W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- SKARBEK Rafał Ludwik h. Awdaniec (zm. ok. 1793) chorąży kołomyjski, poseł na sejmy 2°
- FREDRO Aleksander (1793-1876) komediopisarz, poeta 2°
- FREDRO Jan Aleksander (1829-1891) komediopisarz 2°
- SZEPTYCKA Zofia (1837-1904) ziemianka, malarka, pamiętnikarka 2°
- SZEPTYCKI Kazimierz, w zakonie Klemens (1869-1951) archimandryta studytów, błogosławiony 3°
- SZEPTYCKI Roman, w zakonie Andrzej (1865-1944) greckokatolicki arcybiskup lwowski 3°
- SZEPTYCKI Stanisław (1867-1950) generał broni WP, minister spraw wojskowych 3°
- SZEPTYCKI Aleksander (1866-1940) ziemianin, działacz społeczny 3°
- JABŁONOWSKI Ludwik (1810-1887) powstaniec, pamiętnikarz 3°
- JABŁONOWSKI Roch Michał (ok. 1712-1780) kasztelan wiślicki 3°
- ROGALIŃSKI Kasper (ok. 1725-1788) wojewoda inflancki 3°
- SZEPTYCKI Jan (1836-1912) poseł na Sejm Krajowy, członek Izby Panów w Radzie Państwa 3°
- SZEMBEKOWA Maria (1862-1937) ziemianka, działaczka patriotyczna, pisarka 3°
- FREDRO Andrzej Maksymilian (1859-1898) literat, ziemianin 3°
- ŚWIDZIŃSKI Michał h. Półkozic (1736-1788), pułkownik owjsk koronnych, szambelan (pokojowy) królewski, starosta radomski, kasztelan radomski, poseł na sejmy 3°
- SZEMBEK Aleksander Maria (1886-1928) działacz społeczny i gospodarczy, dyplomata 4°
- SZEPTYCKA Jadwiga (1883-1939) działaczka społeczna, pisarka 4°
- RZEWUSKI Franciszek (ok. 1730-1800) pisarz polny koronny, poseł 4°
- ROGALIŃSKI Antoni (ok. 1690-1761) starosta obornicki, sędzia ziemski wschowski 4°
- MIER Feliks (1776-1857) dyplomata, komisarz sejmu galicyjskiego 4°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: SKARBEK Stanisław (20 XI 1780 Obertyn [?] -27 X 1848 Lwów), dyr. teatruBył synem Jana S., starosty czartowieckiego i Teresy z Bielskich, kasztelanki halickiej. Hrabia, właściciel mijątków ziemskich, zachowując konsekwentną, wiernopoddańczą postawę otrzymał od cesarzy Austrii takie tytuły i godności jak: Jego Cesarskiej Mości Tajny Radca i Podkomorzy, Wielki Sokolnik Koronny Królestwa Galicji i Lodomerii, Komandor węgierskiego orderu św. Szczepana. Uczył się w gimn. we Lwowie, później zapewne na kursie filozof. przy tamtejszym uniwersytecie. W 1814 w Krościenku ożenił się z Zofią Jabłonowską, która jednak w 1828 rozwiodła się z nim i wyszła za Aleksandra Fredrę. Majątek początkowo roztrwonił, ale później pomnożył go dorabiając się m.in. na dzierżawach, hodowli wołów i sprzedaży mięsa w Wiedniu. Już jako bogaty człowiek postanowił ufundować nowy t. we Lwowie. Pomysł ten nie wynikał ze specjalnych zainteresowań czy ambicji artyst., był pewnego rodzaju kaprysem. Projekt powstał w latach dwudziestych. Przywilej na budowę uzyskał S. od cesarza Ferdynanda, podobno za wstawiennictwem cesarzowej Anny i K.L. Metternicha. Gmach zabezpieczono hipotecznie na dobrach drohowyskich, gdzie S. utworzył Instytut dla Ubogich i Sierot. Teatr obowiązany był dawać cztery razy w tygodniu przedstawienia niem., w pozostałe dni mógł scenę wynajmować innym zespołom. W ten sposób t. pol. mógł dawać w nowym t. trzy przedstawienia tygodniowo. S. utworzył więc dwa zespoły, pol. i niem., i 28 III 1842 nastąpiło otwarcie nowego t. we Lwowie, zwanego odtąd Skarbkowskim. Na inaugurację trzeba było dać przedstawienie niem., ale 29 III 1842 grano już po polsku „Śluby panieńskie”. Budynek był wzorowany na t. monachijskim. Budowę powierzył S. lwow. architektowi J. Salzmannowi. Maszynerię i dekoracje wykonał F. Pohlmann, którego S. wysłał na studia za granicę, oświetlenie przygotował K. Demuth z Wiednia. Sprowadził też S. z Wiednia nowe kostiumy. Widownia t. Skarbka miała 1460 miejsc. Poza licznymi zaletami nowy t. miał też wiele niedogodności, toteż szybko się zestarzał; w trzydzieści lat później był już staroświecki i niewygodny. Zasługi S. nie ograniczały się jednak do wybudowania gmachu i stworzenia zespołu. Powziął on także szereg cennych inicjatyw dotyczących organizacji teatru. Uporządkował wiele spraw natury prawnej, ustanowił przepisy dla pracowników t., powołał radę administracyjną fundacji, która ogłosiła konkurs na dyrekcję artystyczną. Stanowisko to otrzymał ostatecznie J.N. Kamiński. Sam S. kierował zasadniczo pracami administracyjnymi, choć nie zrezygnował także w ciągu swej siedmioletniej dyrekcji z realizowania własnego programu artystycznego. W t. lwow. za jego dyrekcji wystawiano znacznie więcej niż poprzednio nowości, szczególnie franc. komedii i współczesnych dramatów, wiele sztuk komediopisarzy pol., przede wszystkim A. Fredry i J. Korzeniowskiego.
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81164.1
Adam Boniecki, Herbarz polski - 5.814.542 - t. V s. 312: Fredrowie h. Bończa
Adam Boniecki, Herbarz polski - 8.190.241 - t. VIII s. 101: Jabłonowscy h. Grzymała z Jabłonowa, w ziemi nurskiej
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 297/1848 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=38123 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Stanisław hr. HABDANK SKARBEK komandor Orderu św. Stefana, swoim staraniem dźwignął we Lwowie gmach teatru, a w Zawałowie zakład pracy rękodzielczej dla młodzieży; zm. 27 X 1848; inf. ze Lwowa
Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 43 do art. Skarbek Stanisław
Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 23: psb.30010.1
n.1983 Nekrologia Minakowskiego (1983)
|
|