Henryk Cepnik (ID: teatr.46935.1)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  CEPNIK Henryk (6 VII 1877 Lwów - 1942 lub 1944 Brzuchowice k. Lwowa), dyr. teatru, kierownik literacki, reżyser
  Data zgonu 1944 wg informacji rodziny. Był synem Wincentego C. i Józefy z Szumańskich; od 11 II 1902 ożeniony z Henryką Kowalską. Literat, tłumacz, publicysta, historyk teatru i krytyk teatralny. Działalność rozpoczął we Lwowie, gdzie współpracował z „Gazetą Narodową” (od 1898), „Dziennikiem Polskim”, „Wiekiem Nowym”, „Tygodnikiem Muzycznym i Teatralnym” (jako redaktor i wydawca), „Przeglądem Muzycznym, Teatralnym i Artystycznym”. W 1903 został wybrany do komisji artyst. lwow. T. Ludowego, w 1909 należał do komitetu organizującego we Lwowie T. Ludowy im. Słowackiego. Od sez. 1911/12 objął stanowisko „dramaturga” (kierownika lit.) i sekretarza lwow. T. Miejskiego. Z jego inicjatywy t. lwow. dał cykl utworów dramaturgii pol.; sam C. opracował dla sceny lwow. inscenizacje „Zawiszy Czarnego” i „Irydiona”. Był współtwórcą i dyr. (przez dwa lata) Szkoły Dramatycznej przy konserwatorium we Lwowie. W 1911-13 był red. wydawanego przez lwow. T. Miejski „Ilustrowanego Przeglądu Teatralnego”. W sez. 1914/15 był sekretarzem T. Polskiego w Wiedniu, w sez. 1918/19 sekretarzem T. Miejskiego we Lwowie; w 1919 (do września) kierownikiem lit. i artyst. T. Polskiego w Domu Robotniczym w Przemyślu; w sez. 1919/20 (od 8 X 1919 do lipca 1920), a następnie jesienią 1920 (do listopada) dyr. i kierownikiem lit. Związkowego T. Dramatycznego na Pohulance w Wilnie. Od listopada 1920 do 30 VI 1921 prowadził działający na terenie plebiscytowym Górnośląski T. Narodowy z siedzibą w Bytomiu, a następnie w Szopienicach. Pod jego dyr. t. ten dał ponad sto przedstawień w przeszło czterdziestu miejscowościach, m.in. w Katowicach, Bytomiu, Gliwicach, Królewskiej Hucie, Tarnowskich Górach, Szopienicach, Lipinach, Nowym Bytomiu, Giszowcu, Opolu, Piekarach Śląskich, Raciborzu, Zabrzu. W sez. 1921/22 kierował w Wilnie (wraz z F. Rychłowskim i Z. Śmiałowskim) T. Polskim i T. Powszechnym (był wtedy kierownikiem lit. t. i dyr. szkoły dram.; reżyserował m.in. „Kordiana"). W sez. 1922/23 prowadził t. wileńskie wraz z F. Rychłowskim; kierował wtedy T. Wielkim i T. im. Syrokomli. W sez. 1923/24 był dyr. T. im. Fredry w Stanisławowie. Na tym stanowisku wykazał wiele energii i pomysłowości, a przede wszystkim troski o zapewnienie pol. dramatowi romantycznemu należnego miejsca w repertuarze. Po 1924 współpracował z wydawanym we Lwowie „Życiem Teatru” (następnie „Wiadomościami Teatralnymi"); od 1925 współredaktor „Wieku Nowego”. Zamieszczał artykuły o tematyce teatr., m.in. również w „Gazecie Lwowskiej”, „Gazecie Porannej”, „Gazecie Wieczornej”. W sez. 1928/29 kierownik lit. T. Miejskich we Lwowie. Był również organizatorem t. ludowych oraz Związku Teatrów i Chórów Ludowych. W okresach swych dyrekcji i kierownictw lit. na różnych scenach, próbował realizować swój wielokrotnie przedstawiany w druku program „unarodowienia teatru pol.” poprzez wystawianie pol. repertuaru. Napisał sztuki: „Za gwiazdą Napoleona”, „Misterium pasyjne” (współautorem obu był L. Heller) oraz „Książę Józef"; przetłumaczył „Keana” A. Dumasa i „Szczury” G. Hauptmanna. Z licznych jego prac o problematyce teatr. na uwagę zasługują przede wszystkim: „Teatr Polski w Wiedniu” (Lwów 1910), „Nieznana komedia Aleksandra Fredry „Intryga naprędce"” (Kraków 1917; C. odnalazł i opublikował z rękopisu tę komedię), „Myśli o teatrze” (Wilno 1921), „Z dziejów kultury teatralnej na Litwie” (Wilno 1921), „Listy o teatrze” (Stanisławów 1924) oraz (napisana wraz z W. Kozickim) „Scena lwowska 1780-1929” (Lwów 1929).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.46935.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.5185

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim