Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

Ż Jadwiga Stanisława Mrozowska (ID: psb.19209.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 81.354 (top 7%), Liczba łóżek od MJM: 17 [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater Czy wiesz kto to jest (1938), bohater PSB, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1850
  • zmarł
 
Przodkowie: drzewo "16"drzewo "32"drzewo "64"

pradziadkowie ?    ?    ?    ?
&    &    &    &
?    ?    ?    ?
|    |    |    |
8 | 9    10 | 11    12 | 13    14 | 15
|    |    |    |
dziadkowie ? ?    Zaloguj się
?1810-
   ? ?
|    |    |    |
4    5    6    7



 


|    |
rodzice Zaloguj się
?1850-
   Zaloguj się, artykuł w Nekrologii
ca 1852-1932
|    |
2    3



|
Jadwiga Stanisława Mrozowska, bohater Czy wiesz kto to jest, 1880-1966

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

ilustracja
  • Mąż (ślub: dnia 9 V 1903, Kraków, ): Zaloguj się ?1860-1915 , (Rodzice : Zaloguj się, poseł na Sejm Krajowy Galicji ca 1810- & Zaloguj się 1823-1906)
  • ilustracja
  • Mąż (ślub: w roku 1918): Zaloguj się, neofita ochrzczony 1866-1938 , (Rodzice : Zaloguj się, artykuł w Nekrologii 1831-1905 & Zaloguj się, artykuł w Nekrologii 1841-1922)
  • Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

    1. Ż Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1852-1932
      ■  & Zaloguj się ?1850- dzieci | Ż Jadwiga Stanisława Mrozowska 1880-1966 |
    2. M Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1844-1877 □  & Zaloguj się ?1840-
    3. Ż Zaloguj się artykuł w Nekrologii ca 1847-1883
      ■  & Zaloguj się ?1830- dzieci | M Zaloguj się ca 1871-| M Zaloguj się ca 1876-1876| Ż Zaloguj się 1877-| M Zaloguj się 1880- |

    Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

    W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
    wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

    1. KONITZ Leon (1822-1895) lekarz ginekolog-położnik
    2. MEYER Jerzy (1855-1941) kupiec
    3. HONDORFF Jerzy (XVIII w.) generał-major
    4. KONIC Henryk (1860-1934) adwokat, działacz polityczny, poseł
    5. MERZBACH Ludwik (1820-1890) księgarz, drukarz, wydawca
    6. MEYER Herman (1824-1898) kupiec, przedsiębiorca
    7. POZNAŃSKI Czesław (1885-1957) prawnik, malarz, działacz niepodległościowy, publicysta
    8. SZMOLCÓWNA Halina (1892-1939), tancerka
    9. ŚWIEŻAWSKI Adam (1891-1940) działacz Stronnictwa Narodowego
    10. ELSENBERG Antoni (1852-1910) lekarz
    11. EPSTEIN Józef (1795-1876) bankier, filantrop
    12. GOLDBERG Henryk (1845-1915) filozof, pedagog
    13. HERYNG Teodor (1847-1925) lekarz
    14. ŁOPUSZAŃSKI Jan (1875-1936) inżynier, profesor i rektor Politechniki Lwowskiej, minister
    15. KRONENBERG Stanisław Ludwik (1828-1898) kupiec
    16. KONIC Jan Stanisław (1892-1962) adwokat, redaktor
    17. KARCZEWSKI Wacław (1855-1911) literat, dziennikarz, bibliotekarz
    18. DESZERT Józef (1760-1838) sekretarz Stanisława Augusta
    19. CIEŃSKI Wojciech (zm. 1712) pułkownik
    20. CIEŃSKI Ludomir (1822-1917) ziemianin, polityk

    Uwagi

    • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

      MROZOWSKA Jadwiga Stanisława, pseud. J. Ruczko, J. Ruczkówna, także Ruczko-Mrozowska, Toeplitz-Mrozowska, 1° v. Poray-Wybranowska, 2° v. Toeplitz (14 X 1880 Janowice Poduszkowskie na Kielecczyźnie - 7 VII 1966 Varese we Włoszech), aktorka, śpiewaczka, tancerka.
      Była córką Teodora M., ziemianina, i Heleny z Kulczackich, żoną Leoncjusza Poray-Wybranowskiego, urzędnika sądowego (ślub 9 V 1903, rozwód w 1906), potem Józefa Toeplitza, finansisty wł. pol. pochodzenia, dyr. Banca Commerciale Italiana (ślub w 1918). Po ukończeniu pensji w Krakowie, przez rok uczęszczała do klasy fortepianu Instytutu Muz. w Warszawie. W 1900 jako J. Ruczkówna zaliczyła I kurs Klasy Dram. przy WTM. W tym samym roku w Chmielniku k. Kielc wzięła udział w amat. przedstawieniu fragm. „Otella” (jako Desdemona). Na sez. 1900/01 została zaangażowana do T. Miejskiego we Lwowie (wymieniona w zespole jako J. Ruczko-Mrozowska). Jej debiut 4 X 1900 w roli Muszki („Baśń nocy świętojańskiej") odbył się pod nazwiskiem Mrozowska, przy którym już pozostała. W tym i nast. sez. na scenie lwow. zagrała ponad trzydzieści ról dram. i trzy operetkowe, m.in. Rózię („Dożywocie"), Paulinę („Posażna jedynaczka"), Kasię („Gwałtu, co się dzieje"), Janinę („Blagierzy"), Celię („Sganarel"), Lotti („Trzy życzenia"), Haneczkę („Wesele"). W 1902-05 była aktorką T. Miejskiego w Krakowie. Po raz pierwszy na tej scenie pokazała się 11 IX 1902 w tyt. roli w „Sąsiadce” T. Rittnera, nast. zagrała ok. sześćdziesięciu ról, m.in. w 1902 Skierkę (Balladyna), Orcia (Nie-Boska komedia), w 1903 Stellę („Fantazy"), Harfiarkę („Wyzwolenie"), Młynarkę („Zaczarowane koło"), Pannę Młodą („Wesele"), Klarę („Zemsta"), w 1904 Psyche („Eros i Psyche"), tyt. w „Lilii Wenedzie”, Klarę („Śluby panieńskie"), Lulu („Demon ziemi"). Na scenie T. Letniego w Warszawie 25 VI 1905 wystąpiła z powodzeniem w roli Psyche. W lipcu, sierpniu i październiku 1905 grała w zespole t. łódz. pod kier. M. Gawalewicza podczas jego występów w warsz. Filharmonii. We wrześniu i pocz. października t.r. brała udział w koncertach estradowych na Litwie (m.in. w Wilnie, Grodnie), na pocz. stycznia 1906 w Filharmonii warsz. z M. Tarasiewiczem recytowała fragm. z „Wesela”, po czym wyjechała do Paryża, aby kształcić głos u J. Reszke. We wrześniu 1906 grała ponownie z zespołem łódz. w Filharmonii warsz., nast. wyjechała z koncertami (deklamacje, śpiew) na Litwę (Wilno, Kowno, Mińsk). Odwiedziła też Łódź, Kalisz i Warszawę. Od listopada 1906 do końca sez. 1906/07 należała do zespołu dramatu WTR. Na scenie T. Rozmaitości i Letniego grała takie role, jak: Antonina („Starzy kawalerowie"), Antonina („W szponach"), Olga („Dla szczęścia"), Irena („Pochodnia"), Luna („Bohaterowie") oraz powtórzyła role Lulu, Skierki i Psyche. W maju 1907 występowała w Mohylowie, w lecie wyjechała na stałe do Włoch. Tam kontynuowała studia wokalne, nast. w 1910 śpiewała (określana jako sopran liryczny) w prowincjonalnych t. operowych we Włoszech, m.in. Małgorzatę („Faust"), Mimi („Cyganeria"), Neddę („Pajace"), tę ostatnią w t. La Pergola we Florencji. We wrześniu 1912 w Wenecji próbowała swych sił w repertuarze dram. w języku wł., np. jako Conchita („Kobieta i pajac"), Lady Makbet („Makbet"). W kraju występowała gościnnie, m.in. od 12 IX 1911 do 4 I 1912 (Kraków, Łódź) i od 2 I do 31 III 1913 (Kraków, Lwów). W Krakowie 24 III 1913 podczas imprezy „Żywego dziennika” wykonała „Markizę”, utwór specjalnie dl niej na tę okazję napisany przez Boya; tamże 1 XI t.r. odbył się w sali Starego T. jej wieczór, na którym wystąpiła jako deklamatorka i śpiewaczka. Jeszcze w listopadzie wzięła udział w koncertach w Wilnie i Kijowie. Po wybuchu I wojny świat. przyjechała do Krakowa i przez kilka miesięcy pracowała jako pielęgniarka w szpitalu. W dwudziestoleciu międzywojennym jako żona wł. milionera J. Toeplitza podróżowała, prowadziła ekspedycje paranaukowe do Azji. Odkryta przez nią przełęcz w Pamirze otrzymała nazwę od jej imienia i nazwiska. Na temat swoich wypraw publikowała książki w języku wł., wygłaszała prelekcje i odczyty na uniw. w Rzymie, Mediolanie, a także we Francji, Belgii i na Węgrzech. W swoim domu prowadziła salon artyst., była rzeczniczką i popularyzatorką spraw pol. we Włoszech. Przyjeżdżała kilkakrotnie do kraju: w 1920, 1922 (koncert w T. Polskim w Warszawie), 1931 (odczyt w warsz. Tow. Krajoznawczym). W 1937 Pol. Akademia Literatury przyznała jej Srebrny Wawrzyn za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej. W 1947 ofiarowała Muzeum Nar. w Warszawie kolekcję zabytków kultury orientalnej (dwieście eksponatów). W 1958-61 pisała po pol. swe wspomnienia zatytułowane „Słoneczne życie” (wyd. Kraków 1963). Ostatni raz była w Polsce w 1964.
      Urodziwa, zgrabna, muzykalna, obdarzona niezwykłym wdziękiem i czarem osobistym, od pocz. kariery grała dużo, a role jej były b. zróżnicowane. Po dwóch sez. na scenie wg K. Estreichera: „Powabna, młoda, śmiała, rzutna, nieco chłodna, nieco szorstka, w grze niespokojna, choć nerwy śpią, nie ujmuje, ale podbija pewnością siebie. Zmuszona grywać za wiele i zbyt różnorodne role, mimo iż nie jest ani naiwną, ani liryczną wywiązuje się zręcznie z zadania”. Talent łączyła z pasją i pracowitością, co nie uchroniło jej, zwłaszcza początkowo od maniery i afektacji. Miała „przyjemny”, „śliczny dźwięk głosu” (G. Zapolska), który potrafiła umiejętnie modulować; unikała jego gwałtownych skoków, najlepiej brzmiał w średnim rejestrze, w górnym bywał nieraz ostry, nieco chrapliwy. Zwracała uwagę czystą dykcją, podkreślała melodię i rytm wiersza. Mimika, ruch, gest, zwłaszcza pozy wyróżniały się oryginalnością i pomysłowością. W szczegółach nie stroniła od przesady i ekstrawagancji. Role opracowywała starannie i drobiazgowo. Jej interpretacje bywały dyskusyjne, ale inteligentne i konsekwentne. Chętnie eksponowała temperament, pęd do życia, energię, optymizm, zmysłowość, wyrafinowanie, motywacje seksualne, szokowała swobodą w odsłanianiu ciała. Role farsowe cechowały wdzięk, zwinność, ruchliwość, szczera wesołość. Dbała o kostiumy. S. Wyspiański zaprojektował dla niej kostium do roli Salome w dramacie O. Wilde'a. Do końca błyskotliwej kariery nie zawężała swego repertuaru do jednego emploi, aczkolwiek nie we wszystkich rolach odnosiła sukcesy (porażki w sentymentalnych, naiwnych i lirycznych). Wybitne kreacje, to: Sąsiadka, Orcio, Harfiarka, Psyche. W istocie była aktorką dramatyczno-charakterystyczną, jej domena to kreacje modernistycznego erotyzmu, w których zadziwiała fascynującą prezentacją osobowości, psychiki współcz. kobiety; równie przekonującą w najbardziej krańcowych objawach - „od anielstwa do perwersji” (W. Fallek), „od najtkliwszego uniesienia począwszy, na brutalnym i wyuzdanym cynizmie skończywszy” (A.E. Balicki). Przy tym: „Moment etyczny jest przeżyciom tych bohaterek zazwyczaj obcy” (A. Zagórski). Za największe osiągnięcie artyst. M. uważano Lulu w „Demonie ziemi”, której miała być idealną interpretatorką. „Perwersja i zboczenie nie są dla niej problemami moralnymi, a tylko eksperymentem fizycznym lub psychicznym” (A. Zagórski).
      Wydaje się, iż z czasem w przygotowaniu roli punkt ciężkości spoczywał nie na analizie psychologicznej postaci - tutaj pojawiła się pewna jednostronność - lecz na wirtuozerii technicznej, poszukiwaniu efektu, granicy swych możliwości, co zaprowadziło aktorkę na estradę, gdzie z olbrzymim powodzeniem występowała jako recytatorka, śpiewaczka i tancerka. Jej repertuar był wartościowy: utwory pisarzy dram. i poetów Młodej Polski. Szczególną uwagę poświęcała twórczości S. Wyspiańskiego, który podobno z jej inspiracji i dla niej napisał „Śmierć Ofelii”. Wykorzystując swe uzdolnienia muz., część utworów przedstawiała jako melo-deklamacje. W kunszcie tym miała być w Polsce niedościgniona.
      Osobowość M. fascynowała nie tylko publiczność, także środowisko artystyczne. Z aktorką przyjaźnił się T. Boy-Żeleński, jego tomik „Markiza i inne drobiazgi” (1914) zawierał niemal wyłącznie wiersze pierwotnie jej ofiarowane. W „Szopce krakowskiej” Zielonego Balonika na 1912 została uwieczniona jako Gwiazda.

      „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.39483.1
      Polski Słownik Biograficzny t. 22 str. 211: psb.19209.1
      S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.4273
      sw.83231 Kazimierz Reychman, Szkice genealogiczne, Warszawa 1936

    ...

    Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
    Baza jest uzupełniana codziennie
    — bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


    Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

    Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

    Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 19.03.2024.
    © 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
    IP: 44.213.99.37