W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- BREAŃSKI Walerian Tyburcjusz (1805-1866) ksiądz, powstaniec 1830, emigrant 2°
- ŚWIDERSKI Władysław Jan (1824-1892), lekarz, uczestnik powstania w Wielokpolsce w r. 1848, działacz społeczny 3°
- KRASIŃSKI Henryk (1804-1876) pisarz, powstaniec, emigrant 4°
- RONKA Eugeniusz (1790-1875) leśnik, geodeta, powstaniec 1830 5°
- KOMORNICKA Maria Jakubina (1876-1949) prozaik; poetka, krytyk literacki 5°
- MARRENÉ Waleria (1832-1903) pisarka, publicystka 5°
- KOCHANOWSKI Stanisław Marian (1871-1943) germanista, romanista 5°
- CZARNIECKI Feliks Józef (ok. 1770-1834) senator wojewoda 5°
- KRASIŃSKI Izydor Zenon (1774-1840) generał, minister wojny 5°
- MALLET Jan Chrzciciel (1777-1846) inżynier, oficer francuski, generał polski i rosyjski 5°
- RUTKOWSKI Jan (1859-1901) dziennikarz, literat 6°
- KOMOROWSKI Michał Franciszek (1875-1950) ziemianin 6°
- SZUJSKI Konstanty (zm. 1695), kniaź, pisarz wielki litewski 6°
- LEMAŃSKI Jan (1866-1933) bajkopisarz, satyryk, prozaik 6°
- MIZERSKI Ludwik Kajetan (1843-1923) prawnik, poseł, literat 6°
- MIZERSKI Anastazy Roman (1837-1871) lekarz 6°
- JANKOWSKI Antoni (1783-1831) generał 6°
- GRZEGORZEWSKA Sabina (1808-1872) pamiętnikarka 6°
- MORZKOWSKI Antoni Stanisław (ok. 1723- ok. 1778/ 79) sędzia ziemski i marszałek wieluński konfederacji barskiej 6°
- PONIŃSKI Kalikst (1753-1817) generał-major, szef regimentu, poseł 6°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 12.273.336 - t. XII s. 184: Krasińscy h. Ślepowron przydomku Korwin z Krasnego, w ziemi ciechanowskiej
Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 422: psb.2052.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BREAŃSKI Feliks - Wszedł 15.6.11 do 7 pp. Księstwa Warszawskiego, 4.11.11. sierż. st., 10.5.12 adiutant podof., odbył kampanię 1812, ranny, dostał się do niewoli pod Chmurą k. Smoleńska i pozostawał w niej 19 miesięcy. W armii Królestwa Polskiego 25.3.15 ppor. 1 psp., 2.3.16 adiutant połowy gen. Chłopickiego, 9.12.18 adiutant połowy gen. Potockiego, 3.3.19 por., 1.9.19 przeniesiony do p. gren. gw., ponownie adiutant połowy gen. Potockiego, 29.7.28 kpt. z pozostawieniem przy dotychczasowych obowiązkach, 17.6.29 szef sztabu 1 dyw. piech., 1830 otrzymał znak honorowy za 15 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu 6.2.31 mjr z pozostawieniem przy dotychczasowych obowiązkach, mianowany płkiem przez Radziwiłła, ale stopnia nie uznał Skrzynecki, 6.4.31 ppłk za szczególne odznaczenie się pod Wawrem z pozostawieniem przy dotychczasowych obowiązkach, 25.5.31 dowódca 1 psp., 25.7.31 płk, 25.8.31 szef sztabu przy prezesie Rządu Narodowego, 22.9.31 dowódca p. gren., ostatni dowódca 4 dyw. piech., 9.3.31 krzyż złoty nr 119, otrzymał 25.5.31 krzyż kawał, nr 1240 za wzięcie Tykocina oraz mostów i grobli na Narwi, Olszynka, Białołęka, Grochów, Wawer, Przetycz, Długosiodło, Plewki, Nadbory, Rudki, Tykocin, ciężko ranny 25.5.31 pod Ostrołęką w nogę prawą od kuli karabinowej i ogłoszony rozkazem dziennym za szczególne odznaczenie się. Przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus, gdzie powierzono mu administrację całej piechoty polskiej. Poszukiwany przez władze carskie. Przybył 1832 do Francji i należał początkowo do zakładu w Awinionie. 25.4.32 otrzymał od marszałka Soulta polecenie sprawdzenia stopni oficerskich w tym zakładzie. 5.10.32 jako prezes Rady Polaków wyraził sympatię wobec Czartoryskiego, co spowodowało protestacyjny manifest zakładowej lewicy. 23.5.33 skierowany do Guéret. 27.7.33 otrzymał nominację na dowódcę pułku piechoty w Legionie Portugalskim Bema. 2.8.33 przybył do La Rochelle w związku z planem wyprawy portugalskiej. 4.34 przeniósł się do Paryża i tu 1834 został członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Był jednym z fundatorów dziennika „Trzeci Maj”. 8.6.45 został dyrektorem głównym „Trzeciego Maja” po kasztelanie Narcyzie Olizarze. 1845 na łamach „Trzeciego Maja” ogłosił „Uwagi pułkownika Breańskiego nad pisemkiem J.B. Ostrowskiego pod tytułem «Rewolucja 1830 r. i jej kierownicy»”. 31.3.46 z Paryża na łamach „Trzeciego Maja” wezwał emigrantów, by opowiedzieli się za Czartoryskim. Uczestnik wydarzeń Wiosny Ludów. 1848 udał się do Rzymu, by na mocy konwencji zawartej przez W. Zamoyskiego tworzyć polską dywizję w służbie papieża. Gdy nie doszło to do skutku, udał się do króla Sardynii Karola Alberta pod Mantuę i przy jego sztabie odbył kampanię przeciw Austrii. 9.6.48 przybył do Bolonii, gdzie służył jako płk w Legionie Polskim na żołdzie rzymskim. 9.8.48 umieszczony w stopniu płka w wojskach sardyńskich, 23.8.48 ogłoszony rozkazem dziennym za odznaczenie się pod Custozzą i Mediolanem, 21.3.49 bił się pod Sforzescą, a 23.3.49 pod Novarą, 27.9.49 dekretem królewskim otrzymał naturalizację sardyńską, otrzymał 18.10.49 medal srebrny za waleczność (Al Valore Militare) za bitwy pod Sforzescą i Novarą, 15.2.51 dekretem królewskim uwolniony na własne żądanie z prawem noszenia munduru i pensją, kawaler orderu św.Maurycego i Łazarza. 10.53 powołany do armii tureckiej, 24.11.53 min. wojny Mehmed Pasza wysłał go do armii anatolijskiej do Karsu, mianowany 24.11.53 gen. bryg. z przeznaczeniem do sztabu tej armii, przybrał imię Szahin Pasza. Odbył kampanię 1854 przeciw Rosji jako podszef sztabu armii. Po bitwie pod Kuruk Dere powrócił 10.54 do Stambułu. W początkach 1855 wysłany w misji politycznej do Turynu, w początkach 1856 wrócił do Turcji i 26.1.56 wstąpił do dywizji kozaków sułtańskich w stopniu gen. bryg., dowodził 1 brygadą piechoty. Przy rozwiązaniu tej dywizji otrzymał order. Medżidie 3 klasy. 1856 przyznano mu medal św. Heleny. 1862 ks. Władysław Czartoryski wysłał go w misji polityczno-religijnej do Stambułu i prowincji naddunajskich w interesie wychodźców polskich. 1863 był dyrektorem Biura Wojskowego utworzonego w Paryżu w celu wspierania powstania styczniowego, zajmował się też opieką nad wychodźcami. 1865 otrzymał włoski medal pamiątkowy za kampanie 1848 i 1849. Mieszkał w Paryżu i Auteuil, od połowy lat sześćdziesiątych nie brał już udziału w życiu politycznym. Zm. 15.1.84 w Auteuil, pochowany na cmentarzu polskim w Montmorency.
Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.12392
n.13982a Nekrologia Minakowskiej (13982)
źródła:
- ślub: Akt małżeństwa: Smogorzów (obecn. woj. mazow.), rok 1830, nr aktu 16 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] - pogrzeb: http://www.tombeauxpolonais.eu/content/brea%C5%84ski-klemens-feliks-1794-1884
|
|