Aleksander Karol Podwyszyński (ID: teatr.80447.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KNAPCZYŃSKI Marceli Czesław (1860-1927) aktor 3°
2. DĄBROWSKI Ignacy (1869-1932) powieściopisarz, nowelista 11°
3. PONIKIEWSKI Marian (1876-1954) inżynier, działacz społeczny i wolnomularski 12°
4. SKRZYŃSKI Stanisław Wilhelm (1877-1935) generał brygady WP 12°
5. GERSON Wojciech (1831-1901) malarz 13°
6. RAKOWSKI Jakub Józef (2 poł. XVIII w.) marszałek ziemi wiskiej w konfederacji targowickiej 13°
7. NIEWIAROWSKI Aleksander (1825-1892) literat, dziennikarz, redaktor 13°
8. SRZEDNICKI Stanisław Tadeusz Zygmunt (1840-1925) prawnik, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Polskiej 13°
9. OLIZAR Konstanty (1729- po 1793) podkomorzy włodzimierski, konfederat barski 14°
10. KALISKI Feliks (1810-1885) ksiądz, polityk, poseł 14°
11. FRYDRYCH Piotr (1806-1879) budowniczy 14°
12. MALINOWSKI Tomasz (1802- ok. 1880) działacz demokratyczny Wielkiej Emigracji 14°
13. HILCHEN Feliks Stanisław (1886-1943) ekonomista, działacz gospodarczy 14°
14. MIŁASZEWSKA Joanna (1826- ok. 1900) aktorka 14°
15. ŁYSZCZYŃSKI Adam (1805-1879) lekarz, emigrant, agent polityczny w Serbii 14°
16. DIETRICH Jan Ehrenfried (1739-1814) ludwisarz królewski 15°
17. BRZOZOWSKI Karol (1821-1904) poeta, działacz emigracyjny 15°
18. GERSCHOW Jan Adolf (1849-1900) inżynier kolejowy 15°
19. STARZYŃSKI Roman Leon (1890-1938), działacz niepodległościowy, major dyplomowany Wojska Polskiego, dyrektor naczelny Polskiej Agencji Telegraficznej i Polskiego Radia 15°
20. STARZYŃSKI Krzysztof Michał Witold (1923-1999), oficer wywiadu, agent brytyjski, działacz polonijny w Nowej Zelandii 15°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  PODWYSZYŃSKI Aleksander Karol (17 XII 1846 Rzeszów - 17 VI 1887 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był mężem => Emilii P. Uczęszczał do gimn. w Rzeszowie. Brał udział w powstaniu styczniowym w oddziale D. Czachowskiego. Debiutował w 1865 w zespole K. Łobojki w Rzeszowie. Od 1865 do ok. 1868 występował w Łodzi w zespole F. Sellina, w 1869 w Siedlcach u K. Sulikowskiego, w 1870-71 w Kaliszu u A. Trapszy, w 1871 w Toruniu, Bydgoszczy i Pleszewie u M. Stengla, w sez. 1871/72 w Poznaniu u S. Dobrzańskiego. W 1872-74 należał do zespołu t. lwow., a od 1 IX 1874 do lata 1877 t. krak., gdzie od 1876 był też reżyserem. W lecie 1877 występował w warsz. t. ogr. Belle Vue, a od października 1877 do kwietnia 1878 w t. pozn., z którego zespołem był również w 1878 w Piotrkowie i warsz. t. ogr. Alhambra. Od września 1878 do maja 1882 występował znowu we Lwowie, w lecie 1882 w warsz. t. ogr. Nowy Świat. Jesienią 1882 objął dyr. t. pozn. i „sformował towarzystwo do dramatu, komedii oraz do opery i operetki” (W. Koryzna). Przed rozpoczęciem sezonu dał w październiku 1882 ze swoim zespołem dwa występy w Aleksandrowie Kujawskim. Przedstawienia w Poznaniu rozpoczęły się 22 X 1882, a zakończyły (z powodu trudności finansowych) 17 III 1883. Wystawił tu m.in. po raz pierwszy „Norę” oraz „Halkę”. 31 I i 1 II 1883 zespół pozn. dał dwa przedstawienia w Gnieźnie. Po zakończeniu dyr. P. wyjechał do Krakowa. Występował tu od 2 IV do 17 V 1883. W lecie tego roku występował i reżyserował w warsz. t. ogr. Alhambra i Nowy Świat. Od jesieni 1883 do 29 III 1885 należał do zespołu t. krak., a od 1 VI 1885 prowadził przez pewien czas „działówkę” w warsz. t. ogr. Nowy Świat. W styczniu 1886 znowu zaangażował się na stanowisko reżysera i kierownika artyst. t. krak. i pozostał tam do końca sezonu. Choroba zmusiła go następnie do ustąpienia ze sceny. Jego lwowscy koledzy-aktorzy dali dwukrotnie (w październiku 1886 i maju 1887) przedstawienia na jego dochód.
  Wg J. Błeszyńskiego „pomimo niezbyt szczęśliwych warunków, bo wzrost mały i niewymawianie litery r było mu niepospolitą przeszkodą w jego zawodzie, sięgał on w najwyższe sfery sztuki dramatycznej”. S. Koźmian pisał, że P. „jest artystą, który rozumem zastępuje niemal wszystkie fizyczne warunki, na których mu zbywa. Rzadko kiedy gra źle, a ma role, w których musi zwrócić na siebie uwagę każdego znawcy”. Powodzenie zawdzięczał przede wszystkim dużej inteligencji i niezwykłej pamięci, a także pewnemu specyficznemu komizmowi. Najlepsze jego role to m.in. Nowowiejski („Przed ślubem"), Rejent („Zemsta"), Bajdalski („Pan Damazy"), Dziadunio („Dzieciaki"), Zborowski („Halszka z Ostroga"), Pagatowicz („Grube ryby"), Gubernator („Malek"). Specjalnością jego były role Żydów, m.in. Mendel („Emigracja chłopska"), Aron („Żydzi"). Z mniejszym powodzeniem grywał role dram., m.in. Franciszka Moora („Zbójcy"). Tłumaczył wiele dramatów z języka franc. i niem., m.in. „Dwie sieroty” i „Daniszewy”.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.80446.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.80447.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim