Janina Kunegunda Owczarska (ID: teatr.16428.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. HEBDA Stanisław (1808-1868) kontroler Kasy Głównej Królestwa 6°
2. CHRZANOWSKI Ignacy Kajetan (1801-1854) urzędnik, literat 6°
3. CHRZANOWSKI Zygmunt (1872-1936) ziemianin, działacz społeczny 7°
4. BIAŁECKI Antoni Władysław (1836-1912) profesor prawa 7°
5. KESSLER Eugeniusz (1896- po 1910) geometra, powstaniec 7°
6. SULICKI Edward Adolf (1826-1884), zesłaniec, dziennikarz, tłumacz 7°
7. HAUKE Józef Ludwik (1834-1871) generał, polityk 7°
8. ŁUBIEŃSKI Jan (1788-1878) generał pospolitego ruszenia, poseł, działacz filantropijny 7°
9. KONARSKI Szymon (1850-1918) rolnik, działacz społeczny 7°
10. PRZESMYCKI Zenon Franciszek (1861-1944) poeta, krytyk literacki, tłumacz, wydawca, minister 8°
11. KINIORSKI Marian (1868-1943) poseł, senator, działacz rolniczy 8°
12. POPIEL Wincenty Teofil (1825-1912) arcybiskup metropolita warszawski 8°
13. POPIEL Paweł (1807-1892) ziemianin, publicysta, polityk konserwatywny 8°
14. ROGUSKI Kazimierz (1900-1985) profesor hodowli roślin 8°
15. CHRONOWSKI Jaxa Alojzy (zm. 1893) powstaniec, sybirak 8°
16. SUCHODOLSKI Adam (zm. 1767), pisarz ziemski lubelski 8°
17. ŁUBIEŃSKI Feliks Franciszek (1758-1848) minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego 8°
18. POPIEL Paweł (1733-1809) regimentarz partii małopolskiej, kasztelan małogoski, sandomierski 8°
19. ŁUBIEŃSKA Tekla Teresa (1767-1810) dramatopisarka, poetka 8°
20. BADENI Marcin (zm. 1824) minister sprawiedliwości w 1820 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  OWCZARSKA Janina Kunegunda, pseud. J. Czarska, zamężna Zembrzuska (30 VII 1893 Koło - 3 X 1971 Warszawa), aktorka
  Była córką Stanisława O., urzędnika, i Tekli z Osińskich, żoną Jana Zembrzuskiego. W 1918-19 uczęszczała do Warsz. Szkoły Dram. i dorywczo statystowała w T. Polskim i Małym. Na popisie szkolnym wystąpiła pod pseud. Czarska, ale później nigdy go już nie używała. Po ukończeniu szkoły, w sez. 1919/20, została zaangażowana do T. Miejskich w Warszawie; grała w T. Rozmaitości, Letnim i Praskim (do 1922). Zastępując 16 II 1920 na scenie Rozmaitości M. Mirską w roli Salaminki („Babie lato"), wyróżniała się „inteligencją i wyrazistością dykcji”, jak ocenił recenzent „Kuriera Warszawskiego”. Poza tym grała m.in. Violettę („Kordian"), Carmen („Dwaj malcy"). W 1922-23 była aktorką T. Komedia, 1923-27 T. Polskiego i Małego; grała m.in. Laurę („Jutro pogoda"), Emilię („W sieci"), Panią Vidal („Zdobycie twierdzy"). Od czerwca 1926 występowała również na scenie T. Narodowego, m.in. w roli Irys („Burza” W. Szekspira), Brygidy („Don Juan” J. Zorilli); w zespole tym pozostała do 1932. Potem, wg własnej relacji, grała na prowincji do wybuchu II wojny światowej. Na sceny warsz. wróciła dopiero w 1950 i od 1 VI t.r. do 1961 pracowała jako aktorka i suflerka w T. Nowej Warszawy (potem pn. T. Młodej Warszawy, T. Klasyczny) i w T. Rozmaitości. Grała m.in. Ochmistrzynię („Farfurka królowej Bony"), Lady Bracknel („Brat marnotrawny"), Królową Matkę („Bolesław Śmiały"), Kręgosławską („Popas króla jegomości"), Annę Pawłową („Niebieska teczka").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16428.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  JANINA ZEMBRZUSKA LAT 78 ZM. 3 - 10 - 1971

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim