Helena Jadwiga Bulikowska (ID: teatr.41604.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MISKY Ludwik (1884-1938) malarz, grafik 7°
2. SLASKI Andrzej h. Grzymała (XVIII w.-XIX w.) członek Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej Woj. Krakowskiego, porucznik wojsk kor., uczestnik powstania kościuszkowskiego 9°
3. ROSZKOWSKI Jan (ok. 1575-1613) poseł, kasztelan santocki, przemęcki, poznański 9°
4. MIASKOWSKI Leon Ezechiel (ur. 1739) konfederat radomski, barski, targowicki, poseł 10°
5. RYDZYŃSKI Wojciech (ok. 1705-1770) stolnik poznański, poseł, pułkownik wojsk koronnych 10°
6. REY Jan Michał (zm. 1786) kasztelan zawichojski 10°
7. GROCHOLSKI Marcin (1727-1807) wojewoda bracławski 10°
8. RUNGE Stanisław Izydor (1888-1953) weterynarz, profesor weterynarii, rektor 10°
9. BRZEŹNICKI Jaruzel Kacper (1560/70-1623) adwokat, arianin 11°
10. RUNGE Tadeusz Maciej (1898-1975) oficer WP, cichociemny, oficer AK 11°
11. SEMADENI Irena (1901-1984) profesor stomatologii 11°
12. SEMADENI Tadeusz (1902-1944) prawnik, pływak, sędzia sportowy 11°
13. MAZOWIECKI Władysław (ok. 1747 po 1813) marszałek dobrzyński konfederacji barskiej, szambelan królewski 11°
14. RADOŃSKI Onufry Adalmar (1790-1830) oficer, działacz wolnomularstwa, emigrant 11°
15. BIERNACKI Władysław (zm. po 1788) kasztelan sieradzki 11°
16. SLASKI Marcin h. Grzymała (zm. 1789) szambelan królewski, poseł na sejmy 11°
17. KOŹMIŃSKI Franciszek (ur. ok. 1730) konfederat barski 11°
18. CHOŁONIEWSKI Myszka Adam (zm. 1772) kasztelan buski 11°
19. SLASKI Jan Feliks h. Grzymała (ok. 1768-1847) generał-major ziemiański pow. proszowickiego i ksiąskiego, dowódca kosynierów pod Racławicami i Szczekocinami, członek Deputacji Indagacyjnej Rady Najwyższej Narodowej 11°
20. GROCHOLSKI Mikołaj (1781-1864) gubernator podolski 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  OLESKA Helena Jadwiga, właśc. H.J. Bulikowska, pseud. Elena Palmy, zamężna Misky (15 VII 1875 Lwów - 16 V 1969 Kraków), śpiewaczka
  Akt zgonu podaje nieprawdziwą datę urodzenia 1885. Była córką Stanisława i Olgi Bulikowskich, żoną notariusza Aleksandra Misky'ego, matką śpiewaczki Felicji Misky. Głos kształciła w szkole śpiewu A i A. Souvestre'ów w Dreźnie. Debiutowała (pod pseud. E. Palmy) ok. 1900 w Teatro Comunale, śpiewała potem w Teatro San Carlo w Lizbonie oraz w Modenie i Mediolanie; prasa wł. pisała z entuzjazmem o jej „boskim głosie” (cyt. za J. Prosnakiem). Po wyjściu za mąż ok. 1901 zamieszkała we Lwowie, ale dopiero w sez. 1905/06 występowała w zespole opery T. Miejskiego (odtąd używała pseud. Oleska). Śpiewała partie: Amneris („Aida"), Jadwigi („Straszny dwór"), Ortrudy („Lohengrin"), Magdaleny („Rigoletto") oraz Dalili („Samson i Dalila") prezentując „jednolitą, doskonałą kreację, w której podziwiano muzykalność i głos, piękną grę, szlachetne, malownicze pozy” (F. Pajączkowski). W maju 1906 w Krakowie wzięła udział w koncercie kompozytorskim W. Żeleńskiego (wykonywała fragm. opery „Stara baśń"), zaś latem występowała tam gościnnie z zespołem opery lwowskiej. W sez. 1906/07 nadal była solistką opery lwowskiej. Na sez. 1907/08 została zaangażowana do opery warsz., gdzie wyróżniła się świetnym wykonaniem partii: Herodiady („Salome"), Fryki („Walkiria"), Królowej („Hamlet"), Anioła („Demon"), tyt. w „Carmen”, Leonory („Faworyta") i Ulryki („Bal maskowy"); śpiewała w niej także wymienione wyżej partie lwowskie. Miała dobre warunki scen. i duży talent dram., piękny i doskonale wyszkolony mezzosopran o rozległej skali, śpiewała więc także sopranowe partie dram. np. Santuzza („Rycerskość wieśniacza"), Laura („Gioconda"). Na pocz. 1909 śpiewała gościnnie w operze lwow.; potem występowała tam rzadko (podobno na skutek zatargów z L. Hellerem), np. w 1911 śpiewała Brunhildę („Zmierzch bogów"). W 1907-10 występowała regularnie na koncertach Filharmonii Warsz., a w sez. 1909/10 także w warsz. T. Wielkim. W październiku 1910 otworzyła we Lwowie szkołę śpiewu. Po 1912 zrezygnowała z kariery scen. i zajęła się wyłącznie pracą pedagogiczną. Jej mieszkanie we Lwowie było miejscem spotkań towarzyskich i artyst. wybitnych pol. śpiewaków, muzyków i młodych adeptów sztuki wokalnej. Po 1945 uczyła śpiewu w Krakowie. Jej wychowankiem był min. A. Hiolski.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.41604.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim