Wilhelm Franciszek Gwizdała (ID: teatr.10513.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  WICHURSKI Wilhelm, właśc. W. Franciszek Gwizdała (19 X 1907 Tarnów - 4 VII 1979 Warszawa), aktor
  Był synem Wojciecha Gwizdały i Marii z Bąków, mężem najpierw Wandy z domu Gacek, nast. Katarzyny Gwizdały. Ukończył gimn. w Tarnowie, potem uczył się w Miejskiej Szkole Dram. w Krakowie. W 1929 zdał egzamin ZASP-u i został zaangażowany do T. im. Słowackiego w Krakowie, gdzie do końca sez. 1931/32 występował w niewielkich rolach. W sez. 1932/33 współpracował z warsz. T. Kameralnym (grał Gabriela w „Pokoju nr 17 na III piętrze” i Moreaux w „Handlarzach sławy") i z T. im. Żeromskiego. Podawał, że występował później do 1936 w T. Miejskim w Grodnie; a od t.r. do wybuchu II wojny świat. lub dłużej, pracował w fabryce samochodów w Warszawie i prowadził t. robotnicze. W 1944 był pracownikiem dworca Warszawa Wschodnia; rozpoczął wtedy współpracę z T. m.st. Warszawy, w którym zagrał wiosną 1945 Radosta („Śluby panieńskie"), Otockiego („Szczęście Frania") i Ottona Hilmera („Burmistrz Stylmondu"). W lutym 1945 został wybrany do Zarządu warsz. Gniazda ZASP-u. W sez. 1945/46 -1950/51 występował w T. Polskim w Warszawie. Od 1951 do przejścia na emeryturę (II 1976) był w zespole T. Narodowego, gdzie pełnił też funkcje w organizacjach społecznych i politycznych. Grał epizody i role drugoplanowe, takie jak: Sołtys („Wilki i owce"), Urbaniak („Odwety"), Dzierżymorda („Rewizor"), Witoldyński („Karykatury"), Kajetan („Fantazy"), Gralon („Balladyna"), Ojciec („Wesele"), Przekupień z guzikami („Pluskwa").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.10513.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim