Irena Konradyna Rodkiewicz (ID: teatr.16717.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PIEŃKOWSKI Karol Franciszek (1836-1877) literat, publicysta, tłumacz 4°
2. PIEŃKOWSKI Adolf (1835-1867) nauczyciel, naczelnik wydziału policji 4°
3. ŚLIWICKI Daniel (1872-1921), dziennikarz, działacz polityczny 7°
4. ŚLIWICKI Józef (1867-1944), aktor, reżyser 7°
5. GALLE Henryk (1872-1948) historyk literatury, krytyk, pedagog 8°
6. PATSCHKE Stanisław (1871-1917) inżynier, technolog, rektor 8°
7. GALLE Leon (1898-1924) polonista 8°
8. JANKOWSKI Czesław Marian (1880-1940) adwokat, instruktor harcerski 8°
9. KRYWULT Aleksander (1845-1903) właściciel salonu sztuki 9°
10. LILPOP Franciszek Bogusław (1870-1937) architekt 9°
11. GŁOWIŃSKI Franciszek (1894-1944) dziennikarz 9°
12. BOGUSKI Józef Jerzy (1853-1933) chemik, fizyk 9°
13. MIRSKI Tomasz Teofil (1788- po 1861) powstaniec 1831, poseł 9°
14. JANICKI Stanisław (1872-1939) minister rolnictwa 9°
15. KRYWULT Jan (1873-1923) kierownik salonu sztuki 9°
16. HOLEWIŃSKI Józef (1848-1917) drzeworytnik, malarz 9°
17. LILPOP Edward August (1844-1911) budowniczy 9°
18. GARLICKA Zofia (1874-1942) lekarka 10°
19. GARLICKI Stanisław (1875-1935) profesor geometrii 10°
20. TRAPSZO Anastazy (1831 lub 18321898) aktor, reżyser, dyrektor teatru 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  NOWICKA Irena, Konradyna, z Rodkiewiczów, pseud. Pobóg, Pobożanka, także I. Pobóg-Radkiewicz, I. Pobóg-Nowicka (26 XI 1900 Radom - 6 II 1980 Otwock), aktorka
  Była córką Aleksandra Rodkiewicza (być może Pobóg-Rodkiewicza), leśnika, i Franciszki z Wiszniewskich, żoną Piotra Nowickiego. Gry scen. uczyła się od swego wuja, A. Kliszewskiego. Debiutowała po 26 VI 1919 rolą Klary w „Zemście” w T. Miejskim we Lwowie. W sez. 1919/20 występowała w plebiscytowym T. Śląskim pod kier. E. Kalinowskiego i T. Buchelta. Być może ona w grudniu 1919 grała Łucję („Nerwowi") w krak. T. im. Słowackiego. W sez. 1921/22 występowała w krak. T. Bagatela, m.in. jako Ilonka („Płomień"), Zuzia („Damy i huzary"), Zosia („Cierpki owoc"), Mimi („Topiel"). Według własnej relacji w Krakowie występowała przez trzy lata (także w T. Powszechnym), w 1922 ukończyła we Lwowie Szkołę Dram. F. Frączkowskiego, a po wyjściu za mąż wyjechała do Łodzi, zaangażowana przez K. Wroczyńskiego do T. Miejskiego; żadnej z tych wiadomości nie udało się potwierdzić. Wiadomo, że przez dwa sez. występowała w Warszawie: 1925/26 w T. Narodowym i w 1926/27 w T. Polskim i Małym, m.in. grała Felcię („Żeglarz"), Ariela („Burza” W. Szekspira), Albinę („Simona"), Felicję („Panna Flute"). Następnie, jak podaje, od 1928 występowała w Grudziądzu, Poznaniu i do wybuchu II wojny świat. w T. Wołyńskim z siedzibą w Łucku; w zespole tego ostatniego była na pewno w sez. 1934/35. W latach okupacji niem. mieszkała w Częstochowie, pracowała jako pielęgniarka i udzielała lekcji dykcji i deklamacji. Tamże od 1945 współpracowała z T. Miejskim (m.in. grała Juliasiewiczową w „Moralności pani Dulskiej"), a od 1949 należała do zespołu T. im. Mickiewicza; 12 VI 1965 obchodziła jubileusz czterdziestu lat pracy. W 1966 przeszła na emeryturę; ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Pol. w Skolimowie. W Częstochowie należała do lubianych przez publiczność aktorek (w 1965 była laureatką plebiscytu widzów). Grała m.in. Marię („Dom kobiet"), Bertę („Niemcy"), Szwaczkę („Ich czworo"), Laurę („Dymy i ludzie"), Staruszkę („Klementyna"), Małgorzatę Linde („Ania z Zielonego Wzgórza").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.16717.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim