnie, w sez. 1924:25 w T. Polskim w Katowicach i Sosnowcu, w sez. 1926/27 w T. Miejskich we Lwowie, następnie w teatrach Wilna i Warszawy. W czerwcu 1929 w Warszawie otworzył z J. Winiaszkiewiczem istniejący przez dwa tygodnie teatrzyk p.n. Nowa Operetka (w sali t. Stańczyk), gdzie wystawili operetkę „Lady X.” W lipcu 1933 występował w warsz. T. Małym w kom. „Dżimbi”, w kwietniu 1938 w warsz. T. Narodowym w kom. „Dudek"; poza tym w tym okresie stale występował w różnych zespołach rewiowych i operetkowych w Warszawie: T. Wielka Rewia (sez. 1935/36, 1937/38), w Operetce na Karowej (sez. 1936/37), w t. Ali Baba (1939), gdzie był też sekretarzem. L. Sempoliński określił go jako aktora „wybornie grającego w skeczach”. W czasie okupacji niem. podczas II wojny świat. był aktorem (1940) i sekretarzem jawnego t. Komedia w Warszawie. Po wojnie do 1950 prowadził estradowe imprezy objazdowe, m.in. z udziałem A. Dymszy, L. Szczepańskiej, Wiecha. W 1955-56 organizował zespoły pomocnicze przy „Estradzie” krakowskiej. W 1957 występował w T. Śląskim w Katowicach, w sez. 1959/60 w T. Wybrzeże. Ostatni sez. 1963/64 spędził w Bałtyckim T. Dramatycznym im. Słowackiego w Koszalinie. W początkowym okresie kariery określany był jako amant bohaterski i komediowy, później jako charakterystyczny. Role: Ksiądz („Klątwa"), Zbigniew („Mazepa"), Gustaw-Konrad i Doktor („Dziady"), Geniusz („Wyzwolenie"), Don Diego („Cyd"), Klaudiusz („Hamlet"), Fedycki („Ich czworo"), Sędzia śledczy („Zbrodnia i kara"), Dawid Osipowicz Renesans („Pluskwa").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.22971.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.49847.4
  sw.673832 Akt urodzenia: Warszawa Przemienienie Pańskie (obecn. m. Warszawa), 183/1888 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=8&zs=9216d&sy=133&kt=3

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim