Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. STRASZYŃSKI Wacław (1894-1982) inżynier komunikacji, konstruktor mostów i budowli żelbetowych 2°
2. STRASZYŃSKI Olgierd Marian (1903-1971) skrzypek, dyrygent, pedagog, kompozytor 2°
3. SKRZESZEWSKI Stanisław Antoni (1901-1978) pedagog, działacz polityczny, minister w PRL 4°
4. SKRZESZEWSKA Bronisława (1898-1973) działaczka polityczna, archiwista 5°
5. SPRUDIN Sergiusz (1913-1996) operator i reżyser filmów dokumentalnych 6°
6. RYŚ Stefan (1906-1975) urzędnik, porucznik AK 7°
7. RADECKI Wacław (1887-1953) lekarz, psycholog, działacz polonijny 7°
8. DONIMIRSKI Brochwicz Edward (1844-1907) ziemianin, wydawca 7°
9. MIKULSKI Antoni Feliks (1872-1925) profesor pediatrii w Wilnie 7°
10. LUBOMIRSKI Franciszek Ksawery (1747-1819) starosta sieciechowski, generał 7°
11. JONIEC Józef (1900-1956) kapelan wojskowy 7°
12. NIŻYŃSKI Marian Ludwik (1910-1943) poeta, dramaturg, malarz, grafik 8°
13. SIKORSKI Stanisław (1855-1929) ziemianin, poseł 8°
14. SZENIRER Sara (1883-1935) założycielka żeńskiego szkolnictwa żydowskiego Beit Jakow 8°
15. DONIMIRSKI Brochwicz Teodor (1809-1884) rolnik, działacz społeczny 8°
16. LUBOMIRSKI Stanisław (1704-1793) wojewoda bracławski, kijowski 8°
17. LUBOMIRSKI Aleksander Ignacy (1802-1893) finansista, filantrop 8°
18. GARCZYŃSKI Stefan (1883-1923) lekarz 8°
19. PLATER August Hiacynt (po 1745-1803) marszałek konfederacji targowickiej 8°
20. RZEWUSKI Stanisław Ferdynand (1737-1786) starosta chełmski, poseł 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ALEKSANDROWICZ, Alexandrowicz, Witold, pseud. Alessandrin (7 II 1848 Krzywicze, gub. Mińska - 23 XII 1906 Warszawa), śpiewak
  Był ojcem śpiewaczki Marii A. Podejrzany o udział w powstaniu styczniowym przebywał przez piętnaście miesięcy w więzieniu. Po ukończeniu gimn. w Mozyrzu, studiował prawo w Kijowie i Petersburgu, a następnie złożył egzamin notarialny. Naukę śpiewu rozpoczął w Petersburgu m.in. u C. Everardiego, potem uczył się w Niemczech i we Francji, m.in. u G. Sbriglii. Następnie śpiewał na wielu włoskich scenach operowych pod pseud. Alessandrin. W 1875 debiutował już pod własnym nazwiskiem w WTR, śpiewając 6 V partię Hrabiego Luny (Trubadur), a 15 V - Renata (Bal maskowy). Później występował we Lwowie, a w lecie 1875 z zespołem t. lwow. w Krakowie. Następnie wyjechał do Mediolanu, gdzie udzielał lekcji śpiewu. W 1879 powrócił do Warszawy i otworzył prywatną szkołę śpiewu, którą prowadził przez kilka lat. W 1885 debiutował znów w warsz. T. Wielkim 5 IX w partii Amonatra (Aida) i od grudnia tego roku został zaangażowany do zespołu opery WTR. Do 1 VII 1892 śpiewał na scenie warsz. dwadzieścia pięć partii barytonowych, m.in. takie jak: Escamillo (Carmen), Janusz (Halka), Telramund (Lohengrin), Oberthal (Jan z Lejdy), Barnaba (Gioconda), Nelusco (Afrykanka), Don Carlos (Ernani), Wolfram (Tannhauser), Miecznik (Straszny dwór). Od 1892 zajmował się ponownie działalnością pedagogiczną (uczniem jego był m.in. L. Solski). Wydał pracę „Głos i jego kształcenie w sztuce śpiewu” (Warszawa 1893).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.49224.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 44 str. 260: psb.32305.4
  Wikidata: [label]Witold Aleksandrowicz
  n.40071 Nekrologia Minakowskiej (40071)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim