Zofia Petrasch (ID: psb.4344.4)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DMUSZEWSKI Ludwik Adam (1777-1847) aktor, pisarz sceniczny 1°
2. DMUSZEWSKA Konstancja (1784-1854) Śpiewaczka 2°
3. BOGUSŁAWSKI Stanisław (1805-1870) komediopisarz 3°
4. BOGUSŁAWSKI Wojciech (1757-1829) dyrektor teatru, aktor 3°
5. SAUVAN Ludwik (1798-1843) lekarz hydroterapeuta 3°
6. BOGUSŁAWSKI Władysław (1838-1909) krytyk teatralny 4°
7. OSIŃSKA Rozalia (1786-1866) aktorka 4°
8. PIEROŻYŃSKA Marianna Franciszka (1764-1816) aktorka, śpiewaczka 4°
9. PIEROŻYŃSKI Leon (ok. 1745/53-1827) dramatopisarz, poeta, aktor 5°
10. NACEWICZÓWNA Marianna Aniela (1801-1854) aktorka 5°
11. FRANKOWSKI Karol (1795-1846) literat, dziennikarz 5°
12. OSIŃSKI Ludwik (1775-1838) poeta, tłumacz, krytyk, profesor 5°
13. LINOWSKI Zygmunt (1739-1808) pijar, kaznodzieja, pisarz 6°
14. KOZŁOWSKI Stanisław Gabriel (1860-1922) dramatopisarz 6°
15. HORODYŃSKI Józef Karol (1790- ok. 1868) pułkownik 6°
16. KISIELNICKI Wincenty (1779-1857) oficer, agent Hotelu Lambert 6°
17. OSIŃSKI Alojzy (1770-1842) pijar, leksykograf, badacz, profesor 7°
18. NORBLIN Stanisław Ignacy (1859-1920) przemysłowiec warszawski 7°
19. NORBLIN Aleksander Jan (1777-1828) brązownik, odlewnik, protoplasta polskiego rodu Norblinów 7°
20. BIERKOWSKI Ludwik Józef (1801-1860) profesor medycyny 7°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  DMUSZEWSKA Zofia, z domu Petrasch (1 X 1785 - 9 VIII 1807 Warszawa), śpiewaczka, aktorka
  Była zapewne córką => Augusta Petrascha, pierwszą żoną => Ludwika Adama D. Do 1805 występowała pod nazwiskiem panieńskim, a po ślubie z L.A. Dmuszewskim (28 VI 1805) pod nazwiskiem męża. Uczyła się śpiewu u J. Elsnera. Debiutowała 3 I 1801 w Kaliszu podczas występów zespołu t. warsz. w partii Arcyksieni („Święto braminów słońca"). Rolę tę powtórzyła 31 V 1801 podczas pierwszego występu w T. Narodowym w Warszawie. Odtąd występowała w Warszawie do zgonu wywołując bezustanny entuzjazm widzów pol. i zagranicznych; m.in. podziwiał ją Napoleon, który 18 I 1807 słyszał ją w T. Narodowym w tyt. partii „Andromedy”. Wedle S. Kostki Potockiego miała głos tak duży, że można by nim obdzielić dwie znakomite śpiewaczki (dla przykładu P. podał nazwiska Brygidy Banti i Elżbiety Billington, dwóch sopranów sławnych w całej Europie). W górnych rejestrach sięgała podobno trzykreślnego ,g” (Lafontaine). Oprócz fenomenalnej skali i siły głosu powszechnie przyznawano jej świetną technikę, łatwość w pokonywaniu wszelkich trudności wokalnych i dobre aktorstwo.
  Najwybitniejsza śpiewaczka pol. okresu 1765-1814, śpiewała takie partie jak: Kalypso („Telemak"), Królowa Nocy („Zaczarowany flet"), Elwira („Przerwana ofiara"), Aspazja („Axur"), Konstancja („Woziwoda paryski"), Hrabianka Amalia („Raul Sinobrody"), tyt. w operach „Lodoiska”, „Wieszczka Urzella”, „Palmira”, „Drzewo Diany”. Zdobyła uznanie również w komediach, dramatach i tragediach, m.in. jako Izabela („Sługa dwóch panów"), Rozyna („Cyrulik sewilski"), Lukrecja („Spazmy modne"), Teresa („Podkanclerzy"), Elwira („Hiszpanie w Peru"), Izaura („Fenelon"), Elwira („Cyd"). Jej przedwczesna śmierć - w kilka lat po śmierci młodziutkiej Karoliny Stefani - wywołała ostry atak warszawskiego lekarza, L. Lafontaine'a na tzw. Fora (zwyczaj bisowania wielkich arii).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.56063.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.64052.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 226: psb.4344.4

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim