Franciszek Baj (ID: teatr.4913.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ROSTWOROWSKI Mikołaj (1925-1984) poeta, publicysta, działacz Stowarzyszenia PAX 11°
2. MORAWSKI Kazimierz (1852-1925) filolog, historyk, rektor UJ, prezes PAU 12°
3. MORAWSKI Kazimierz Marian (1884-1944) historyk, publicysta 13°
4. POPIEL Paweł (1807-1892) ziemianin, publicysta, polityk konserwatywny 13°
5. KOMINEK Andrzej (1889-1940) działacz PPS 13°
6. BOGUSZEWSKI Jan (1881-1918) lekarz, działacz społeczny 13°
7. MIEDZIŃSKI Bogusław (1891-1972) legionista, publicysta, poseł, senator RP, emigrant 13°
8. NICZ Edward Karol (1851-1916) drzeworytnik, wydawca 13°
9. ROMER Tadeusz Ludwik (1894-1978) dyplomata, profesor romanistyki, emigracyjny działacz społeczny 13°
10. SMOGULECKI Stanisław (1886-1939) malarz 13°
11. ROSTWOROWSKI Stanisław (1785-1837) oficer napoleoński, ziemianin 13°
12. ROSTWOROWSKI Jan Kanty (1876-1963) jezuita, teolog, pisarz, rekolekcjonista, dyrektor wydawnictwa 13°
13. LUBECKI Konstanty (1893-1939) pułkownik WP 13°
14. CHŁAPOWSKI Tadeusz (1826-1879) poseł 13°
15. MORAWSKI Kajetan Piotr (1817-1880) polityk, poseł 13°
16. SKORUPKA Ignacy Jan (1893-1920) ksiądz, kapelan WP, prefekt szkolny 14°
17. SKORUPKA Kazimierz (1901-1943) tramwajarz warszawski, działacz społeczny, harcmistrz 14°
18. ROSTWOROWSKI Franciszek Ksawery (1749-1816) sekretarz posła konfederacji barskiej, sędzia 14°
19. LUBOMIRSKI Zdzisław (1865-1943) członek Rady Regencyjnej, senator 14°
20. NICZ-BOROWIAKOWA Maria Łucja (1896-1944) malarka 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  BAY-RYDZEWSKI Franciszek, także F. Baj-Rydzewskl, F. Rydzewski, właśc. F. Baj (4 X 1884 Lubaczów w Rzeszowskiem - 21 VI 1978 Opole), aktor, reżyser
  Był synem rolnika Jakuba Baja i Barbary z Rydzików, bratem MarcinaBay-Rydzewskiego (zob. t. 1), mężem Izabeli Stanisławy Skalskiej. Uczył się w gimn. w Jarosławiu, Przemyślu i we Lwowie, nast. w szkole dram. pod kier. F.Wysockiego przy lwow. T. Miejskim. Prawdopodobnie w 1906 lub 1907 debiutował na scenie t. lwow. w roli Stefana („Królowa przedmieścia"). Wkrótce zaczął występować na prowincji w wielu zespołach objazdowych, m.in. J.Piaseckiego, T.Pilarskiego, J. Myszkowskiego, A.Lelewicza. W tym czasie oraz jeszcze w 1. dwudziestych używał samego nazwiska Rydzewski, tak jak jego brat Marcin oraz aktor HenrykRydzewski (zob. t. 1) i dlatego trudno rozdzielić itineraria tych trzech aktorów. Być może Franciszek B. występował w grudniu 1912 w Kaliszu z zespołem aktorów t. łódz., ale raczej wiadomość ta dotyczy Marcina Bay-Rydzewskiego. Według relacji samego Franciszka B. po I wojnie świat. występował w Stanisławowie, w sez. 1924/25 w Łucku, a 1925/26 w Lublinie, ale tylko na pocz. tego sez., ponieważ już w grudniu 1925 był w T. Miejskim w Grudziądzu i grał rolę Burczyńskiego („Grube ryby"); w Grudziądzu pozostał w sez. 1926/27 i 1927/28, a może także w następnym. Jesienią 1929 występował z aktorami warsz. w Częstochowie, Kaliszu, Rzeszowie, Przemyślu w sztuce „Radość kochania”, jesienią 1930 w T. Komedia Muzyczna w Warszawie, w sez. 1931/32 w T. Popularnym w Łodzi (też reżyserował: „Ułanów księcia Józefa”, „Świerszcza za kominem"), 1932/33 w T. Miejskim w Grodnie, 1933/34 w T. Pokucko-Podolskim w Stanisławowie. W sez. 1934/35 współpracował z objazdowymi zespołami Instytutu Reduty, m.in. w październiku 1934 występował w Siedlcach; jeszcze w tym sez. wrócił do Stanisławowa, gdzie od 1935 do wybuchu II wojny świat. był aktorem i reżyserem objazdowego T. Pokucko-Podolskiego (nast. pn. T. Małopolski Podolsko-Pokucki); grał tam m.in. Przewoźnika („Most"); z teatrem tym występował m.in. w Rzeszowie (styczeń-luty 1937). Podczas wojny nadal przebywał w Stanisławowie, gdzie w 1939-41 i 1944-46 współpracował z t. ukraińskimi. Po powrocie do Polski zamieszkał w Opolu, gdzie w T. Ziemi Opolskiej stale grał i reżyserował; w zespole tego teatru był jeszcze w sez. 1970/71. W 1970 zagrał ostatnią rolę - Dziadka („Hotel"). Tu obchodził jubileusze: 26 X 1957 w tyt. roli w „Panu Damazym” - pięćdziesięciolecie, a 4 II 1968 jako Radost („Śluby panieńskie") - sześćdziesięciolecie pracy artystycznej. Wyróżniał się b. korzystnymi warunkami scen.: wysoki, postawny, przystojny, miał też dobrze postawiony, głęboki, donośny i pięknie brzmiący, również w śpiewie, głos barytonowy. Do późnego wieku zachował doskonałą kondycję, postawę, głos i wigor sceniczny. W dorobku swym miał wiele różnorodnych ról (w 1968 ok. czterystu). Reprezentował rzetelne aktorstwo, tzw. wyraziste; w dramatach umiał wydobyć tragizm postaci, w komediach wnosił wiele ciepłego, często rubasznego humoru. Wyróżniał się w rolach kontuszowych, grał wiele ról fredrowskich. Dla t. opolskiego b. zasłużony, cieszył się tu popularnością i sympatią, nie tylko jako aktor ale i jako „członek Rady Artystycznej, mediator wszelkich teatralnych sporów, reżyser i wychowawca młodzieży” („Trybuna Opolska” 1957). Najważniejsze role B., to m.in.: Samuel („Sędziowie"), Car („Kordian"), Derwid („Lilia Weneda"), Hetman („Horsztyński"), tyt. w „Księdzu Marku”, Botwel („Maria Stuart” J. Słowackiego), Prezydent von Walter („Intryga i miłość"), Wojewoda („Mazepa"), Czepiec i Wernyhora („Wesele"), Cześnik („Zemsta"), Rotmistrz i Major („Damy i huzary"), Szambelan („Pan Jowialski"), Sarka-Farka („Igraszki z diabłem"), Pułkownik Zdawnialski („Spazmy modne"). Już jako nestor sceny opolskiej b. podobał się w rolach śpiewanych, jako Anzelm („Szkoda wąsów”, 1964) i Arcykomtur („Konrad Wallenrod”, 1966). W Opolu reżyserował m.in. „Męża z grzeczności” (1948), „Intrygę i miłość” (1951), „Mazepę” (1958).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.4913.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim