Lucjan Kwieciński (ID: psb.14604.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KWIECIŃSKA-DOBRZAŃSKA Maria (1843-1890) śpiewaczka operowa i operetkowa 2°
2. DOBRZAŃSKI Stanisław (1847-1880) artysta dramatyczny, komediopisarz 3°
3. DOBRZAŃSKI Jan (1820-1886) publicysta, dyrektor teatru 4°
4. DAMSE Wiktor Józef (1832-1876) artysta dramatyczny 5°
5. CYRBES Władysław (1851-1917) kompozytor, pianista 5°
6. SMOCHOWSKI Witalis (1796-1888) aktor, dyrektor teatru 5°
7. FRITSCHE Ludwik Stefan (1872-1940) artysta dramatyczny 5°
8. FRITSCHE Gustaw (1838-1891) lekarz 6°
9. DAMSE Józef (1789-1852) artysta dramatyczny, kompozytor 6°
10. MARKOWSKA Teresa (1824-1886) aktorka 7°
11. FRITSCHE Karol (1804-1883) technik górniczy, pisarz 7°
12. CZAPELSKI Tadeusz (1853-1930) publicysta 7°
13. FRYCZE Karol (1830-1863) inżynier, powstaniec 8°
14. PEPŁOWSKI Bohdan (1898-1948) literat 8°
15. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 9°
16. PEPŁOWSKI Adolf (1841-1916) powstaniec 1863, adwokat 9°
17. OSUCHOWSKI Bronisław (1851-1929) ziemianin, poseł 9°
18. OLSZEWSKI Franciszek (1859-1918) prawnik, pisarz, publicysta, redaktor 9°
19. DOBIECKI Wojciech (1780-1862) pułkownik, pamiętnikarz 10°
20. DREWNOWSKI Franciszek Junosza (1796-1884) urzędnik państwowy 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KWIECIŃSKI Lucjan (5 lub 25 I 1848 Warszawa - 31 VII 1894 Iwonicz), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Datę ur. 25 I 1848 podaje tylko J. Kotarbiński. Był synem chirurga Karola K. i Salomei z Czyżewskich, bratem => Marii K., mężem => Antoniny K. Kształcił się w warsz. Szkole Dramatycznej pod kier. J. Chęcińskiego. Debiutował 26 III 1866 w Płocku prawdopodobnie grając rolę Czesława („Szlachectwo duszy"). Po kilku występach wrócił z Płocka do Warszawy; 12 VII 1866 brał udział w popisie Szkoły Dramatycznej. 2 IX tegoż roku debiutował w WTR w roli Edwina („Odludki i poeta"); został zaangażowany i występował przez rok. Od 4 XII 1867 do 4 XI 1868 występował we Lwowie. Od 13 I 1869 (etat uzyskał dopiero 13 V) do 13 X 1871 grał znowu w WTR. W sez. 1871/72 występował w t. poznańskim. W 1872-79 należał znowu do zespołu t. we Lwowie (z krótką przerwą w jesieni 1874; prawdopodobnie grał wtedy w Lublinie). 2 II 1875 ożenił się z aktorką Antoniną Podwińską. W lecie 1878 występował w warsz. t. ogr. Eldorado, od stycznia do kwietnia 1880 grał w Poznaniu, a w lecie 1880 z zespołem pozn. w warsz. t. ogr. Eldorado. We wrześniu 1880 trzykrotnie występował gościnnie w warsz. T. Letnim (w rolach: Gustawa - „Śluby panieńskie”, Pana - „Świeczka zgasła”, Bonawentury - „Mąż od biedy"). Następnie grał w Łodzi. Od końca 1880 do 1892 należał do zespołu t. we Lwowie (15-22 XII 1891 występował gościnnie w Krakowie). Od 18 IV 1892 do końca 1893 był dyr. t. w Stanisławowie. Z zespołem tego t. występował w 1892 w Przemyślu, Tarnopolu, Krynicy, a w 1893 w Kołomyi, Stryju, Krynicy, Nowym Sączu, Przemyślu, Jarosławiu. Po odejściu z dyrekcji t. stanisławowskiego, zaangażowany został ponownie do t. we Lwowie. Wkrótce potem popełnił samobójstwo. Był niskiego wzrostu, szczupły, zgrabny; głos miał o niewielkiej skali. Początkowo nie mógł zdobyć wybitniejszej pozycji w t. (M. Chomiński określał go jako „drugorzędnego amancika"). Dopiero we Lwowie zyskał ogromne powodzenie, najpierw w rolach lirycznych, jak np. Filon („Balladyna"), Nick („Maria Stuart” J. Słowackiego), potem jako tzw. lekki amant, np. Figaro („Wesele Figara"), Wicek („Wicek i Wacek"), Karol („Lolo"), a przede wszystkim jako Gustaw („Śluby panieńskie"). Wg S. Pepłowskiego „świetna deklamacja, delikatna dykcja, zapał naturalny w połączeniu z ujmującą powierzchownością i ułożeniem pełnym dystynkcji, złożyły się świetnie w jego osobie na całość reprezentującą kochanka salonowego”. Poza Gustawem ze „Ślubów panieńskich”, który przeszedł do historii t. pol., „dziesiątki innych bons vivants, łobuziaków, wiercipiętów, a nawet i serio amantów czy rezonerów opracowywał równie metodycznie, realizował zaś z elektryczną werwą” (S. Pepłowski). A. Grzymała-Siedlecki napisał, że był to „najznakomitszy pono, jakiego kiedykolwiek mieliśmy, lekki amant”. Był doskonałym odtwórcą ról fredrowskich, takich jak: Książę i Lubomir („Pan Geldhab"), Zdzisław („Pan Benet"), Wiktor („Pan Jowialski"), Narcyz („Wychowanka"), Alfred („Mąż i żona"). Ponadto grał z powodzeniem role ludowe, np. Wojtka („Emigracja chłopska") i charakterystyczne, m.in. Muszkata („Przed ślubem"), Szymelskiego („Mąż od biedy"); śpiewał partie tenorowe w operetkach. Był również reżyserem. Napisał kilka utworów scen., m.in. „Lorenzo i Jessyka”, „Adwokat bez klientów” (z A. Abrahamowiczem).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61651.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78080.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 373: psb.14604.1
  sw.862797 Akt małżeństwa: Lwów Bazylika (obecn. Ukraina), 4/1899 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://agadd.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%201671/pages/PL_1_301_1671_0213.htm

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim