Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowska, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

Ż Józefa Wiktoria Franciszka Truskolaska (ID: 14.63.268)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Maria Minakowska
Najbliższa rodzina uczestnika Sejmu Wielkiego
Ranking WGM: 25.378 (top 3%), Liczba łóżek od MJM: 17 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater PSB, artykuł w Nekrologii, bohater Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
 
Przodkowie: drzewo "16"drzewo "32"drzewo "64"

pradziadkowie ?    ?    ?    ?
&    &    &    &
?    ?    ?    ?
|    |    |    |
8 | 9    10 | 11    12 | 13    14 | 15
|    |    |    |
dziadkowie ? ?    Zaloguj się
?1720-
   Zaloguj się
?1720-
|    |    |    |
4    5    6    7



 


|    |
rodzice Tomasz Dominik Truskolaski, bohater PSB
1750-1797
   Agnieszka Marianna Marunowska, bohater PSB
1751-1831
|    |
2    3



|
Józefa Wiktoria Franciszka Truskolaska, bohater PSB, 1781-1849

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • Mąż (ślub: dnia 10 V 1801): Stanisław Halka-Ledóchowski z Leduchowa h. Szaława, bohater PSB 1764-1819 , (Rodzice : Franciszek Antoni Halka-Ledóchowski z Leduchowa h. Szaława, bohater PSB 1728-1783 & Ludwika ks. Dönhoff h. wł. ?1720-1794) , rozwiedzeni w roku 1805
  • Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

    1. **Józefa Wiktoria Franciszka Truskolaska**
    2. M Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1790-1845

    Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

    1. Ż Zaloguj się bohater PSB , człowiek teatru 1763-1816
      ■  & Zaloguj się bohater PSB , człowiek teatru ca 1750-1827 dzieci | Ż Zaloguj się 1781- |
      ■  & Zaloguj się bohater PSB , artykuł w Nekrologii , bohater Wiki , człowiek teatru , znani literaci 1757-1829 dzieci | Ż Zaloguj się 1786-1866| M Zaloguj się ?1788-1813/| M Zaloguj się ?1790-1800/| M Zaloguj się 1794-1860 |
    2. Ż Zaloguj się człowiek teatru 1766-1792/
    3. Ż Agnieszka Marianna Marunowska bohater PSB i Wiki , człowiek teatru 1751-1831
      ■  & Tomasz Dominik Truskolaski bohater PSB i Wiki , człowiek teatru 1750-1797 dzieci | Ż Józefa Wiktoria Franciszka Truskolaska 1781-1849| M Zaloguj się ca 1790-1845 |

    Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. LEDÓCHOWSKI Stanisław (1764-1819) powstaniec kościuszkowski, konsyliarz
    2. TRUSKOLASKA Agnieszka (1751-1831) aktorka, śpiewaczka
    3. TRUSKOLASKI Tomasz (1748-1797) aktor, antreprener
    4. LEDÓCHOWSKI Franciszek Antoni (1728-1783) starosta włodzimierski, wojewoda czernihowski
    5. LEDÓCHOWSKI Antoni (1755-1835) poseł, publicysta, misjonarz
    6. PIEROŻYŃSKA Marianna Franciszka (1764-1816) aktorka, śpiewaczka
    7. OSTROWSKI Tomasz Adam (1735-1817) podskarbi, senator wojewoda
    8. MIĄCZYŃSKI Piotr Michał (1695-1776) kasztelan chełmski, wojewoda czernihowski
    9. OSTROWSKI Władysław Tomasz (1790-1869) podpułkownik, marszałek sejmu powstańczego
    10. PIEROŻYŃSKI Leon (ok. 1745/53-1827) dramatopisarz, poeta, aktor
    11. OSTROWSKI Antoni Jan (1782-1845) założyciel Tomaszowa Mazowieckiego, senator
    12. CZAPSKI Michał (1702-1797) wojewoda malborski
    13. LEDÓCHOWSKI Franciszek (zm. 1704) kasztelan wołyński
    14. LEDÓCHOWSKI Ignacy Hilary (1789-1870) generał brygady WP, komendant w powstaniu 1831
    15. ALEKSANDROWICZ Stanisław (1781-1826) poseł, senator, kasztelan
    16. ALEKSANDROWICZ Tomasz Walerian (zm. 1794) kasztelan podlaski
    17. OSIŃSKA Rozalia (1786-1866) aktorka
    18. BOGUSŁAWSKI Wojciech (1757-1829) dyrektor teatru, aktor
    19. MIĄCZYŃSKI Atanazy Walenty (1639-1723) podskarbi nadworny koronny, wojewoda wołyński
    20. DENHOFF Zygmunt (zm. 1655) rotmistrz husarski

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

      LEDÓCHOWSKA Józefa Wiktoria Franciszka, z Truskolaskich (5 III 1781 Lwów - 14 III 1849 Warszawa), aktorka
      Była córką => Tomasza Truskolaskiego i - Agnieszki T. z Marunowskich. Do 1801 występowała pod nazwiskiem panieńskim. Debiutowała w warsz. T. Narodowym 3 VI 1792 w roli Eugenii („Żona zazdrosna"). W 1796-97 występowała w warsz. antrepryzie swego ojca, a po jego śmierci, od 1798 w antrepryzie matki, grając przeważnie w komediach i dramach. Latem 1797 towarzyszyła prawdopodobnie Truskolaskim w ich podróży do Poznania (czerwiec-lipiec) i Gdańska (sierpień). W 1799 wraz z matką przeszła do warsz. zespołu W. Bogusławskiego, gdzie debiutowała 1 IX w roli tyt. w tragedii „Inez de Castro”. W warsz. T. Narodowym występowała do maja 1801 (9 V 1801 grała Xymenę - „Cyd"). 10 V 1801 wyszła za mąż za Stanisława Ledóchowskiego i opuściła scenę. Z mężem rozstała się, jak się zdaje, po rocznym zaledwie pożyciu; do t. warsz. wróciła jednakże dopiero w roku 1805 (24 X) w roli Galatei („Pigmalion i Galatea, czyli Obraz kobiet"). Od 22 VI do 6 VII 1807 występowała z częścią zespołu t. warsz. w Poznaniu, a od 13 VIII do 8 X 1809 - w Krakowie. W 1808 podczas konfliktu Bogusławskiego z aktorami, L. na kilka miesięcy (od maja do września 1808) wycofała się z teatru. W 1808-09 grała bardzo często w przeważającym wówczas na warsz. scenie franc. repertuarze komediowym oraz w nowych dramatach, m.in. w popisowej roli Flory („Duch opiekuńczy, czyli Diabeł niewieści") i w roli Elizemy („Puszcza pod Hermansztadt"). Znana do tej pory jedynie jako odtwórczyni tragicznych bohaterek Voltaire'a, zaczęła teraz występować w klasycznej tragedii narodowej. W 1810-13 grała m.in. Barbarę („Barbara Radziwiłłówna” F. Wężyka), Helenę („Gliński"), Heligundę („Heligunda"), Aldonę („Mendog"). Role te przyniosły jej miano pierwszej aktorki narodowej. Nazywano ją „chlubą sceny polskiej”. Wielki sukces odniosła również w roli Lady Makbet („Makbet"; 17 III 1812). Kreacja ta przeszła do historii pol. sztuki aktorskiej. Za dyr. L. Osińskiego grała z powodzeniem takie role jak: Idama („Sierota chiński"), Matylda („Malhek Adhel"), Izabela („Filip"), Wisława („Bolesław Wtóry”, a także Barbarę Radziwiłłównę w tragedii A. Felińskiego (1817), Atalię („Atalia"), Ludgardę („Ludgarda") i Amenaidę („Tankred"). Po premierze „Ludgardy”, latem 1816, wyjechała na kurację do wód. W 1817 występowała gościnnie w Poznaniu (od 20 VI do 7 VII 1817). W 1818 grała Elżbietę („Hrabia Essex"), Wirginię („Wirginia"), Zairę („Mahomet") oraz na swój benefis - bohaterkę tyt. w tragedii „Wanda, królowa polska”. Następnie wyjechała do Wilna, gdzie występowała od 14 V 1818 do 25 IX 1819 grając m.in. w „Fedrze”. W 1820-21 występowała ponownie w t. warszawskim. Najważniejsze jej role z tego okresu: Salmona („Machabeusze, czyli Wzięcie Jerozolimy"), Prakseda („Żółkiewski pod Cecorą"), Joanna („Dziewica Orleańska") i Andromaka („Andromaka"). Od 13 VII 1821 do 7 XI 1822 ponownie występowała w Wilnie (tym razem udała się tam prawdopodobnie w wyniku zatargu z dyr. t. warsz.); grała m.in. Helenę („Helena, czyli Hajdamacy na Ukrainie") i Malwinę („Upiór"). Na scenę warsz. powróciła 7 XII 1822. W lecie 1823 występowała gościnnie z aktorami warsz. w Płocku, Poznaniu i Kaliszu. W 1823-24 była u szczytu sławy; grała wtedy m.in. Luizę („Intryga i miłość"), Klitemnestrę („Agamemnon"), Dorymenę („Szkoła obmowy"), Meropę („Meropa"), Sabinę („Horacjusze"), Alzyrę („Alzyra"), Kornelię („Śmierć Pompejusza"), Jokastę („Edyp” I. Humnickiego) oraz Panią Kapulet („Groby Werony"). W 1825 zagrała trzy nowe role tragiczne: Rassę („Krakus"), Andromakę w nowym tłum. F. Morawskiego oraz Argię („Antygona” V. Alfieriego) i tylko jedną komiczną - Dorotę („Krakowiacy i Górale"). Od 1826 grała nowe role rzadko, utwierdzając swoją sławę „pierwszej aktorki polskiej” przeważnie w dawnym i dobrze opanowanym repertuarze. Swoją karierę w tragedii narodowej zakończyła rolą Hippodamii w „Pelopidach” (1830). Po raz ostatni wystąpiła na scenie 18 X 1833 podczas swego benefisu w roli baronowej Voldemar („Amalia Mansfield"). Zwolniona z t. została od 30 VI 1834; przeszła wtedy na emeryturę. Była wysoka, smukła, cechowała ją „majestatyczna postać z klasycznymi rysami twarzy, podobna do typu Rzymianki w posągach”. Twarz miała „lekko ospą naznaczoną”, toteż „używać musiała grubo blanszu i różu, przez co gra jej oblicza mniej miała wyrazu”. Być może z tego samego powodu chętnie trzymała się głębi sceny, w owych czasach gorzej oświetlonej. Jej oczy, „czarne, duże, wymowne, przybierały wszelki wyraz, jaki im nadać chciała”, były „pełne ognia, blasku życia”. Głos miała niezbyt duży, być może zresztą oszczędzała go z powodu „choroby piersiowej"; w każdym razie zdarzało się, że w tylnych rzędach bywała źle słyszana. Ceniono natomiast jej dykcję, giętkość głosu i skalę, która była tak szeroka, że „pozwalała jej przechodzić z mezzosoprano do contralto i niżej jeszcze, do tonów głuchych, jakby spod ziemi wychodzących”. (Wszystkie cytaty z K.W. Wójcickiego i J. Fałkowskiego za J. Lipińskim). W dramach bywała ganiona przez klasycystyczną krytykę za przesadny gest i „zbyteczne zgięcia ciała”, a także za nienaturalność w komedii. Z czasem jednak nawet Iksowie przyznawali, że stosuje się do ich rad i bywa także świetną aktorką komediową. Wyjątkowych pochwał doczekała się od nich w 1816 za rolę Anieli („Zmyślone niewiniątko"). „Tam aktorki nasze brać powinny wzór tej gry spokojnej, tych naturalnych zmian głosu w opowiadaniu, tej dowcipnej złośliwości w spojrzeniu i rozmowie i tych gestów pełnych wdzięku, które znamionują grę pani Ledóchowskiej”. Szczególnie wysoko oceniono łatwość, z jaką „z jednej do drugiej przechodzi odmiany, wierność, z którą gra prawdziwą, a zmyśloną udaje rolę, z jaką wystawia rozpacz i tkliwość, prostotę i dowcip, udaną niezręczność i naturalne wdzięki”.
      Największe sukcesy odnosiła jednak w tragediach, które były właściwą domeną jej talentu. Obdarzona bujnym temperamentem, ujmowanym jednak w karby surowej dyscypliny, stosowała w rolach tragicznych gest wyrazisty, ale bardzo oszczędny, przybierała pozy „posągowe”, niezawodnie wzorowane na sławnych rzeźbach starożytności, a największe wrażenie wywierała przy pomocy deklamacji, wyrażającej gwałtowne uczucia, szczególnie żalu i rozpaczy. Powszechny zachwyt wywoływała jej „wymowa rzewna, płacząca łzami, umiejąca dobyć z serca słuchaczy litość, współczucie i boleść nawet”. (Wójcicki). W niektórych rolach „krzyk jej rozdzierał serce” (Falkowski). Krytycy stawiali ją innym aktorkom za wzór z racji kunsztowności jej gry, wiernej klasycznym regułom, uderzającej rozmaitością i trafnością intonacji, temp, modulacji głosu, gdy przychodziło wyrazić rozwój uczuć lub sprzeczne uczucia w sercu bohaterki. W świadomości ogółu była największą tragiczką pol. przed wystąpieniem H. Modrzejewskiej. Jej partnerem w tragediach był początkowo M. Szymanowski. Od wiosny 1815 coraz częściej zastępował go I. Werowski, z którym L. związała się na wiele lat. Romans ten, mimo swej „wszeteczności”, jak to określili Filomaci (Werowski, żonaty i ojciec dwóch córek, nie mógł czy nie chciał rozwieść się z żoną), obfitujący w dramatyczne epizody, przeszedł do legendy teatralnej.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61332.1
      Adam Boniecki, Herbarz polski - 14.63.268 - t. XIV s. 54: Ledóchowscy v. Leduchowscy h. Szaława z Leduchowa, w powiecie krzemienieckim
      Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 72/1849, 73/1849, 75/1849 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=38378 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
      Józefa z Truskolaskich hr. LEDÓCHOWSKA
      słynna artystka dramatyczna warszawskiego teatru, emerytka, córka Anny i Tomasza Truskolaskich, artystów dramatycznych, żona Stanisława hr. Ledóchowskiego; ur. 1780 we Lwowie, zm. 14 III 1849, przepr. 17 III 1849 z kośc. Bernardynów w Warszawie na cm. Powązkowski, gdzie chóry opery wykonały "Salve Regina" Nideckiego

      Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 616: psb.14915.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 633: psb.14929.8
      Polski Słownik Biograficzny t. 55 str. 262: psb.35791.5
      n.2213 Nekrologia Minakowskiej (2213)
      sw.199542 Kurier Warszawski nr 72 z 15.03.1849 - wypisał p. Jan Leopold
      sw.403629 Informacja p. Tomasza Zakrzewskiego (z 13.3.2014)

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiej, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Maria Jadwiga Minakowska, Wielka genealogia Minakowskiej (Wielcy.pl), wydanie z 19.07.2025.
    © 2002-2025 Dr Minakowska Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie

    Thank you for using
    my website Sejm-Wielki.pl

    This is part of The Great Minakowska Genealogy (Wielcy.pl), which contains the genealogy of 1,200,000 people from the Polish elite from the Middle Ages to Today.

    What you see here is the free portion (about 12%).
    Please support me so that it can continue to be available for free.

    Just subscribe to the full version (Wielcy.pl) and this window will not appear.

    Maria Jadwiga Minakowska

    1-year subscription (79 zł)
    lifetime subscription (390 zł)

    log in if you already have an account here

    Close this window for now

    IP: 18.97.14.82