Konstancja Damse (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

TURCZYNOWICZ Konstancja, z Damsów (5 III 1818 Warszawa - 9 XI 1880 Warszawa), tancerka
Była córką => Józefa Damse i => Krystyny Damse z Mularskich, siostrą => Filipiny, => Teresy i => Józefa Damsów, żoną => Romana T., matką => Konstantego T., => Marii T. i => Leonarda T. 15 III 1829 przyjęta została do warsz. szkoły baletowej. Równocześnie występowała na scenie w rolach dziecinnych, np. Adolfa („Wdowa po żołnierzu"), potem grała role subretek w komediach. Jako tancerka debiutowała (pod nazwiskiem panieńskim) 13 IX 1832 w solo-mazurku J. Mierzyńskiej, 11 VII 1833 w partii Zośki („Wesele w Ojcowie") i wkrótce wysunęła się na jedno z czołowych miejsc w balecie warszawskim. Prócz wielu solowych tańców charakterystycznych, w których była niedoścignioną mistrzynią, odtworzyła m.in. Leorę („Jeniusz różowy, czyli Fernando i Leora"), Wiwianę („Rycerz i wieszczka"), Lizettę („Córka źle strzeżona") i Mimili („Mimili, czyli Styryjczykowie"). 18 V 1836 wyszła za tancerza Romana Turczynowicza. W październiku 1842 wysłana przez dyrekcję t. warsz. z mężem do Paryża, wystąpiła tam na scenie Opery tańcząc mazura i krakowiaka w balecie „Diabeł rozkochany”. „Nie, to nie tancerka opery, nie bohaterka baletów, ale prosta i nadobna wieśniaczka, duszą i ciałem oddana narodowemu tańcowi, tancerka bez sztuki i wymuszenia” - pisał o niej J. Janin. Inny krytyk franc. dodał, że ciekaw był „mazurka wykonanego przez tę, która go uczyła tańczyć pannę Taglioni; piękna tancerka polska utrzymała sławę, która ją we Francji poprzedziła” Po powrocie do Warszawy mianowana została pierwszą tancerką (1843). Rozporządzając rozległą skalą talentu, zdolnościami aktorskimi i nienaganną techniką wiele uwagi poświęcała artyst. opracowaniu każdej roli. Najchętniej sięgała po partie dram., wymagające subtelnej gry aktorskiej. Prostota, naturalność i wdzięk stanowiły szczególną cechę jej talentu. Jako pierwsza na pol. scenie tańczyła słynne partie wielkiego repertuaru romantycznego, takie jak: partie tyt. „Giselle”, „Esmeraldy” oraz Katarzyna („Katarzyna córka bandyty"), Donna Maria („Rozbójnik morski"), Ninetta („Hrabina i wieśniaczka"), Flo-rinda („Diabeł kulawy"). „Mogłaby zyskać europejską sławę, gdyby wyzbyła się zbytniej skromności osobistej” - pisał o niej niem. podróżnik C. Goehring. 6 X 1853 wystąpiła ostatni raz w „Weselu w Ojcowie” i odtąd do 1863 pełniła obowiązki nauczycielki w szkole baletowej. W końcu czerwca 1863 obchodziła jubileusz trzydziestolecia pracy artyst.; 1 VII 1863 przeszła na emeryturę.

Konstancja Damse (ID: psb.17110.6)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl