Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. CHODAKOWSKI Dołęga Józef (1850-1914) śpiewak 4°
2. AKSAMITOWSKI Wincenty (1760-1828) generał brygady 6°
3. SIESTRZYŃSKI Łukasz Jan (1784-1824) lekarz, pedagog 6°
4. BREAŃSKI Walerian Tyburcjusz (1805-1866) ksiądz, powstaniec 1830, emigrant 7°
5. ŚWIERCZYŃSKI Jan (1897-1969) generał brygady WP 7°
6. BREAŃSKI Feliks Klemens (1794-1884) generał w służbie tureckiej 7°
7. ŚWIDERSKI Władysław Jan (1824-1892), lekarz, uczestnik powstania w Wielokpolsce w r. 1848, działacz społeczny 8°
8. AKSAMITOWSKI Józef Ignacy (1771-1827) koniuszy, pułkownik 8°
9. RADWAN August (1788-1831) generał brygady 9°
10. RADWAN Józef Wiktor (1858-1936) prawnik, drukarz, wydawca, działacz społeczno-kulturalny 9°
11. SŁAWSKI Roger (1871-1963) inżynier architekt 9°
12. DZIĘCIELSKI Józef Marcelin (1768-1839) biskup lubelski 9°
13. SŁAWSKI Stanisław Konstanty (1881-1943) prawnik, doradca Komisarza Generalnego RP w Wolnym Mieście Gdańsku, wiceprzewodniczący Polskiej Delegacji Rady Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku 9°
14. KOMIEROWSKA Zofia (1834-1925) pamiętnikarka 9°
15. DĄMBSKI Kazimierz (1701-1765) wojewoda sieradzki 9°
16. ARNDT Jan (1827-1881) działacz polityczny 9°
17. RADWAN Wacław (1870-1922) malarz 9°
18. HENDEL Zygmunt (1862-1929) architekt, konserwator 10°
19. GUTSCHE Jerzy (1893- ok. 1940) publicysta katolicki. 10°
20. RZEWNICKI Jan Adam (1871-1944) inżynier elektryk, literat 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  GALASIEWICZ, Galosiewicz, Jan Kanty, właśc. Galos (1 IX 1849 Przeginia Duchowna, woj. krakowskie - 16 III 1911 Warszawa), aktor
  Był synem chłopa Wojciecha Galosa i Marii z Czuków. Nie ukończywszy gimn. w Krakowie debiutował pod pseud. Galosiewicz, zmienionym wkrótce na Galasiewicz, w 1869 w Łańcucie w zespole M. Stengla. W sez. 1870/71 występował w t. pozn., a w 1871 w objazdowym zespole M. Stengla (Toruń, Pleszew). Grał wówczas jedynie role epizodyczne. Od 22 XI 1874 do 5 X 1880 występował w t. krak.; z zespołem tego t. wyjeżdżał w 1875, 1876, 1879 do Tarnowa. W Krakowie znalazł znacznie lepsze warunki rozwoju. Poza małymi rolami, które grał nadal, coraz częściej otrzymywał odpowiedzialniejsze, jak np. Clarkson („Cudzoziemka"), Bonafou („Nasi najserdeczniejsi"). W pełni mógł ujawnić swój talent występując w rolach ludowych. Z racji swego pochodzenia świetnie znał środowisko wiejskie, realia i psychikę ludu, doskonale mówił gwarą, szczególnie podkrakowską. Z powodzeniem grał takie role, jak np. Janek i Bartłomiej („Zabobon"), Błażek („Błażek opętany"), Bartek Kozica („Emigracja chłopska"). W Krakowie rozpoczął też twórczość dramatopisarską; w 1880 napisał dramat ludowy „Czartowska ława”, który zdobył powodzenie w Krakowie, a potem w Warszawie. Rozgłos sztuki utorował G. drogę do Warszawy. W lecie 1880 występował gościnnie w warsz. t. ogr. Alhambra, a od 13 XI 1880 został zaangażowany do zespołu dramatu WTR. Występował głównie w T. Małym, gdzie wystawiano repertuar popularny (m.in. sztuki ludowe). Należał do tzw. użytecznych sił, grał epizody i małe role charakterystyczne, większe zaś tylko w sztukach ludowych. Prócz wymienionych, ważniejsze jego role to: Młynarz („Kominiarz i młynarz"), Sforka („Horsztyński"), Chmara („Mazepa"), Wawrzek („Noc świętojańska"), Pigwa („Sen nocy letniej"), Gracjano („Otello"), Grześ Dyrda („Czartowska ława"). Zajmował się też nadal działalnością literacką. Największą popularność z jego utworów zdobyła obok „Czartowskiej ławy” przeróbka „Chaty za wsią” dokonana wraz z Z. Mellerową (1884). W 1886 ożenił się z Aleksandrą Jarecką. W 1890 wskutek amputacji nogi musiał opuścić scenę. W 1893 został kasjerem warsz. T. Małego, a potem T. Nowości i funkcje te pełnił do końca życia. Fragment swego pamiętnika pod tytułem „Ze wspomnień aktora” ogłosił w książce zbiorowej „Upominek ku czci Orzeszkowej” (Petersburg 1893).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.58770.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  JANOWI KAZIMIERZOWI
  GALOSOWI
  GALASIEWICZOWI
  AUTOROWI I ART. DRAM.
  TEATRÓW WARSZAWSKICH
  UR. 1/IX 1849 ZM. 16/III 1911
  RODACY
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 7 str. 220: psb.6102.1
  n.155242 Nekrologia Minakowskiego (155242)
  n.24152a Nekrologia Minakowskiego (24152)
  sw.197118 Informacja p. Bożenny Dereckiej-Dupuis (z 13.11.2011)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim