Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego
Zaloguj się kontakt
Imię Nazwisko: 

Dziennik posiedzeń i ustaw Sejmu Wielkiego (1788-1792)
w tłumaczeniu na język i realia ludzi urodzonych w XXI wieku

IIIIIIIVVVIVIIVIIIIXXXIXII
17881788-051788-101788-111788-12
17891789-011789-021789-031789-041789-051789-061789-071789-081789-091789-101789-111789-12
17901790-021790-031790-041790-051790-061790-071790-081790-091790-101790-111790-12
17911791-011791-021791-031791-041791-051791-061791-091791-101791-111791-12
17921792-011792-031792-041792-05
Білоруська мова
Deutche sprache
English language
Français
Lietuvių kalba
Latviešu valoda
Język polski
Українська мова
       Indeks osób
Indeks tematów

piątek, 2 grudnia 1791 « sobota, 3 grudnia 1791 » poniedziałek, 5 grudnia 1791

Opublikowano akt (Volumina Legum, 378)

Językiem polskiego studenta

Rozgraniczenie normalne w Wielkim Księstwie Litewskim

W trakcie prac Sejmu w dniu 3 grudnia 1791 przyjęto ustawę dotyczącą szczegółowych zasad rozgraniczenia ziemi w obrębie Unii, zwłaszcza w obrębie Litwy-Białorusi. Postanowienia tego aktu prawnego wprowadzają konieczność dokładnego ustalenia granic dla wszelkich posiadłości ziemskich, mających zapobiec konfliktom i sporom o tereny pomiędzy właścicielami.

Nowe prawo zakłada utworzenie specjalnych komisji granicznych, wybieranych przez lokalne zgromadzenia, które mają obowiązek dokładnego wyznaczenia i zatwierdzenia granic między przyległymi posiadłościami. Mają one również za zadanie rozstrzyganie wszelkich niejasności i sporów granicznych. Sprawami konfliktów granicznych winny zajmować się odpowiednie izby parlamentu – Izba Poselska oraz Senat, które mogą rozpatrywać odwołania i zatwierdzać ostateczne rozstrzygnięcia.

Geodeci, pracujący na zlecenie komisji, przysięgają na wierność prawu i dokładność wykonywanych pomiarów. Pod ich nadzorem mają być stawiane stałe znaki graniczne (np. kamienie, słupy), co ma na stałe zatwierdzać i materializować granice.

W przypadku nieporozumień lub sporów, na podstawie zebranych dokumentów, świadectw i dowodów właścicielskich, komisje mają dokonać sprawiedliwego podziału terenów – wszelkie zmiany winny być dokonywane na drodze ugody lub za zgodą obu stron.

Jeśli któryś z właścicieli będzie w stanie przedstawić dowody prawne na nieprawidłowości w wyznaczeniu granic, wówczas może odwołać się do specjalnie powołanego sądu granicznego, który rozstrzyga spory w kwestii rozmiaru posiadłości. W sytuacji, gdy którakolwiek ze stron będzie niezadowolona z wyroków wydanych przez sądy wydziałowe (pierwszej instancji), ma prawo do złożenia apelacji, która będzie rozpatrywana przez specjalnie powołane do tego komisje.

Ustawa podkreśla również, że wszelkie odgraniczenia w ramach Wielkiego Księstwa Litewskiego powinny być zakończone najpóźniej do 1 października 1796 roku, stanowiąc tym samym podstawę do odnowienia i uporządkowania granic, które mają obowiązywać na zawsze.

Reorganizacja granic ma wprowadzić porządek i przyczynić się do przyszłego pokoju wewnątrz Unii, eliminując przyczyny wielu konfliktów ziemskich. Ostateczne potwierdzenie granic ma także ułatwić administrację i gospodarkę ziemską – zarówno w skali lokalnej, jak i całej Unii.

American student's style

Normal Boundary Delimitation in the Grand Duchy of Lithuania

As a diligent student from a prestigious American university, I've got the 411 on an 18th-century style law passed by the legislators from The Union of Poland-Ukraine and Lithuania-Belarus, which could have been straight out of "Game of Thrones". But we're not talking swords and shields here; we're diving into how these folks planned on sorting out their land disputes without turning fields into battlefields. Ready for a historical throwback? Keep reading!

First things first, the bigwigs who came up with this policy wanted to stop the bloodshed often sparked by property disputes. Mr. President (also known as "Mister King" back in the day) and his team cooked up this "Normal Boundary Delimitation" act, demanding every state (or "województwo") and county ("powiat") in the Lithuania-Belarus region to shape up and sort out their borders real nice and proper.

Here's how it was supposed to go down: district assemblies ("sejmiki"), kind of like local congresses, were asked to put their heads together and choose some stand-up citizens to form boundary commissions in each state and county. And they didn't pull any punches - we're talking at least twelve people for the job, though some areas needed even more. These dudes were entrusted with the task to survey and mark out property lines so clearly that even a donkey could figure out where one dude's field ended and the other guy's began.

Now, let's get this straight: these weren't just any random Joes; they were the elite - senators, treasurers, judges, and the like, or just regular aristocrats without a smudge on their reputation. Think of them as the surveyors of their time—respected people with land of their own in the region. Their mission: setting the record straight on land boundaries, with the power to swear folks in and hold court right there in the fields if need be.

But hey, paperwork matters too; all these boundary decisions had to be turned in at the local courthouse, giving everyone fair warning to bring out any ancient scrolls or documents that could prove where their grandparents' cows used to graze.

And don't think anyone could skip out on this; it was a civic duty with a ticking clock. You had a year, from February 1792 to February 1793, to cough up those papers, or risk having your land borders decided without your two cents.

The House of Representatives took this whole thing pretty seriously, setting laws to help keep the peace and make sure everyone played by the rules. So, with good ol' discipline and bureaucracy, The Union aimed to transform potential battlegrounds into a land surveyor’s dream gig, making sure every ditch, fence, and tree was accounted for in their version of "who owns what."

Osoby wymienione

Stanisław August Poniatowski, król/prezydent Unii Polski-Ukrainy i Litwy-Białorusi z Łotwą (geneal.);

Tekst źródłowy

Zaloguj się lub wykup abonament Wielkiej Genealogii Minakowskiego by uzyskać dostęp do tej sekcji.

Zaloguj się lub zarejestruj się (załóż konto)

Jeżeli nie masz konta lub nie pamiętasz hasła,
albo nie wiesz, czy miałaś/eś konto na Wielcy.pl
- wtedy pole „Hasło” zostaw puste. Zajmiemy się tym.
Adres email:
Hasło:
Pamiętaj zalogowanie
Nie pamiętam hasła




Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupełniana codziennie
— bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 02.06.2024.
© 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie