Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BREAŃSKI Feliks Klemens (1794-1884) generał w służbie tureckiej 2°
2. ŚWIDERSKI Władysław Jan (1824-1892), lekarz, uczestnik powstania w Wielokpolsce w r. 1848, działacz społeczny 3°
3. RONKA Eugeniusz (1790-1875) leśnik, geodeta, powstaniec 1830 5°
4. MIZERSKI Ludwik Kajetan (1843-1923) prawnik, poseł, literat 6°
5. MIZERSKI Anastazy Roman (1837-1871) lekarz 6°
6. KRASIŃSKI Henryk (1804-1876) pisarz, powstaniec, emigrant 6°
7. GALASIEWICZ Jan Kanty (1849-1911) aktor, pisarz dramatyczny 7°
8. CHODAKOWSKI Dołęga Józef (1850-1914) śpiewak 7°
9. BERWIŃSKI Ryszard Wincenty (1819-1879) poeta, polityk, powstaniec 1830, 1848, emigrant 7°
10. KOMORNICKA Maria Jakubina (1876-1949) prozaik; poetka, krytyk literacki 7°
11. BERWIŃSKI Teofil Nepomucen (1823-1865) pedagog 7°
12. MARRENÉ Waleria (1832-1903) pisarka, publicystka 7°
13. CZARNIECKI Feliks Józef (ok. 1770-1834) senator wojewoda 7°
14. MALLET Jan Chrzciciel (1777-1846) inżynier, oficer francuski, generał polski i rosyjski 7°
15. KRASIŃSKI Izydor Zenon (1774-1840) generał, minister wojny 7°
16. KOCHANOWSKI Stanisław Marian (1871-1943) germanista, romanista 7°
17. LEMAŃSKI Jan (1866-1933) bajkopisarz, satyryk, prozaik 8°
18. JANKOWSKI Antoni (1783-1831) generał 8°
19. GRZEGORZEWSKA Sabina (1808-1872) pamiętnikarka 8°
20. DZIERZBICKI Szymon (1720-1787) wojewoda łęczycki 8°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 423: psb.2053.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BREAŃSKI Walerian Tyburcjusz - Ukończył szkoły w Poznaniu, odbył studia teologiczne we Wrocławiu i Gnieźnie. 1829 po wyświęceniu objął wikariat we Wrześni. W powstaniu 1.1.31 żoł., potem podof. 1 psp., 3.5.31 ppor., 7.6.31 krzyż złoty nr 1478, Wawer, Grochów, Tykocin, Międzyrzec, Rogoźnica, ranny pod Ostrołęką, 7.6.31 krzyż złoty nr 1478, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji. Przybył do Francji 11.10.32 i należał początkowo do zakładu w Salins. 18.12.32 podpisał tu protest przeciwko wystąpieniu Krępowieckiego i Pułaskiego na obchodach 29 listopada, potępił TDP. Wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 4.33 znalazł się w Szwajcarii. Uczestniczył w wyprawie sabaudzkiej. Uzyskał zgodę na powrót do Francji i 1834 zamieszkał w Angoulême. 3.34 przystąpił do TDP, a 2.9.34 potępił Czartoryskiego. 10.34 przeniósł się do Poitiers, by studiować prawo. Pracował tam jako litograf. 6.36 wyjechał do La Rochelle, gdzie pracował w handlu. 12.11.37 został członkiem Centralizacji. 1.39 jeździł w celach handlowych do Épernay, a 1.48 do Brestu. Propagował też swe prace etnograficzne. Wziął udział w wypadkach Wiosny Ludów i 3.48 przybył do Paryża. 1848 wrócił do Wielkopolski, dzięki wstawiennictwu arcybiskupa poznańskiego Przyłuskiego został przwrócony do godności kapłańskich i otrzymał 1849 wikariat w Krobi, a potem w Tarnowie Podgórnym. Został tam 1856 proboszczem. Zm. 20.8.66 w Tarnowie Podgórnym na cholerę.
  n.14147 Nekrologia Minakowskiej (14147)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim