Władysław Łoziński (ID: teatr.78437.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NOWICKI Władysław (1846-1918) pedagog 15°
2. RACZYŃSKI Leopold (1806-1879) oficer powstania 1830/31, emigrant 15°
3. BŁOCISZEWSKI Tadeusz Alojzy (1830-1899) pedagog, powstaniec 1848 16°
4. SIERAKOWSKI Stanisław Wacław (1889-1949) bakteriolog 16°
5. STARZEŃSKI Józef Nikodem h. Lis (ok. 1710-1785), kasztelan gnieźnieński 16°
6. RACZYŃSKI Marian (1864-1942) dyrektor Zakładu Wód Mineralnych 16°
7. HUSS Henryk (1837- ok. 1905) inżynier kolejowy 16°
8. PILARSKI Józef (1893-1972) aktor, dyrektor teatru 16°
9. MAJEWSKI Stefan (1867-1944) generał, wiceminister spraw wojskowych 16°
10. MAJEWSKI Władysław (1830-1887) komisarz Rządu Narodowego z 1863 16°
11. BŁOCISZEWSKI Kazimierz (1823-1878) historyk, powstaniec 1848 16°
12. RACZYŃSKI Jerzy (1892-1930) architekt, historyk architektury 17°
13. STARZEŃSKI Jacek (1756-1816), prowincjał dominikanów litewskich 17°
14. DĄMBSKI Stanisław (1724-1802) starosta dybowski 17°
15. MŁODECKI Jan Nepomucen (1804-1883) powstaniec 1831, emigrant, działacz polityczny 17°
16. SIEMIEŃSKI Józef Jan (1882-1941) historyk prawa, archiwista 17°
17. LUBIŃSKI Zygmunt Piotr (1846-1901) cukrownik 17°
18. ŚWIERCZYŃSKI Jan (1897-1969) generał brygady WP 17°
19. SIEMIEŃSKI Zbigniew (1909-1989) prawnik, dyrektor banków 18°
20. SZELĄŻEK Eustazy (1888-1945) księgarz, wydawca, literat 18°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ŁOZIŃSKI Władysław (działał 1830-1868), aktor, dyr. teatru
  Był mężem => Julii Ł. Prawdopodobnie urodził się ok. 1810 w Galicji. Zaczął występować w 1830 w zespole W. Raszewskiego, w 1832 grał pod dyr. J. Aśnikowskiego w Lublinie, w 1833 u T.A. Chełchowskiego w Siedlcach; w 1833-35 występował we Lwowie i grał m.in. Trzymałkiewicza („Dyliżans") i Miętusa („Zemsta"). Potem do 1840 był w zespole W. Raszewskiego, m.in. w Kaliszu (sez. 1835/36), Poznaniu (1838), Radomiu (1839); grał wtedy role „pierwszych kochanków i bohaterów”. Ok. 1840 ożenił się z aktorką Julią z Surinów 1 ° v. Raszewską. Prawdopodobnie już w 1840 zorganizował własny zespół i dawał przedstawienia w Białej. Od wiosny 1841 był dyr. zespołu, który występował w Łęczycy, Kutnie (kwiecień), Płocku (maj-czerwiec; do 10 VI), Poznaniu (20 VI-19IX), Gnieźnie (druga poł. września), Gostyniu a także prawdopodobnie w Środzie i Szamotułach. Podczas pobytu w Poznaniu wystawiał patriotyczny repertuar („Rocznica”, „Władysław II i Bolesław IV królowie polscy, czyli Oswobodzenie Poznania"); starał się także, choć bez powodzenia, o koncesję na prowadzenie w Poznaniu stałego t. polskiego. Na przełomie 1841/42 był z kilkoma aktorami,ze swego zespołu we Wrocławiu i planował tam również występy zespołu polskiego. W początku 1842 występował w zespole H. Popiołka w Płocku, 22 VI tego roku wraz z żoną grał gościnnie w t. lwow. w dramacie „Trzydzieści lat, czyli Życie szulera”, a w drugiej poł. 1842 był znowu dyr. własnego zespołu i występował z nim w Busku (w lecie - do września) i Kielcach (od października 1842 do lutego 1843). Od 26 III do czerwca 1843 grał w t. krak., następnie do sierpnia tego roku w Łęczycy w zespole J. Piotrowskiego, a w sez. 1843/44 znowu w t. krakowskim. W 1844 zorganizował ponownie własny zespół, z którym dawał przedstawienia w Lublinie i Siedlcach (od października 1844 do stycznia 1845), a w 1845 w Lublinie (od stycznia do maja); w 1845 grał ponadto w zespole F. Stobińskiego w Kutnie i Łęczycy. W sez. 1846/47 był dyr. zespołu w Lublinie, a od września 1847 zaangażował się do t. we Lwowie, gdzie występował do 1851. W 1850 prawdopodobnie przez pewien czas był dyr. t. w Kielcach. W 1852 występował w zespole J. Barańskiego w Lublinie, w 1853-54 w zespole P. Zielińskiej w Żytomierzu i Humaniu, w 1855 w.t. we Lwowie, w 1856-57 (do 1 VI 1857) znowu w Żytomierzu, w 1858-59 w Kijowie pod dyr. T. Borkowskiego i w Humaniu w zespole P. Zielińskiej. W 1860-61 sam kierował zespołem objazdowym, z którym występował prawdopodobnie na Wołyniu i Ukrainie. W 1866 grał w zespole K. Sulikowskiego w Łodzi, w sez. 1866/67 w zespole A. Trapszy w Lublinie; w zespole A. Trapszy występował do 1868, m.in. w Kaliszu, Piotrkowie, Radomiu. Wg K. Estreichera w pierwszych latach kariery był chwalony jako „dobry, przystojny kochanek"; później jednak sam Estreicher napisał, że Ł. „zdatny do ról pomniejszych, używany był do ról kochanków w braku innych”. Ważniejsze role: Gustaw („Śluby panieńskie"), Zygmunt August („Barbara Radziwiłłówna” A. Felińskiego), Alfred („Dziewczyna i dama"), Edmund („Damy i huzary"), Kacper („Łobzowianie"), Adalbert („Mnich"), Krzykalski („Opieka wojskowa"), Wojewoda („Dymitr i Maria").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78436.3
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78437.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim