„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:
BOGUSŁAWSKA Aniela, właśc. A. Dąbrowska, zamężna Bednarczyk (24 VIII 1874 Warszawa - 19 IX 1931 Warszawa), aktorkaByła córką Ludwika Dąbrowskiego i Rozalii z Bogusławskich, prawnuczką => Wojciecha B., żoną => Antoniego Bednarczyka. Kształciła się w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym. Uczennica J. Kotarbińskiego, w 1891 (marzec, grudzień) deklamowała na koncertach w Warsz. Tow. Muzycznym. Debiutowała w t. lwow.; grała 29 II 1892 Eklogę („Tancerka"), a następnie Żanettę („Przechodzień") i została zaangażowana. W 1893 wystąpiła jako debiutantka w WTR: grała 17 VI Amelię („Mazepa"), a następnie obie role z debiutu we Lwowie. Została zaangażowana do T. Rozmaitości i występowała tam do 1924. W 1924 weszła w skład zespołu T. Narodowego.
Początkowo grała głównie role dram.-liryczne, m.in. Amelię („Zbójcy"), Ofelię („Hamlet"), Pazia („Maria Stuart” J. Słowackiego), Mańkę („Pan Damazy"), Gabrielę („Rozbitki"), Helenę („Pan Jowialski"); w późniejszym okresie z powodzeniem role charakterystyczne, zarówno komiczne jak i dram., m.in. Dobrójską („Śluby panieńskie"), Bobine („Przyjaciele"), Annę Kennedy („Maria Stuart” F. Schillera), Matkę („Balladyna"). „Zdolna artystka, odtwórczyni rozmaitych starych panien, przyciszonych sekutnic” - wspomniał A. Grzymała-Siedlecki; „umie się wybornie przeistoczyć i charakteryzować” - dodawał W. Rapacki.
16 IV 1904 wyszła za mąż za aktora Antoniego Bednarczyka. W 1916 była sekretarzem Zrzeszenia Artystów T. Rozmaitości. 1 II 1925 obchodziła w lokalu ZASP jubileusz trzydziestolecia pracy scenicznej. Występowała m.in. w filmach pol.: „Dzieje grzechu”, „Sąd boży” (1911), „Krwawa dola” (1912), „Skrzydlaty zwycięzca” (1924). Zajmowała się także działalnością publicystyczną i lit., m.in. w „Gazecie Lwowskiej” opublikowała swoją nowelę pt. „Eugeniusz”. Pisała poezje i sztuki dram., np. „Excelsior”, „Motyla miłość”. W pracy scen. używała zawsze pseud. Bogusławska.